W kręgu Apokalipsy

Słowo apokalipsa (gr. Ἀποκάλυψις) oznaczało pierwotnie objawienie. W czasach późniejszych zaczęto nim również określać opisany w Apokalipsie św. Jana koniec czasów.

Temat Armagedonu przerażał i fascynował ludzi od wieków. W średniowieczu był obecny na fasadach kościołów, lub wewnątrz nad wejściami, w formie monumentalnych rzeźbionych przedstawień, fresków, mozaik. Wizja nieuchronnie zbliżającego się Sądu Ostatecznego i obraz straszliwego losu potępionych miały zaistnieć w świadomości ludzi, były ostrzeżeniem dla wszystkich, stanowiły Biblię Pauperum. W dostępnych nielicznym iluminowanych kodeksach pojawiały się jeszcze dokładniejsze ilustracje poszczególnych scen Objawienia św. Jana (Apokalipsa Bamberska), często osadzone w realiach współczesnych twórcy, zatem aktualne i tym bardziej przerażające (Apokalipsa Albrechta Durera). Artyści nowożytni ukazywali coraz bardziej wyrafinowane męki (Hans Memling, Michał Anioł). Do tematu wracali artyści XIX. wieczni (Vazniecov) i współcześni (Lebenstein).