Kluby

Czym jest wyobraźnia? Jakie miejsce pełni w ogólnej „architektonice” ludzkich władz poznawczych? Czy pełni jakąś pozytywną rolę w odsłanianiu naszej codziennej rzeczywistości, czy raczej wprowadza nas jedynie w sferę tego, co nierealne, fikcyjne, fantazmatyczne? Czy pomiędzy tymi dwoma wymiarami istnieje nieprzekraczalna przepaść, czy raczej relacja wzajmnego przenikania się? Pytania tego rodzaju towarszyszą filozofii co najmniej od czasów Platona. Szczególnego znaczenia nabrały jednak w fenomenologii, dla której problematyka wyobraźni stanowiła od początku jeden z tematów przewodnich. Z jednej bowiem strony przedstawiana była jako „królewska droga” do odsłonięcia istoty rzeczy, z drugiej jako przynależna świadomości funkcja „odrzeczywistniania” stanowiąca zarazem konieczny warunek wolności, jak i cokolwiek dwuznaczną dyspozycję etyczną. Celem wykładu jest prezentacja zarysu fenomenologicznej koncepcji wyobraźni, która kłaść będzie akcent na jej cielesno-afektywny charakter. W tej perspektywie – to, co wyobrażeniowe nie stoi w opozycji wobec tego, co realne, ale raczej wskazuje na ich nierozerwalny splot. Powiązanie wyobraźni z cielesnością pozwoli na wyszczególnienie trzech podstawowych znaczeń czy funkcji, jakie można jej przypisać: po pierwsze jest ona projekcją przestrzeni egzystencjalnej. Po drugie, wpisanym w ludzką cielesność nastawieniem na to, co w doświadczeniu nie jest dane bezpośrednio, ale jedynie założone, na ukryte w rzeczywistości możliwości. Po trzecie, stanowi projekcję uczuciową, która nadaje otaczającej nas rzeczywistości  afektywną aurę, a więc tym samym znaczący charakter. W ten sposób – mimo iż z zasady pozostaje domeną nieobecności – okazuje się koniecznym warunkiem możliwości rzeczywistości, w jakiej na co dzień żyjemy i działamy.

Odtworzymy sposób przełamania przez Ziemię kryzysu środowiskowego na początku ery mezozoicznej i odtworzymy drogi jej rozwoju, które doprowadziły do stanu dzisiejszego. Poznamy kolejne „eksplozje życia”, okresy wymierania, pojawienie się ptaków i ssaków.

Celem zajęć jest przekazanie uczestnikom warsztatu wiedzy na temat obowiązku alimentacyjnego. Przybliżymy krąg osób uprawnionych i zobowiązanych oraz przesłanki jego wykonania. 

Umiejętnością praktyczną, jaką otrzymają uczestnicy, będzie umiejętność sporządzenia prostego pozwu o alimenty. 

Uczestnicy zostaną zapoznani z czynnikami ryzyka zwiększającymi prawdopodobieństwo choroby nowotworowej – charakterystyką tych czynników oraz konsekwencjami narażenia. Podczas zajęć zostaną przedstawione najnowsze zalecenia Europejskiego Kodeksu Walki z Rakiem dotyczące prewencji chorób nowotworowych. Uczestnicy zajęć otrzymają publikację pt. „12 sposobów na zdrowie” wydaną na podstawie tych zaleceń. Zajęcia będą okazją do skonsultowania nawyków zdrowotnych ze specjalistami zajmującymi się zapobieganiem chorób nowotworowych. W szczególności osoby palące papierosy będą mogły skorzystać na koniec zajęć z badania smokolizerem, urządzeniem badającym ilość tlenku węgla w wydychanym powietrzu. Osoby chcące przestać palić papierosy będą mogły skorzystać z porady specjalisty z Poradni Pomocy Palącym działającej przy Instytucie – Centrum Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, a także zapisać się na indywidualną wizytę.

Najnowsze osiągnięcia, innowacyjne technologie i przyszłość w… ceramice! Zapraszamy wszystkich zainteresowanych na:

• prezentację ceramiki przezroczystej do zastosowań optycznych,  wykorzystywanej jako materiał odporny na działanie wysokich temperatur i szerokiej gamy odczynników chemicznych,
• prezentację materiałów o właściwościach luminescencyjnych,
• prezentację ceramicznych materiałów porowatych, które ze względu na wysoką odporność korozyjną, wysoką twardość, odporność na ścieranie oraz biotolerancję znajdują zastosowanie zarówno jako materiały do wytwarzania filtrów jak i  komponenty będące częścią  implantów kostnych
• prezentację materiałów fotokatalitycznych, które oczyszczają powietrze i wodę, ale też są samoczyszczące i bakteriobójcze.

A dla chętnych zaproszenie do wykonania odlewu ceramicznego. Uczestnicy będą mogli wziąć udział w samodzielnym wytworzeniu naczyń ceramicznych metodą odlewania do formy gipsowej.

Adam Wajrak od 1997 mieszka w Puszczy w Teremiskach. Dziennikarz specjalizujący się w tematyce zwierząt, przyrody oraz zagadnień środowiska. Autor ponad 700 artykułów i trzech książek. Szczególnie zainteresowany relacjami pomiędzy różnymi gatunkami zwierzętami a ich środowiskiem naturalnym jak i wpływem działalności człowieka. Mówi: puszcza Białowieska to jedyny prawdziwy las w Polsce. Pozostałe obszary leśne, stworzone i regulowane przez ludzi, to w zasadzie bardziej lub mniej dzikie plantacje przyszłego drewna. To co dzieje się ostatnio wokół puszczy to niedobra zmiana. Puszcza wyjdzie z niej straszliwie poraniona.

Epoka wiktoriańska w Anglii to czas niezwykle silnej interakcji między sztukami pięknymi, zwłaszcza literaturą i malarstwem. Przekonanie, że każdy obraz opowiada historię, że obrazy są jak tekst, który można przeczytać, dominuje w relacjach między słowem a obrazem w XIX wieku. Celem wykładu jest zaznajomienie słuchaczy ze specyfiką  malarstwa XIX-wiecznej Anglii, zwłaszcza twórczości Bractwa Prerafaelitów, oraz związków między poezją i sztuką. Będziemy badać możliwe sposoby odczytań symbolicznej i narracyjnej warstwy obrazu, i przyjrzymy się literackim inspiracjom słynnych płócien z tego okresu. Przedmiotem wykładu będzie też przedstawienie kobiet w malarstwie epoki; sztuka i poezja celnie wpisują się w debatę społeczno-polityczną na temat roli, pozycji i praw kobiet, która trwała przez większość XIXw. Malarstwo stanowi ważny głos w debacie o sytuacji i prawach kobiet, jednocześnie za temat podstawowy obierając kobiece piękno. Wyklad odbędzie się w jezyku angielskim i jest przeznaczony dla osób w wieku ponadgimnazjalnym i starszych.

Parafrazując Bukę można powiedzieć, że DNA jest jak otwarta księga, ale o fizyce kwantowej i po chińsku. Niełatwo jest więc ją czytać, a jeszcze trudniej jest zastosować odczytane informacje w praktyce. DNA zawiera zapis informacji niezbędnych do życia, ale przecież żadna księga nie jest w stanie robić nic użytecznego sama z siebie. Zawarte w niej informacje muszą być odczytane i właściwie zinterpretowane. Komórki żywe posiadają w tym celu odpowiednie mechanizmy, a najważniejszym z nich są czynniki transkrypcyjne. Są to białka rozpoznające różne regiony DNA i podejmujące decyzje, który odcinek DNA będzie odczytywany, kiedy i w jakich okolicznościach. Takie mechanizmy będą przedmiotem niniejszego wykładu

Wykład ukazuje zmieniające się na przestrzeni wieków oczekiwania społeczne wobec członków brytyjskiej rodziny królewskiej. Przedstawione zostaną historyczne przemiany od postaci monarchy, któremu wolno wszystko (włącznie ze ścięciem “niepotrzebnej” żony) do współczesnych “królewskich celebrytów” mających stanowić wzorzec moralności dla społeczeństwa. Czy władca może poślubić osobę, którą wybierze? Czy małżeństwo pary królewskiej powinno stanowić wzorzec wierności? Czy rozwód jest osobistą decyzją monarchy? Czy król lub królowa może nie lubić dzieci? Odpowiedzi na te i inne pytania spróbujemy poszukać w dziejach Wielkiej Brytanii i jej władców - od średniowiecza do Elżbiety II.

Rozród jest aktywnością organizmu kluczową dla zachowania gatunku. Prawidłowe funkcjonowanie gonad męskich i żeńskich, zależy od aktywności specyficznej struktury mózgu, jakim jest podwzgórze. W strukturze tej znajduje się populacja neuronów syntetyzujących neurohormon gonadoliberynę (GnRH), która tworzy wyspecjalizowaną sieć złożoną ze stosunkowo niewielkiej - u szczura ok. 1200-1400, u myszy ok. 800-900 - liczby komórek. Neurony te nie powstają w obrębie centralnego układu nerwowego, lecz wywodzą się z płytki węchowej zlokalizowanej w przedziale nosowym zarodka, skąd w czasie rozwoju zarodkowego wędrują do podwzgórza. Jedną z najważniejszych właściwości neuronów GnRH jest ich aktywność pulsacyjna. Choć spontaniczna pulsacja neuronów GnRH pojawia się w czasie embriogenezy, to po narodzinach szybko zanika. Wynikiem tego swoistego „funkcjonalnego milczenia” neuronów GnRH jest niezdolność niedojrzałego organizmu do rozrodu. Wznowienie pulsacji neuronów GnRH następuje dopiero w okresie dojrzewania płciowego, czego konsekwencją jest stymulacja rozwoju gamet (plemników i komórek jajowych) i rozwój drugorzędnych cech płciowych. Zaawansowane badania ostatnich lat wykazały, że za regulację pulsacyjnego uwalniania GnRH odpowiada tzw. generator pulsów, w skład którego wchodzą neurony podwzgórzowe wykazujące ekspresję trzech peptydów: kisspeptyny, neurokininy B i dynorfiny.

Wystaw Główna "Rzeczy warszawskie" w Muzeum Warszawy składa się trzy części: "Rzeczy warszawskie", "Dane warszawskie" i "Dzieje kamienic". W gabinetach tematycznych znaleźć można rzeczy – świadków i uczestników historii miasta, które są punktem wyjścia do opowiedzenia historii swoich właścicieli i twórców oraz wydarzeń i procesów, które ukształtowały współczesną Warszawę.

Wystaw Główna "Rzeczy warszawskie" w Muzeum Warszawy składa się trzy części: "Rzeczy warszawskie", "Dane warszawskie" i "Dzieje kamienic". W gabinetach tematycznych znaleźć można rzeczy – świadków i uczestników historii miasta, które są punktem wyjścia do opowiedzenia historii swoich właścicieli i twórców oraz wydarzeń i procesów, które ukształtowały współczesną Warszawę.

Pożądanie i sposoby jego zaspokajania, jak bodaj nigdy dotąd i chyba nigdy później nie stały się sprawą wagi państwowej. Totalny charakter pierwszej wojny światowej przejawiał się również w sferze życia intymnego, nad którym państwo starało się roztoczyć swoją kontrolę. Zdradzanie mężów będących na froncie, zwłaszcza z jeńcami wojennymi, uważano za niemal zdradę stanu. W jej trakcie zmobilizowano 70 mln żołnierzy, którzy potrzebowali choć na chwilę oderwania od traumatycznej rzeczywistości w której się znaleźli. Sex stanowił jednym ze sposobów rozładowania stresu i choć chwilowego ukojenia. Z drugiej strony, sprzedanie swego ciała dla wielu kobiet stanowiło jedynie sposób na utrzymania siebie i swych najbliższych. Generalnie wojna podkopała mieszczańską moralność w zakresie seksualności.

Kilka słów o metodologii badań naukowych w medycynie. Skąd się biorą nowe metody leczenia, jak poznajemy naturę różnych schorzeń oraz co różni medycynę współczesną od tej z przełomu XIX/XX wieku. Spotkanie będzie poświęcone rozważaniom nad naukowymi podstawami rozwoju medycyny. Czy medycyna jest nauką? Czy medycyna to wyłącznie praktyka, czy może istnieją także teorie medyczne? Czym jest wyjaśnianie i rewizja wiedzy i jaki ma to wpływ na postęp który obserwujemy w medycynie?

Celem wykładu jest przybliżenie zagadnienia chorób rzadkich i ich szczególnej sytuacji w systemie ochrony zdrowia.

Choroby rzadkie to schorzenia, które występują nie częściej niż raz na dwa tysiąc osób. Wiele z nich uwarunkowanych genetycznie, a ich przebieg jest ciężki i często przewlekły. Połowa z nich ujawnia w wieku dziecięcym. Problemem pacjentów z chorobami rzadkimi jest przede wszystkim mała wiedza na temat ich choroby. Proces diagnozy często trwa latami, dlatego nazywany jest odyseją diagnostyczną. Dla większości chorych nie ma żadnego leczenia, dla niektórych opracowane zostały tzw. leki sieroce, które bywają bardzo drogie. Nietypowe objawy powodują, że chorzy doświadczają trudności nie tylko w uzyskaniu opieki medycznej, ale także odpowiedniego wsparcia społecznego.

Obecnie znamy już około ośmiu tysięcy takich chorób; na niektóre z nich choruje tylko kilka osób w Polsce, na inne – kilka tysięcy. W sumie wedle szacunków dotykają one od 6% do 8% populacji, a to oznacza, że w Polsce na choroby rzadkie w Polsce może chorować nawet 2,3-3 mln osób. Skala problemu porównywalna jest więc z chorobami cywilizacyjnymi, takimi jak cukrzyca

W trakcie dyskusji postawione zostaną np. następujące pytania: "Co to jest wiedza?", "Co to znaczy, że ktoś coś wie?", "Czym się różni wiedza od przekonania?", "Czym się różni wiedza od informacji?", "Czy istnieje wiedza fałszywa?". Za pomocą filozoficznych i lingwistycznych argumentów zostanie podjęta próba odpowiedzi na te pytania.

Jego celem jest zachęcenie do długoterminowego oszczędzania i inwestowania poprzez zwiększenie świadomości na temat różnych form oszczędzania i inwestowania, w tym w perspektywie długoterminowej,  oraz korzyści płynących z podejmowania tego typu działań.

W szczególności moduł poszerza wiedzę uczestników z zakresu metod dywersyfikacji ryzyka przy oszczędzaniu i inwestowaniu, systemu ubezpieczeń społecznych w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem systemu emerytalnego, jak i różnych form inwestowania, w szczególności na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Panel jest realizowany przez przedstawicieli Związku Banków Polskich, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Izbę Gospodarczą Towarzystw Emerytalnych oraz Fundację Giełdy Papierów Wartościowych. Projekt współorganizują z WNE UW: Nowoczesne Zarządzanie Biznesem (www.nzb.pl), organizator kursów z Excela, VBA, Access i programu R LabMasters (www.labmasters.pl ) oraz Koło Naukowe Strategii Gospodarczej WNE UW (http://www.knsg.uw.edu.pl/).

Do niezwykle cennych dzieł w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej należą wielkoformatowe drzeworyty Albrechta Dürera, jednego z najważniejszych artystów europejskich przełomu średniowiecza i renesansu. Dürer, niemiecki teoretyk sztuki, malarz, rysownik i grafik odegrał szczególną rolę w rozwoju technik graficznych.

Rozkwit europejskiego drzeworytu wiązał się ściśle z rozwojem drukarstwa, pełnił bowiem początkowo rolę ilustracji książkowej. Stopniowo jednak przestawał być tylko obrazkiem w książce. Jego zaletą była niska cena, co wpłynęło na dostępność i popularność. Taki tani „obraz” mógł sobie kupić każdy! Rodzinne miasto Dürera, Norymberga, była głównym ośrodkiem wydawniczym w Europie i centrum międzynarodowego handlu drukami. Drzeworyty były początkowo bardzo prymitywne, nieporadne. Rysunek ograniczał się do prostego konturu, twórcy nie radzili sobie z perspektywą, przedstawieniem głębi, ukazaniem szczegółów i oddaniem ekspresji sceny.  Dürer, jako pierwszy opanował do perfekcji technikę rzeźbienia w drewnianym klocku. Świetnie operował precyzyjną i finezyjną linią, uzyskując znakomite efekty przestrzenne i światłocieniowe. Dzięki temu nadał drzeworytowi rangę prawdziwego obrazu - samodzielnego dzieła sztuki. W rycinach mistrza zwraca uwagę swobodnie i energicznie kładziona kreska oraz ostre zestawienia partii jasnych i ciemnych, przy pomocy, których artysta oddaje dramat przedstawienia.

W trakcie prezentacji obejrzymy księgę z pocz. XVI w z drzeworytami Dürera zebranymi w 3 cykle. Poza Apokalipsą, którą można uznać za najwybitniejsze dzieło graficzne wszechczasów, zobaczymy także ilustracje do Wielkiej Pasji i Żywota Marii. Jest to wyjątkowa okazja do poznania z bliska techniki mistrza. 

Cechy użytkowe przedmiotów, którymi się posługujemy, zależą od właściwości materiałów, z których zostały wykonane, a te zależą od ich budowy (struktury), która jest kształtowana w procesie wytwarzania. Uczestnicy spotkań poznają techniki świadomego kształtowania struktury materiałów metalicznych, samodzielnie zajrzą w głąb ich struktury.

Białka fluorescencyjne, po uprzednim wzbudzeniu, są zdolne do emisji światła o różnych długościach fali, czyli do świecenia w różnych kolorach. Ich wielka kariera rozpoczęła się niepozornie od wyizolowania na początku lat sześćdziesiątych XX w. zielonego białka fluorescencyjnego  (GFP) z komórek stułbiopława Aequorea victoria. Od tego czasu została skonstruowana cała paleta różnokolorowych białek fluorescencyjnych, które stały się potężnym narzędziem w badaniach biologicznych, pozwalając zobaczyć to, co wcześniej pozostawało niewidoczne. Dziś jednym z podstawowych zastosowań białek fluorescencyjnych jest używanie ich jako świecących znaczników. Dzięki dołączeniu takiego znacznika można analizować inne (nieświecące) białka bezpośrednio w komórkach, czyli tam, gdzie normalnie funkcjonują. W 2008 r. badania nad białkami fluorescencyjnymi zostały uhonorowane Nagrodą Nobla, którą otrzymali Osamu Shimomura, Martin Chalfie i Roger Y. Tsien. Na wykładzie będzie można usłyszeć o historii tych badań, o niezwykłej budowie GFP, która warunkuje jego szczególne właściwości oraz o zastosowaniu białek fluorescencyjnych w badaniach biologicznych na poziomie komórkowym.

Spotkanie będzie miało charakter wykładu/konwersatorium podczas którego uczestnicy będą mogli głębiej poznać teoretyczne podstawy tworzenia adaptacji utworów literackich. Podczas spotkania uczestnicy dowiedzą się czym tak na prawdę jest adaptacja, odtworzenie lub interpretacja tekstu przy użyciu innych lub tych samych form komunikacji, oraz jaki wpływ na końcową formę i przekaz adaptacji mogą mieć takie czynniki jak różnice kulturowe, zmiany czasowe i kontekstualne. Uczestnicy poznają, na podstawie analizowanych przykładów, trzy główne kategorie adaptacji: transpozycję (osadzenie oryginału w nowych ramach kulturowych, czasowych czy geograficznych); komentarz (adaptacji wprowadzającej element dyskursu społeczno-politycznego o charakterze współczesnym lub historycznym); analogię (utwór zachowujący główny przekaz oryginału i nie wymagający jego znajomości). Wyjaśnione też zostaną cztery główne techniki adaptacyjne występujące w powyższych kategoriach, takie jak paralelizm, czyli naśladowanie lub odzwierciedlanie oryginału, amplifikacja i redukcja, czyli, odpowiednio, rozszerzanie i skracanie oryginału zależnie od potrzeb, oraz aproksymacja, czyli dodanie znajomych kontekstów by przybliżyć odbiór adaptacji docelowej grupie odbiorców. Powyższe elementy teoretyczne zostaną zobrazowane na wybranych przykładach adaptacji powstałych na podstawie opowiadań Josepha Conrada-Korzeniowskiego Pojedynek (1908) i Jądro Ciemności (1899).

Malarstwo jest jedną z najstarszych dziedzin sztuki, związaną z kulturą człowieka od czasów prehistorycznych. O najdawniejszych malarzach i sposobie ich pracy wiadomo niewiele. Umiejętności malarskie i technikę przekazywano z pokolenia na pokolenie w warsztatach rodzinnych i pracowniach obcych mistrzów. Malarze zdobywali praktykę kopiując znane obrazy.

Okresem, który w rozwoju malarstwa miał szczególne znaczenie był renesans. Wyjątkową rolę odegrała w tym czasie Wenecja.

Malarstwo powstałe w mieście tak niepodobnym do żadnego innego, nosi znamię odmienności i oryginalności. Artyści weneccy nie przywiązywali dużej wagi do dokładnego rysunku, nie interesował ich ideał piękna antyku. Malarstwo weneckie charakteryzowało się za to niezwykłą wrażliwością na kolor. Wyróżniają je nasycone barwy – czerwień, błękit, żółcień. Artyści mistrzowsko oddają refleksy światła padające na inne przedmioty. Wenecjanie upodobali sobie także malowanie scen dziejących się nocą – nokturnów.  Niezwykłe efekty, jakie uzyskiwali, były możliwe dzięki stosowaniu techniki olejnej, wynalezionej wcześniej w Niderlandach. Farba olejna umożliwiała łatwiejsze rozprowadzanie po podłożu, wolniej schła, dzięki czemu malarze mogli uzyskiwać ciekawe efekty kolorystyczne.

W ramach „szkoły weneckiej” tradycją stało się przekazywanie doświadczeń i wzajemne inspiracje. Wenecja to miasto Giorgiona, Tycjana, Tintoretta, Veronesa i obszar działalności wielkich rodów malarskich Bellinich i Bassanów.

Wykład połączony z prezentacją obrazów, będzie okazją do poznania tajników warsztatu jednego z najwybitniejszych malarzy weneckich okresu renesansu – Francesca Bassana. 

Inwazje biologiczne obcych gatunków stanowią jeden z najbardziej złożonych problemów w ekologii i ochronie przyrody. Wykład będzie dotyczył bardzo aktualnego i głośnego ostatnio tematu inwazji barszczu Sosnowskiego (Heracleum sosnowskyi) i barszczu olbrzymiego (Heracleum mantegazzianum) na terenie Polski. Oba gatunki są szkodliwe dla człowieka, zwierząt a nawet innych roślin. Słuchacze dowiedzą się, jak odróżnić te groźne rośliny od innych, podobnych a nieszkodliwych, poznają historię i uwarunkowania szybkiego rozprzestrzenienia się barszczy kaukaskich w Polsce oraz metody walki z tymi niebezpiecznymi gatunkami. Nakreślony zostanie również ogólny problem inwazji roślinnych.

Nasze warsztaty to odpowiedź na znak czasu, jakim jest cyberprzestrzeń, rozwój mediów, zwłaszcza lokalnych i społecznościowych.
Rynek pracy przyszłych dziennikarzy ulega nieustannym zmianom. Tradycyjna telewizja ustępuje miejsca internetowej.
Dzisiaj Ty też możesz być uczestnikiem wymiany myśli, poglądów i działań w świecie wirtualnym pod warunkiem, że potrafisz robić media elektroniczne, znasz ich język i sposób funkcjonowania. 
Tego właśnie będziemy uczyć na tych warsztatach. Jeśli więc jesteś ciekawy świata, kreatywny, fascynuje Cię świat mediów i chcesz w nim zostawić Twój ślad – przyłącz się do nas.
Zapraszamy wszystkich zainteresowanych poznawaniem tajników tworzenia i funkcjonowania TV Internetowej. Sprawdzisz się w roli operatora kamery oraz reportera. Poznasz żargon dziennikarski, (m.in., co to jest prompter, biała i zielona czy surówka)