wykład

       Jakie najmniejsze pole powierzchni może mieć przykrywka, która pozwoli przykryć bardzo cienkiego robaka o długości jeden, niezależnie od tego, jak on się ułoży? Jak wybrać ścieżkę, która wyprowadzi nas najszybciej z lasu, którego kształt znamy, ale nie znamy swojego w nim położenia?
       Tak można sformułować dwa geometryczne problemy, które, mimo iż brzmią lekko, łatwo i przyjemnie, wcale nie są proste. Zostały postawione ponad 50 lat temu i do dziś nie doczekały się pełnego rozwiązania. 
        Podczas wykładu przedstawiona zostanie historia dążenia do rozwiązania problemów, przykładowe pokrywki, którymi można przykryć robaka, przykładowe kształty lasów, dla których wiadomo, jak szukać najkrótszej drogi do wyjścia. I zupełnie nietrywialne dowody niektórych z tych faktów...

Przeglądając się odbiciu w lustrze, możemy odkryć wiele ciekawych sytuacji w geografii, technice, biologii i chemii, medycynie i farmacji, fizyce, zdobnictwie, krystalografii, a nawet zobaczyć rzeczy, które nie istnieją - wszystko będzie związane z najbardziej zagadkowym pojeciem matematyki, jakim jest orientacja. Trop zaprowadzi nas nawet do pytania, skad biorą się pojęcia, których używamy.

Każdy kiedyś budował wieżę z prostopadłościennych klocków, na każdym piętrze dokładnie jeden klocek. Taką też wieżę będziemy budować podczas zajęć. Nasza wieża nie będzie jednak musiała być najwyższa, za to będziemy chcieli, żeby sięgała możliwie daleko. Na wykładzie dowiemy się, jaki to ma związek z sumą 1+1/2+1/3+1/4+1/5+... oraz rozszerzaniem się Wszechświata.

Japoński matematyk Soichi Kakeya postawił w 1917 roku następujące pytanie: jakie najmniejsze pole powierzchni może mieć obszar wypukły, wewnątrz którego można obrócić o 180 stopni odcinek jednostkowy? Odpowiedź na nie podał 3 lata później duński matematyk G. Pal. Na tym jednak historia się nie skończyła. Postawiono następne, nasuwające się pytanie: jak zmieni się odpowiedź, gdy nie będziemy wymagać, by zbiór był wypukły? Do znalezienia rozwiązania tego ogólniejszego problemu przyczyniło się kilku matematyków, a ostateczną, zaskakującą, odpowiedź podał w 1928 roku Bezikowicz. Okazuje się, że w tym przypadku może być to obszar o dowolnie małym polu. 
     Podczas wykładu opowiem o odpowiedzi podanej przez Pala w przypadku pierwszego pytania i przedstawię konstrukcję zbioru podanego przez Bezikowicza. Ponadto, jeśli czas pozwoli, sformułuję inne problemy związane z problemem Kakeyi.

Na wykładzie przedstawione zostanie pojęcie arbitrażu, czyli sytuacji, gdy na rynku można mieć szansę zarobienia pieniędzy bez ponoszenia żadnego ryzyka. Pokazane zostanie, że brak takiej anomalii na rynku jest równoważny istnieniu nowego prawdopodobieństwa. Ponadto sluchacze dowiedzą się, dlaczego instytucje finansowe są tak chętne w zatrudnianiu matematyków.

Biało-czarny smok porwał do niewoli nieskończenie wielu rycerzy-matematyków. Na szczęście każdy z nich ma na hełmie białe lub czarne pióro, nikt jednak nie zna koloru pióra na swoim własnym hełmie. Smok wymyślił okrutną regułę — pożre wszystkich, którzy nie zgadną koloru swojego piórka. Na szczęście, prawie wszyscy rycerze-matematycy mogą ujść z życiem!... O ile... założymy, że prawdziwy jest bardzo naturalny aksjomat, zwany aksjomatem wyboru. Zastanowimy się, jakie jeszcze przedziwne ma on konsekwencje, rozmawiając o fantastycznych obiektach i zjawiskach ze świata matematyki — słowniku wszystkich słów oraz cudownym rozmnażaniu pomarańczy.

Na zajęciach będzie można dowiedzieć się wielu informacji o transplantacji nerki. Spotkają się Państwo z pacjentką po takim zabiegu. Istnieje wiele badań naukowych dotyczących problemów zdrowotnych pojawiających się  po transplantacji nerek. Dlatego istotna staje się kwestia edukacji pacjentów, w jaki sposób powinni przygotować się do zabiegu, jak mogą uniknąć lub zapobiec wielu powikłaniom oraz jak przygotować się do samoopieki i samopielęgnacji po opuszczeniu szpitala. Ważne jest, aby pacjenci rozumieli konieczność zmiany trybu życia oraz na stałe wprowadzili nowe nawyki do swojej codzienności.

Każdy z nas codziennie staje do walki ze światem zewnętrznym, a jedną z form obrony są produkowane przez limfocyty B przeciwciała. To właśnie przeciwciała wykrywają, opłaszczają i prezentują naszemu układowi immunologicznemu groźne dla życia człowieka antygeny, wchodzące w skład wirusów, bakterii czy też pasożytów. Problemy zdrowotne niestety pojawiają się kiedy z różnych przyczyn organizm zaczyna produkować przeciwciała przeciwko swoim własnym tkankom. Staje się to podstawą do rozwoju chorób autoimmunologicznych takich jak np.: celiakia, autoimmunologiczne zapalenia wątroby, autoimmunologiczne zapalenie trzustki itd. Niektórzy ludzie reagują nadmiernie na białka występujące w ich otoczeniu np.: pyłki traw lub w pokarmach, co nazywamy alergią. Zwiedzający będą mogli się zapoznać się w przystępny sposób z metodami jakimi wykrywamy przeciwciała przeciw własnym tkankom (autoprzeciwciała) oraz przeciwciała przeciwko alergenom, z zastosowaniem najnowocześniejszych technik.

Podstawowym narzędziem medycyny są leki. Najczęściej leki to substancje chemiczne, które wywołują w organizmach żywych pewne działanie: „zbijają” gorączkę, uśmierzają ból, obniżają ciśnienie, zabijają chorobotwórcze bakterie itp. Bez leków nasze życie byłoby z pewnością krótsze i bardziej uciążliwe z powodu nieleczonych chorób. Ale mimo bujnego rozwoju farmakologii w XX wieku, wielu chorób wciąż nie da się ani wyleczyć, ani dobrze kontrolować. Ciągle potrzeba nowych leków: skuteczniejszych i bezpieczniejszych. Jak je zatem odkryć?

Historycznie rzecz biorąc, wiele ważnych substancji czynnych zawdzięczamy obcowaniu ludzi ze związkami chemicznymi i szczęśliwej obserwacji. W dawnych czasach było to przede wszystkim obcowanie ze związkami chemicznymi pochodzenia naturalnego (roślinnego i zwierzęcego). Od końca XIX wieku człowiek sam próbuje wytwarzać nowe substancje czynne o określonym działaniu, ale nadal wiele z ważnych odkryć to kwestia rzadkiego zbiegu okoliczności.

Podobno przypadek sprzyja przygotowanym. Wraz z postępem nauk o życiu, wiemy coraz więcej o budowie i działaniu organizmów. Znacznie lepiej rozumiemy przyczyny i przebieg wielu chorób. Czy jesteśmy przez to lepiej przygotowani do odkrywania nowych leków?

Współczesny proces poszukiwania nowych leków jest wieloetapowy i angażuje badaczy z bardzo różnych dziedzin nauki: chemików, biologów, (bio)informatyków, lekarzy, technologów itd. Badania trwają wiele lat, kosztują miliardy dolarów i … nierzadko kończą się porażką.

Podczas wykładu przyjrzymy się poszczególnym etapom odkrywania leków.  Zastanowimy się także nad bardziej podstawowymi pytaniami: dlaczego leki w ogóle działają i dlaczego nie działają tak, jak byśmy tego chcieli, czyli szybko, skutecznie i bez efektów ubocznych?

Warsztat dla osób zainteresowanych nowoczesnymi metodami testowania sprawności pod kątem przygotowania do uprawiania sportu amatorskiego lub aktywności o charakterze rekreacyjnym, chcących wzbogacić swoją wiedzę w zakresie kształtowania motoryczności oraz wspierania rozwoju ruchowego dzieci i młodzieży. W części pierwszej prezentacja poświęcona FMS (Functional Movement System), systemowi oceniającemu fundamentalne wzorce ruchowe, stanowiące podstawę każdej aktywności fizycznej. Ich ocena pozwala na zidentyfikowanie asymetrii i ograniczeń w układzie ruchu. Zaburzenie podstawowych wzorców wpływa niekorzystnie na ekonomię ruchu, podwyższa ryzyko odniesienia urazu lub przeciążenia. Ocena FMS, poza identyfikacją zaburzeń wzorców i asymetrii, pozwala natychmiast ustalić kryteria i kierunki działań korygujących, które przywracają prawidłową jakość wzorców ruchowych.

Druga część warsztatu ma charakter zajęć praktycznych, w czasie których przeprowadzony zostanie przykładowy test FMS oraz zaprezentowane zostaną ćwiczenia mające za zadanie skorygowanie występujących dysfunkcji, asymetrii i zaburzeń funkcjonowania mięśni stabilizujących (centralnie, obwodowo), zgodnie z wynikami testu. Uczestnicy będą mieli możliwość zapoznania się z technikami poprawiającymi mobilność oraz stabilizację kręgosłupa i stawów obwodowych, wykonywanych przy użyciu nowoczesnych przyborów i przyrządów równoważnych (duże piłki, poduszki balansacyjne, bosu, czy tzw. berety).

Zajęcia poprowadzi Kinga Klaś-Pupar, magister rehabilitacji ruchowej, specjalista odnowy biologicznej, międzynarodowy instruktor Functional Movement System® - nowoczesnego systemu rehabilitacji oraz przygotowania motorycznego w sporcie, wykładowca w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Starzenie dotyczy każdego z nas i stanowi problem nie tylko ekonomiczno-społeczny, ale przede wszystkim medyczny. Istnieje coraz większa potrzeba zrozumienia mechanizmów leżących u podstaw tego wciąż nie w pełni poznanego, bardzo złożonego procesu.

Każdy z nas marzy o tabletce, która mogłaby spowolnić ten nieunikniony proces. Czy jest jednak szansa, że doczekamy się takiej magicznej substancji?

Naukowcy na całym świecie intensywnie badają różne mechanizmy komórkowe zaangażowane w starzenie, a także poszukują związków mogących potencjalnie te mechanizmy blokować, a tym samym spowalniać negatywne skutki tego procesu.

W trakcie mojego wykładu przedstawię Państwu czynniki genetyczne, epigenetyczne i środowiskowe wpływające na proces starzenia się człowieka, a także przybliżę obecny stan wiedzy na temat substancji czynnych, które potencjalnie mogą znaleźć zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym oraz na rynku suplementów diety. Opowiem także, w co inwestuje NASA i nad czym pracują obecnie nobliści, żeby wydłużyć nasze życie.

Będziemy także mówić o „komórkach zombie”, fabrykach energetycznych w naszych komórkach, enzymach długowieczności, diecie wydłużającej życie, a nawet o medytacji. A wszystko po to, żeby samemu sobie stworzyć magiczny eliksir młodości.

Serdecznie zapraszam.

Działania protekcyjne w przypadku otępień, poza zwiększeniem aktywności poznawczej, społecznej, fizycznej oraz dbałość o stan somatyczny i emocjonalny, powinny również uwzględniać interwencje żywieniowe – zmiana stylu odżywania na bardziej przyjazny sercu i wprowadzenie specjalistycznych nutraceutyków. Diety: norweska, śródziemnomorska oraz DASH od dawna zostały uznane za przyjazne prewencji otępienia. Badacze coraz większą rolę przypisują suplementom. Obok licznej grupy witamin (głównie B i D), antyoksydantów, nienasyconych kwasów tłuszczowych omega 3 (ALA, EPA i DHA), flawonoidów, kurkuminoidów, resweratrolu szczególną rolę pełni żywność funkcjonalna w postaci specjalnych, złożonych substancji, oferujących możliwości opóźnienia następstw procesów neurozwyrodnieniowych.

Czyż nie marzy nam się długie życie w dobrej kondycji fizycznej i umysłowej? Czy nie zrobilibyśmy wszystkiego, co możliwe, aby zachować swój mózg w dobrej sprawności do późnej starości? Jest na to sposób i do tego lepszy, niż wszystkie możliwie suplementy. Otóż niewiele osób zdaje sobie sprawę, że biegając, jeżdżąc na rowerze, pływając, spacerując, oprócz mięśni ćwiczy również mózg. Badania z ostatnich lat wskazują, że już niewielka dawka aktywności fizycznej może znacznie poprawić koncentrację, pamięć, kreatywność oraz zahamować, a nawet odwrócić, starzenie mózgu. Jak to działa? Jak dawkować? W jakim wieku zacząć? Na te i inne pytania odpowiem na wspólnym spotkaniu i postaram się Państwa przekonać, że ruch to często znacznie lepszy pomysł na odpoczynek, niż tradycyjne leżenie na kanapie. Serdecznie zapraszam!

Serdecznie zapraszamy do wspólnego świętowania 22. urodzin naszego dinozaura Dyzia. Na gości - tych małych i tych nieco większych - czekać będzie moc atrakcji podczas pikniku rodzinnego w niedzielę 22 września 2019 r.

W programie:

- wykłady i warsztaty popularno-naukowe

- gry i zabawy geologiczne

- konkursy z nagrodami

- mini wykopaliska

- warsztaty plastyczne

- maleowanie buziek

- wspólne odśpiewanie 100-lat i zdmuchnięcie świeczek na torcie

... oraz wiele wiele innych!

Rozwój bezzałogowych statków powietrznych (BSP), powszechnie nazywanych dronami, przyczynił się do skrócenia czasu pozyskiwania danych przy zachowaniu wysokiej jakości oraz do obniżenia kosztów. Dostępność do różnych rozwiązań BSP jest bardzo szeroka. W ostatniej dekadzie BSP powszechnie stosuje się do zadań cywilnych, m.in. do monitoringu środowiska, w rolnictwie, przemyśle, do ochrony przeciwpożarowej w lasach i in. W porównaniu z samolotami załogowymi BSP wymaga mniejszego zaangażowania wykwalifikowanego personelu oraz zaawansowanej infrastruktury naziemnej, a jego wykorzystanie jest bezpieczne przy spełnieniu warunków wykorzystania przestrzeni powietrznej. Dodatkowo, powszechne w przypadku BSP użycie napędu elektrycznego eliminuje negatywne konsekwencje środowiskowe związane ze spalaniem paliw kopalnianych i hałasem. Zasady wykorzystania BSP do celów monitoringowych są praktycznie takie same jak w przypadku samolotów załogowych, a różnice operacyjne wynikają z zastąpienia pilota autopilotem realizującym wcześniej zaprogramowaną misję. W zastosowaniach cywilnych bezzałogowe obiekty latające można podzielić na klasy wg masy, np. Mini BSP o masie w locie poniżej 25 kg (jest to klasa najbardziej popularna wśród użytkowników), i rodzaju zastosowanego napędu (elektryczne, spalinowe) oraz wg rodzaju statku powietrznego (np. wiropłaty, stałopłaty czy hybrydy – łączące cechy wiropłatów i stałopłatów, zdolne do pionowego startu i lądowania jak helikoptery lub wielowirnikowce, a jednocześnie mogące wykonywać długie przeloty ze sprawnością energetyczną samolotu). Wraz z rozwojem technologii BSP wprowadzono restrykcje dotyczące możliwości ich operowania w przestrzeni powietrznej związanej z ruchem lotniczym, co ma zapewnić bezpieczeństwo wykonywania takich lotów.

Zapraszam do odwiedzin kamiennych budowli – najstarszych, starych i trochę młodszych, które ludzie wznosili dla potrzeb materialnych i duchowych. Poznamy zwłaszcza te dość mało znane obiekty z różnych kontynentów i niektórych wysp.

Z roku na rok rośnie liczba turystów odwiedzających Tatrzański Park Narodowy. Sezon turystyczny trwa w nim prawie 365 dni, a przecież jest to miejsce stworzone by chronić przyrodę - zarówno ożywioną, jak i tę, która nie może uciec od turystów, czyli nieożywioną. Jak pogodzić ustawowe - i szczytne - zadania związane z istnieniem i działalnością miejsc objętych najwyższą formą ochrony z rosnącym zainteresowaniem ze strony "zwykłych" ludzi, chcących na własne oczy zobaczyć nieskażoną przyrodę. Czy  w XXI wieku jest to w ogóle możliwe? Na przykładzie historii powstania i rozwoju Tatrzańskiego Parku Narodowego, jego obecności w przestrzeni naukowej - ale również kulturotwórczej i socjalnej - spróbujemy na te pytania wspólnie odpowiedzieć.

Sędzia Sądu Najwyższego Stanisław Zabłocki, obrońca rotmistrza Pileckiego w procesie rehabilitacyjnym z 1990 roku, przypomni jego historię, okoliczności skazania, rozprawę rewizyjną i realia, w jakich została wygłoszona jedna z najwspanialszych mów obrończych w powojennej historii polskiego sądownictwa.

Stanisław Zabłocki – Sędzia Sądu Najwyższego, specjalista prawa karnego. W czasach PRL wykonywał zawód adwokata, był obrońcą represjonowanych, bronił rotmistrza Witolda Pileckiego w procesie rehabilitacyjnym. W latach 1991–2014 członek Państwowej Komisji Wyborczej. Od 1991 roku orzeka w Sądzie Najwyższym, a od 2016 roku jest prezesem Izby Karnej.

Co to jest mowa nienawiści? Co jest źródłem pogardy i nienawiści? Co mają ze sobą wspólnego
„Braveheart” i getta ławkowe? Czemu ludzie mówią: robole, kibole, siksy, białasy, Polaczki i
katole - czyli skąd się bierze język nienawistny? Kto i dlaczego zohydza niektóre grupy społeczne?
Jakiej ochrony przed mową nienawiści udziela prawo? Spotkanie organizowane wspólnie ze Stowarzyszeniem Sędziów Polskich "Iustitia".

Podczas spotkania spróbujemy spojrzeć na święte księgi judaizmu i chrześcijaństwa w świetle osiągnięć współczesnej psychologii. Dynamiczny rozwój tej dyscypliny dostarcza z roku na rok nie tylko nowych teorii i pojęć, ale też sprawdzonych empirycznie narzędzi, pozwalających podjąć niezwykle interesujące badania nad tekstami świętymi a także nad mentalnością ludzi minionej epoki. W pierwszej części spotkania zaprezentujemy najważniejsze światowe osiągnięcia psychologów w tej dziedzinie, zarówno te kontrowersyjne jak i szeroko uznane w środowisku naukowym (szczególnie cross-cultural psychology, social cognition i psycholingwistyki). Przedstawimy także efekty wybranych, oryginalnych badań prowadzonych w Instytucie Psychologii PAN w Warszawie.
W części drugiej spróbujemy przybliżyć mentalny świat autorów ksiąg świętych i odpowiedzieć na pytania:
- jak postrzegali ówczesny świat autorzy tych ksiąg?
- jak (i jakie) przeżywali wówczas emocje?
- czy ich pojęcie „ja” różniło się od naszego, a jeśli tak, to w jakim sensie?
- czy istnieje szansa odtworzenia psychologicznego portretu założycieli wielkich religii jak np. Mojżesz lub Chrystus?

Od czasów rozpoczęcia budowy w roku 2002 Miasteczko Wilanów wzbudza wiele kontrowersji. Z jednej strony przedstawiane jest jako wyjątkowy projekt architektoniczno-urbanistyczny, z drugiej zaś jako miejsce zamieszkania „słoików” i „lemingów”. Według krytyków Miasteczka jego mieszkańcy, ślepo podążający za trendami wyznaczanymi przez międzynarodowe korporacje, przypominają lemingi – zwierzęta, które miałyby bezmyślnie ulegać masowemu pędowi i w ten sposób popełniać zbiorowe samobójstwa. Typowy mieszkaniec Miasteczka Wilanów byłby widziany jako przedstawiciel klasy średniej, przyjezdny do Warszawy z innej miejscowości, skupiony jedynie na karierze konformistyczny pracownik wielkiej korporacji. Miasteczko Wilanów zasłynęło w mediach jako obszar o ograniczonym dostępie do przestrzeni i usług publicznych. W tym zamieszkanym przez 25 tysięcy osób osiedlu funkcjonuje tylko jedna publiczna szkoła podstawowa, nie ma publicznej przychodni internistycznej, brak również publicznego parku. Pierwsza szkoła podstawowa w Miasteczku Wilanów została otwarta w 2016 roku. Placówka planowana była na 500 uczniów, zapisało się do niej zaś 750 dzieci. Obecnie do szkoły uczęszcza prawie 1200 uczniów. Domniemywać można, że problem ten będzie narastać. Wilanów ma najwyższy z dzielnic Warszawy przyrost naturalny; wciąż powstają tam nowe inwestycje mieszkaniowe. Pomimo powyższych niedogodności w badaniach jakości życia mieszkańcy Miasteczka Wilanów deklarują wysoki poziom zadowolenia z miejsca zamieszkania. Podczas wykładu przeanalizuję fenomen Miasteczka Wilanów przez pryzmat relacji pomiędzy sferą publiczną a prywatną z odniesieniem do wybranych teorii socjologii miasta.

Wykład z elementami warsztatu o tym jak przewidzieć wpływ kolorów na zachowanie człowieka w procesie komunikacji interpersonalnej oraz jaką rolę odgrywa kolor w życiu codziennym, a także w kulturze, sztuce i biznesie?

Kolor jako wrażenie zmysłowe wpływa na nasze zachowania, emocje i nastroje. Barwy oddziałując na centralny układ nerwowy i korę mózgową, mogą wyzwalać i stymulować wspomnienia, myśli i doświadczenia. Natomiast wybór odpowiedniego koloru ma istotny wpływ na wszystkie wrażenia zmysłowe, które pozwalają na wizualizację tożsamości osoby, firmy czy marki. Widziane przez ludzi kolory są tworzone przez fale świetlne. Różne kolory mogą wywoływać odmienne efekty psychologiczne i bezpośrednio oddziaływać na ludzki organizm i psychikę. Barwy są obecne we wszystkich dziedzinach życia od koloru ubrań, poprzez wystrój wnętrz, aż po wykorzystanie koloru jako narzędzia w świecie biznesu, marketingu i reklamy.

Na wykładzie opowiem czym jest kolor? Jak wpływa na nasze codzienne życie? Czy możemy kontrolować oraz zmieniać nasze emocje, myśli i nastroje przy pomocy kolorów? Co dzieje się w naszym mózgu, kiedy widzimy kolory? A także, czy kolory pachną i przybierają kształty oraz jak wpływają na naszą wyobraźnię, postawę twórczą i innowacyjne podejście do życia? Można będzie się także dowiedzieć jak skutecznie zarządzać kolorem i w jaki sposób dopasować kolor do konkretnej sytuacji?

Kim jest obcy? Z czego wynika jego obcość? Co różni „nas” od „nich”? Od początku tzw. kryzysu uchodźczego w 2015 roku pytania te mają fundamentalne znaczenie i wymagają szczególnego namysłu. Wykład będzie stanowił wprowadzenie w tę tematykę, prezentując różne podejścia do kwestii obcości i swojskości obecne w naukach społecznych. Pierwsza część spotkania dotyczyć będzie konstruowania obcości na poziomie jednostkowym. Opierając się na wybranych teoriach psychologii społecznej i poznawczej, omówię zjawiska takie jak stereotypy, heurystyki, atrybucje oraz dynamikę relacji międzygrupowych. W drugiej części wykładu przedstawię konstruowanie obcości na poziomie zbiorowym, przede wszystkim za sprawą działań dyskursywnych, a także zaprezentuję metody, których socjologowie używają do badania poczucia swojskości i obcości. Wreszcie w trzeciej części opowiem o tym, jak powyższe mechanizmy działają wspólnie w przypadku konstruowania uchodźcy jako „obcego”.

Treningi i szkolenia VR są efektywne i znacznie tańsze niż ich tradycyjne formy. Szkolenie VR umożliwia przećwiczenie konkretnych czynności potrzebnych w pracy. W odróżnieniu od tradycyjnych instrukcji czy materiałów wideo, w VR uczestnik zdobywa nie tylko wiedzę, ale też elementarne doświadczenie. Dzięki digitalizacji zachowania może otrzymać precyzyjną informację zwrotną i ćwiczyć różne scenariusze, tworzone na bazie uprzednich doświadczeń. VR umożliwia przeniesienie uczestników w miejsca trudno dostępne lub niebezpieczne  (np. w przypadku strażaków lub górników), a także ćwiczenie umiejętności „miękkich”.

Symulacje VRLab IPPAN pozwalają na ćwiczenie np. publicznych wystąpień, gdzie ważne jest utrzymywanie kontaktu wzrokowego ze słuchaczami. Innym przykładem może być kierowana do nauczycieli symulacja, w której mogą się oni wcielić w rolę ucznia z dysleksją.  Wyniki badań dowodzą, że przyjmowanie perspektywy innej osoby prowadzi do zmiany zwyczajowego sposobu myślenia o problemach, a przez to, zmiany postaw i zachowania.

Pierwsze udokumentowane próby stosowania VR w terapii leczenia akrofobii (czyli lęku wysokości). Rozwój technologii bardzo ułatwił tworzenie tego rodzaju środowisk. Obecnie można znaleźć bardzo wiele aplikacji wspomagających leczenie fobii.

Dzięki zjawisku ucieleśnienia poprawić można nastrój i ogólny dobrostan psychiczny. Uczestnik wciela się w awatara, czyli swoją cyfrową reprezentację, a to, czego doświadcza awatar, staje się realne dla niego realne. Awatar może przyjąć dowolną formę, a uczestnicy mogą się przenosić między wirtualnymi „ciałami”. Wykorzystali to naukowcy z Barcelony tworząc symulację, w której uczestnik wchodzi w rolę terapeuty i może sam sobie udzielić porady.