Centrum Badań Kosmicznych PAN

W swej historii Ziemia wielokrotnie była bombardowana przez inne ciała kosmiczne. W zależności od rozmiarów ciała efekty zderzenia mogą być niewielkie albo katastrofalne. Dlatego chcemy wiedzieć, ile i jak dużych planetoid może być w przestrzeni kosmicznej, zwłaszcza tych zagrażających Ziemi. Dziś jesteśmy w stanie to dobrze ocenić w przypadku obiektów kilometrowych lub większych - ocenia się, że znamy większość tak dużych obiektów.

Obecnie główną troską badaczy są znacznie liczniejsze, a nieznane jeszcze obiekty rzędu 100 m. Takie mogą skutkować zniszczeniami podobnymi do tych, jakie przyniósł obiekt, który wytworzył krater Barringera w Arizonie.

Dziś znanych jest ponad 700 tysięcy planetoid, z czego prawie 20 tysięcy to tzw. Planetoidy Bliskie Ziemi. To wśród nich znajduje się ta najbardziej zagrażająca Ziemi podgrupa obiektów nazywana Planetoidami Zagrażającymi Ziemi. Im głównie będzie poświęcony wykład, w którym zostanie wyjaśnione, na czym polega badanie ewolucji orbit już znanych obiektów oraz jak ocenia się, kiedy są albo staną się niebezpieczne. Pokazane będzie, czy można precyzyjnie wyliczyć tor każdej z już znanych planetoid na najbliższe 100 lat.

Współczesne badania klimatu w coraz większym stopniu wykorzystują techniki satelitarne do ciągłych obserwacji atmosfery, a także do stałego śledzenia temperatury powietrza, opadów atmosferycznych, bilansu promieniowania, prędkości i kierunku wiatru, zawartości pary wodnej, mikrofizyki chmur i aerozoli, stężenia gazów śladowych (m.in. dwutlenku węgla, metanu, ozonu, CFC, tlenków azotu), temperatury powierzchni wody i lądu, zasolenia mórz, występowania i grubości lodu morskiego, zasięgu pokrywy śnieżnej. Dowiemy się, dlaczego dla większości z wymienionych parametrów techniki satelitarne okazały się być najbardziej wiarygodnym sposobem uzyskiwania danych klimatologicznych.