Wirtualny dotyk, prawdziwe emocje
Dotyk to jeden z najpowszechniejszych, a zarazem najmniej zauważanych metod komunikacji. Często nie zdajemy sobie sprawy, jak silny wpływ może mieć lekkie muśnięcie lub przyjacielskie klepnięcie kogoś w ramię. W psychologii już od dawna próbowano badać te reakcje, jednak warunki laboratoryjne znacząco odbiegały od codziennego życia, dlatego interpretacja wyników takich eksperymentów była ograniczona. Szybki rozwój technologii środowisk wirtualnych otwiera przed psychologami nowe perspektywy. Połączenie immersyjnej rzeczywistości wirtualnej i pomiaru psychofizjologicznego zapewnia wysoki poziom realizmu sytuacji, w której znajduje się osoba badana, przy niezmiernie dokładnym zapisie jej reakcji.
W wielu badaniach wykazano, iż lekki dotyk w ramię/przedramię może bardzo wpłynąć na nasze zachowanie. Na przykład, klienci, których kelnerka delikatnie dotknęła, zostawiają wyższe napiwki. Osoby poproszone o drobną pomoc (np. pożyczenie monety do automatu), zgadzały się chętniej, gdy pytaniu towarzyszył lekki dotyk. Co ciekawe osoba dotykana nie musi być nawet świadoma tego faktu.
Te fascynujące obserwacje stoją w sprzeczności z wynikami polskimi. Prof. Doliński wykazał, że w sytuacji, gdy mężczyzna prosi o coś innego mężczyznę, szansa na uzyskanie pomocy spada, jeśli pytaniu towarzyszy lekki dotyk. Jak to wyjaśnić? Odpowiedzi poszukuje się w emocjach związanych z byciem dotkniętym przez mężczyznę. Może jest to obawa, aby nie być wziętym za homoseksualistę? A może ktoś po prostu denerwuje się, że przekroczono jego granice osobiste, co zagraża jego statusowi? Aby znaleźć odpowiedź na te pytania prowadzimy badania w rzeczywistości wirtualnej, z wykorzystaniem hełmu Oculus Rift, opaski wibracyjnej i pomiaru psychofizjologicznego (EMG).