Biografie osób starszych

Miłość, seksualne podboje, taniec, młodość, praca, hobby i dzieci to ciekawe wątki snutych opowieści przez osoby zwane w społeczeństwie starymi lub starszymi. Biografie wielu tych ludzi to gotowy scenariusz do realizacji przez studia filmowe. Jedni opowiadają o swoim bohaterstwie, inni o swoim upadku. Dla wielu osób starszych opowiadanie to aktywność nie wymagająca wysiłku ale wymagająca odwagi zmierzenia się ze swoim życiem, ze swoja młodością i wiekiem dojrzałym. Kiedy wycofują się z dotychczas pełnionych ról społecznych chcą pozostać w obszarach działania innych członków swojej społeczności. Simone de Beauvoir w książce Starość napisała, że „Późne lata życia zależą w dużej mierze od tego, jakie były lata dojrzałe.” (str. 567) i dalej „by wcześniejsze życie dostarczało starcowi spraw ważnych dla niego pod względem uczuciowym i intelektualnym, spraw odpornych na działanie lat”. (Str. 581). Tak więc codzienność dwudziestolatka czy pięćdziesięciolatka to tworzenie historii swojego życia, tworzenie historii swojej społeczności. Ważne jest współtworzenie tej rzeczywistości także w wieku siedemdziesięciu lat i dalej. Ale osobom starszym coraz trudniej utrzymać wysoko pozycjonowane miejsce w społeczeństwie w toczonym zmaganiu z młodszym pokoleniem. Gdy słabną siły fizyczne, siły umysłu najważniejszą formą wyrażenia swojego Ja, staje się narracja.