historia sztuki

Polska i Japonia to kraje bardzo odległe geograficznie i kulturowo. Na płaszczyźnie literatury i sztuk wizualnych łączy je jednak zaskakująco wiele. Fascynacja Dalekim Wschodem zaowocowała u nas bardzo różnorodnymi zjawiskami artystycznymi przetwarzającymi orientalne formy, motywy, style.

W trakcie wykładu pokazywać będę japońskie malarstwo tuszowe, drzeworyty ukiyo-e, kaligrafię, przedmioty codziennego użytku. Prace obcych artystów zestawię następnie z kompozycjami polskich twórców XX i XXI wieku (m.in. S. Wyspiańskiego, F. Ruszczyca,  O. Boznańskiej, L. Wyczółkowskiego, A. Dudzińskiego, K. Szpilkowskiej), zwracając uwagę na podobieństwa kompozycyjne, techniczne, tematyczne.

Interesować mnie będzie również poezja i sztuka książki – na gruncie dalekowschodnim bardzo silnie powiązana z malarstwem tuszowym i kaligrafią. Zastanowię się, czy po polsku da się napisać prawdziwe haiku i tankę (będę analizować teksty M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, S. Grochowiaka, Cz. Miłosza, M. Białoszewskiego, R. Krynickiego). Pokażę także, w jaki sposób polscy autorzy nawiązujący do japońskich form poetyckich starają się uatrakcyjnić swoją twórczość wizualnie. Opowiem wreszcie, powołując się na konkretne przykłady, czemu tłumaczenia jednego japońskiego wiersza są tak różne.

Wykład połączony będzie z prezentacją multimedialną.