Instytut Anglistyki UW

Na kształtowanie się kulturowego dziedzictwa Wysp Brytyjskich miały wpływy celtyckie i germańskie, czego rezultatem są złożone i często zlokalizowane wierzenia, podania i legendy. Wierzenia ludowe cechowała też różnorodność przedstawień świata nadnaturalnego, choć były również i podobieństwa sprawiające, że rzeczywiście można mówić o ujednoliconym folklorze tego zakątka Europy. Z tego powodu wykład, na który zapraszam, ma charakter poglądowy – na podstawie przykładów z różnych regionów, w tym Szkocji, Anglii, Walii, Irlandii i Orkadów, przybliżymy genezę popularnych podań i legend. Nie przeoczymy też, rzecz jasna, barwnych bohaterów tych legend i dowiemy się, kim były selkie, jak rozpoznać (i unikać) kelpie, a także dlaczego nie chcemy usłyszeć płaczu banshee. Po wykładzie przewidziany jest czas na pytania i dyskusję. Zapraszam!

Skuteczny komunikat polityczny niemal z założenia buduje uproszczoną wizję świata, w której tylko nieliczne aspekty życia odgrywają istotną rolę. Aby zamknąć politycznego przeciwnika bądź wyborcę w tym uproszczonym świecie, twórca komunikatu często używa języka metaforycznego. Jeden polityk powie, że państwo to samochód, który potrzebuje sprawnego silnika i doświadczonego kierowcy, by wozić pasażerów-obywateli. Inny opisze państwo jako dom, w którym stereotypowa matka i ojciec reprezentują kolejno instytucje opieki społecznej i aparat przymusu. Siła obrazów zawartych w metaforach jest na tyle duża, że gdy dyskusja polityczna raz zostanie do nich sprowadzona, bardzo trudno jest ją przełamać. Nasz umysł naturalnie skłania się, by wykorzystać zawężoną logikę oddziałujących na nas metafor i w ten sposób uporządkować chaos politycznych realiów. Metafory są jednak zawsze otwarte na interpretacje, rządzą się więc własną dynamiką i mogą zostać wykorzystane przez wszystkich uczestników dyskusji, często na przekór ich pierwotnemu autorowi.

            Warsztaty poświęcone będą wykorzystaniu metafor w propagandzie i agitacji politycznej. Dowiemy się, jaki jest mechanizm działania metafory i jaka jest jej rola w budowaniu sensu wypowiedzi. Nauczymy się rozpoznawać metafory w kontekście politycznym i zobaczymy, z czego wynika ich manipulacyjny potencjał. W trakcie warsztatów posłużymy się konkretnymi przykładami z politycznych kampanii, konferencji i debat. Wspólnie analizując wypowiedzi polityków, spróbujemy rozpoznać ich metafory i ocenić ich skuteczność. Na koniec zastanowimy się nad sposobami obrony przed manipulacją polityczną.

Ilustrowana slajdami opowieść o 5 głównych motywach w filmach grozy, które mają początek w słynnych tekstach brytyjskich z końca XIX wieku oraz dyskusja ze słuchaczami na temat ich własnych lektur /filmów, które widzieli /gier, które lubią.

Skuteczny komunikat polityczny niemal z założenia buduje uproszczoną wizję świata, w której tylko nieliczne aspekty życia odgrywają istotną rolę. Aby zamknąć politycznego przeciwnika bądź wyborcę w tym uproszczonym świecie, twórca komunikatu często używa języka metaforycznego. Jeden polityk powie, że państwo to samochód, który potrzebuje sprawnego silnika i doświadczonego kierowcy, by wozić pasażerów - obywateli. Inny opisze państwo jako dom, w którym stereotypowa matka i ojciec reprezentują kolejno instytucje opieki społecznej i aparat przymusu. Siła obrazów zawartych w metaforach jest na tyle duża, że gdy dyskusja polityczna raz zostanie do nich sprowadzona, bardzo trudno jest ją przełamać. Nasz umysł naturalnie skłania się, by wykorzystać zawężoną logikę oddziałujących na nas metafor i w ten sposób uporządkować chaos politycznych realiów. Metafory są jednak zawsze otwarte na interpretacje, rządzą się więc własną dynamiką i mogą zostać wykorzystane przez wszystkich uczestników dyskusji, często na przekór ich pierwotnemu autorowi.

            Warsztaty poświęcone będą wykorzystaniu metafor w propagandzie i agitacji politycznej. Dowiemy się, jaki jest mechanizm działania metafory i jaka jest jej rola w budowaniu sensu wypowiedzi. Nauczymy się rozpoznawać metafory w kontekście politycznym i zobaczymy z czego wynika ich manipulacyjny potencjał. W trakcie warsztatów posłużymy się konkretnymi przykładami z politycznych kampanii, konferencji i debat. Wspólnie analizując wypowiedzi polityków, spróbujemy rozpoznać ich metafory i ocenić ich skuteczność. Na koniec zastanowimy się nad sposobami obrony przed manipulacją polityczną.

Seria 60 tekstów o przygodach Sherlocka Holmesa i Johna Watsona powstawała na przestrzeni 40 lat (1887-1927), jednak Arthur Conan Doyle nie pokusił się o opowieść nawiązującą do wydarzeń z jesieni 1888, kiedy to w londyńskim Whitechapel grasował nieznany dotąd morderca. Wiemy, że pisarz interesował się tą sprawą, widział list podpisany „Jack the Ripper”, odwiedził miejsca zbrodni i miał swoją teorię odnośnie zabójcy. Wiemy też, że interesował się innymi prawdziwymi przestępstwami nie tylko jako czytelnik relacji prasowych, ale też angażował się w rozwiązanie kilku z nich – najbardziej znaną jest sprawa George’a Edalji.

W kilku opowiadaniach o najsłynniejszym detektywie można znaleźć echa sprawy Kuby Rozpruwacza, ale najwyraźniej dla fanów Sherlocka Holmesa to za mało. Kultura popularna świetnie sobie radzi z uzupełnianiem tego „braku” w holmesowskim kanonie; co więcej, jej twórcy idą o krok dalej i oferują nam samego Doyle’a jako detektywa na tropie Rozpruwacza, a czasem nawet przedstawiają go w dość nieoczekiwanej roli… Jakiej? O(d)powiem na spotkaniu.

Na spotkaniu będziemy rozmawiać o drag queens, czyli mężczyznach przebierających się za kobiety w celach rozrywkowych. Spojrzymy na to zjawisko z perspektywy feministycznej i spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, czy te przedstawienia mają charakter mizoginistyczny, pokazując mocno przerysowany i oparty na stereotypach obraz kobiecości, czy może ich nastawienie na przełamywanie konwencji płciowych świadczy o ich rewolucyjnym, feministycznym charakterze. Będziemy rozmawiać przede wszystkim o dragu w kulturze amerykańskiej, ale porównania z naszą rodzimą sceną będą również mile widziane