Legenda Narcyzy Żmichowskiej

Narcyza Żmichowska (1819-1876), ps. Gabryella, była pisarką, poetką, wyróżniała się działalnością na polu patriotycznej konspiracji. Gdy wybuchło powstanie listopadowe, 11-letnia Narcyza marzyła, by wziąć w nim udział. Narzuciła sobie wówczas ćwiczenia, które miały przygotować ją do walki. W latach 40. XIX w. jako jedna z Entuzjastek zajmowała się kontrabandą zakazanych książek i broszur politycznych, była łączniczką, utrzymywała kontakty pomiędzy spiskowcami, opiekowała się więźniami politycznymi, zbierała pieniądze na cele spiskowe. Za udział w działaniach konspiracyjnych pisarka w 1849 została aresztowana i wywieziona z Warszawy do więzienia w Lublinie. Gdy wybuchło powstanie styczniowe czynnie włączyła się w działania na rzecz powstańców: „odprowadziła do stóp szubienicy ostatnich skazańców: Romualda Traugutta, Jana Jeziorańskiego, Rafała Krajewskiego, Józefa Toczyskiego i  Romana Żulińskiego. Dobę poprzedzająca egzekucję 5 sierpnia 1864 roku spędziła z nimi w celi X Pawilonu." (M. Stępień, Narcyza Żmichowska, Warszawa 1968, s. 381). Podczas spotkania zastanowimy się, co z biografii Żmichowskiej jest prawdą, a co fikcją. W jaki sposób stworzona została legenda dotycząca życia pisarki, po co i co z tego wynika dla historii kobiet.