Tajemnice warsztatu malarza weneckiego, czyli dobry rodzinny interes

Malarstwo jest jedną z najstarszych dziedzin sztuki, związaną z kulturą człowieka od czasów prehistorycznych. O najdawniejszych malarzach i sposobie ich pracy wiadomo niewiele. Umiejętności malarskie i technikę przekazywano z pokolenia na pokolenie w warsztatach rodzinnych i pracowniach obcych mistrzów. Malarze zdobywali praktykę kopiując znane obrazy.

Okresem, który w rozwoju malarstwa miał szczególne znaczenie był renesans. Wyjątkową rolę odegrała w tym czasie Wenecja.

Malarstwo powstałe w mieście tak niepodobnym do żadnego innego, nosi znamię odmienności i oryginalności. Artyści weneccy nie przywiązywali dużej wagi do dokładnego rysunku, nie interesował ich ideał piękna antyku. Malarstwo weneckie charakteryzowało się za to niezwykłą wrażliwością na kolor. Wyróżniają je nasycone barwy – czerwień, błękit, żółcień. Artyści mistrzowsko oddają refleksy światła padające na inne przedmioty. Wenecjanie upodobali sobie także malowanie scen dziejących się nocą – nokturnów.  Niezwykłe efekty, jakie uzyskiwali, były możliwe dzięki stosowaniu techniki olejnej, wynalezionej wcześniej w Niderlandach. Farba olejna umożliwiała łatwiejsze rozprowadzanie po podłożu, wolniej schła, dzięki czemu malarze mogli uzyskiwać ciekawe efekty kolorystyczne.

W ramach „szkoły weneckiej” tradycją stało się przekazywanie doświadczeń i wzajemne inspiracje. Wenecja to miasto Giorgiona, Tycjana, Tintoretta, Veronesa i obszar działalności wielkich rodów malarskich Bellinich i Bassanów.

Wykład połączony z prezentacją obrazów, będzie okazją do poznania tajników warsztatu jednego z najwybitniejszych malarzy weneckich okresu renesansu – Francesca Bassana.