język obcy nowożytny

Celem wykładów jest przedstawienie oświeceniowej wizji okolic Moskwy w oparciu o rosyjski materiał literacki (proza i poezja) i publicystyczny (zawartość czasopism społeczno-kulturalnych) oraz z szerokim wykorzystaniem materiałów ikonograficznych (malarstwo, grafika, ilustracje książkowe). Ramy czasowe obejmują drugą połowę XVIII i początek XIX wieku. Materiał ikonograficzny XVIII-XIX wieku zostanie zestawiony ze współczesnym, co stworzy możliwość odtworzenia zmian w wyglądzie miejsc i obiektów oraz porównania ich wyglądu dawnego z obecnym wraz z zaznaczeniem ich roli w dawnym i współczesnym życiu kulturalnym Rosji (muzea, zespoły pałacowo-parkowe). Określenie „okolice Moskwy” należy rozumieć w odniesieniu do XVIII wieku, tzn. przedmiotem zainteresowania staną się także miejsca i obiekty znajdujące się w granicach współczesnej Moskwy (np. Carycyno, Klasztor Simonowski). Wykłady prezentują wyniki badań nad tzw. „tekstem podmiejskim”, zainspirowane studiami Władimira Toporowa o Petersburgu i tekście petersburskim, a także założeniami geopoetyki.

Problematyka cz. 1 wykładu:

1. Geopoetyka, geokulturologia, geohumanistyka.

2. Nikołaj Karamzin o okolicach Moskwy. Klasztor Simonowski i fenomen Biednej Lizy. Zawartość „podróżnicza” czasopisma „Wiestnik Jewropy” – opisy klasztorów. Ostafiewo w dziejach powstania Historii państwa rosyjskiego.

Świadomość strategiczna i umiejętność stosowania wielu strategii przez uczących się języka obcego ma kluczowe znaczenie dla osiągniecia sukcesu językowego, czyli opanowania języka na poziomie umożliwiającym bezproblemowe porozumienie się z innymi oraz używanie go w różnych obszarach życia – dla przyjemności, edukacji, w życiu zawodowym i publicznym. Dlatego uczestnicy zostaną zaznajomieni ze strategiami uczenia się języków obcych. Strategie bezpośrednie to są strategie pamięciowe, kognitywne i kompensacyjne, dotyczą one bezpośrednio przyswajania języka. Strategie pośrednie nie odnoszą się do przyswajanego języka, ale także wpływają na jego przyswajanie. Są to strategie metakognitywne emocjonalne i społeczne. Następnie krótko zostaną przedstawione wyniki badań nad stosowaniem strategii uczenia się języków w środowisku cyfrowym przeprowadzonych wśród studentów lingwistyki stosowanej i licealistów w całej Polsce. Potem uczestnicy poznają przykłady strategii uczenia się języków w środowisku cyfrowym, będą mogli zobaczyć, które strategie są wśród nich bardziej lub mniej popularne. Spotkanie zakończy kwiz sprawdzający umiejętność przypisania zadania językowego do używanej w nim strategii wykonany z wykorzystaniem urządzeń mobilnych uczestników.

Porównanie jest jednym ze sposobów poznania i oswojenia świata oraz przejawem myślenia abstrakcyjnego. Minimalna struktura porównania składa się z: obiektu A (członu porównywanego, comparandum) i obiektu B (członu porównującego, comparatum), elementu C (tertium comparationis) oraz łącznika – najczęściej spójnika (jak, как).

Jedną z podstawowych funkcji konstrukcji porównawczych jest wyrażenie wartościowania. Na wykładzie przedstawiona zostanie informacja na temat obiektu B (tu: kota), wykraczająca poza definicje słownikowe, włączającą dane o jego subiektywnym postrzeganiu przez mówiących, prowadzącym wręcz do jego stereotypizacji jako nosiciela cechy. Utrwalone w porównaniach frazeologicznych cechy kota okazały się tak istotne i typowe, że stały się miarą i odniesieniem dla cech i czynności człowieka

Na wykładzie przedstawiony zostanie językowy obraz psa utrwalony w niegradacyjnych porównaniach frazeologicznych z comparatum (nośnikiem porównania) będącym nazwą tego zwierzęcia w językach rosyjskim i polskim. Porównanie jest jednym ze sposobów poznania i oswojenia świata oraz przejawem myślenia abstrakcyjnego. Opis na tej podstawie wykracza poza definicje słownikowe, zawiera dane o subiektywnym postrzeganiu psa przez mówiących i świadczy o stereopizacji psa jako nosiciela cech. Rozpatrzone będą m.in. takie istotne i typowe cechy psa, które są miarą i odniesieniem dla cech i czynności człowieka.

Podstawowym celem spotkania będzie omówienie roli ćwiczeń tłumaczeniowych oraz porównawczych na lekcji języka angielskiego w szkole średniej. Po krótkim wstępie teoretycznym, w którym omówiony zostanie status tłumaczeń w dobie podejścia komunikacyjnego, jak również różne typy tłumaczeń, słuchacze będą mieli możliwość przeanalizowania autentycznych przykładów zdań lub określonych fraz zaczerpniętych z prac pisemnych przygotowanych przez uczniów ostatnich klas szkół średnich. Przedstawione konstrukcje posłużą za przykład nieudolnego tłumaczenia dosłownego; w dalszej części spotkania słuchacze zostaną poproszeni o poprawienie błędnych konstrukcji (jeśli będzie to możliwe, ćwiczenie może zostać wykonane z zastosowaniem edytora tekstu online). Wyciągnięte wnioski (dotyczące różnic strukturalnych) zostaną wykorzystane w kolejnych ćwiczeniach polegających na przetłumaczeniu określonych elementów lub całych zdań. Podsumowaniem spotkania będzie gra edukacyjna w formie online (np. Kahoot).

Spotkanie przeznaczone przede wszystkim dla uczniów klas maturalnych przygotowujących się do egzaminu maturalnego z języka angielskiego na poziomie rozszerzonym.

Spotkanie będzie miało charakter wykładu/konwersatorium podczas którego uczestnicy będą mogli zapoznać się z teoretycznymi podstawami tworzenia adaptacji utworów literackich oraz omówić różne przykłady i formy tworzonych adaptacji. Podczas spotkania uczestnicy dowiedzą się, czym jest odtworzenie lub interpretacja tekstu przy użyciu różnych form komunikacj oraz jaki wpływ mogą mieć takie czynniki jak różnice kulturowe czy zmiany społeczne na końcową formę oraz przekaz końcowego dzieła. Na podstawie analizowanych przykładów uczestnicy nauczą się rozróżniać trzy główne kategorie adaptacji: transpozycję, czyli przeniesienie w nowe środowisko kulturowe, czasowe czy lokalizacyjne; komentarz, czyli wykorzystanie tekstu docelowego do wprowadzenia dyskusji społeczno-politycznej na tematy współczesne; oraz analogię, czyli dzieło nie wymagające znajomości tekstu oryginalnego, ale zachowujące jego główny przekaz. Zostaną też przedstawione główne techniki wykorzystywane w adaptacjach, m.in. aproksymacja, czyli wprowadzanie elementów znanych docelowemu odbiorcy, amplifikacja i redukcja oryginalnego tekstu, czyli rozszerzanie o nowe treści i skracanie oryginalnego tekstu zależnie od potrzeb lub własnej wizji artystycznej twórcy, oraz paralelizm, czyli odzwierciedlanie tekstu oryginału. Techniki adaptacyjne i kategorie omawiane będą na wybranych przykładach adaptacji wybranych angielskich tekstów literackich oraz dzieł scenicznych.

Wymagana znajomość języka angielskiego

Celem spotkania jest przybliżenie młodzieży niezwykle ciekawej i szybko rozwijającej się dyscypliny obejmującej badania nad literaturą dziecięcą oraz jej przekładem. W pierwszej części warsztatów zostaną zaprezentowane wybrane zagadnienia związane z literaturą dziecięcą: zastanowimy się nad jej historią, definicją i specyfiką, określimy jej miejsce w systemie literackim oraz gatunki, jakie w jej ramach występują. Jest to warsztat tłumaczeniowy, więc poruszymy także podstawowe kwestie związane z przekładem i spróbujemy określić specyfikę tłumaczenia literatury dziecięcej.

Po teorii przejdziemy do praktyki. Wybrany do tłumaczenia fragment zostanie szczegółowo omówiony pod kątem trudności translatorskich. Przeanalizujemy strategie i techniki przekładu nazw własnych, elementów nacechowanych kulturowo, idiomów, tropów stylistycznych, humoru, zastanowimy się nad systemem wartości w tłumaczonej literaturze dziecięcej. Uczestnicy warsztatów, pracując samodzielnie, w parach lub małych grupach, staną przed zadaniem przetłumaczenia wybranego tekstu na język polski. Wyniki pracy zostaną szczegółowo omówione i przeanalizowane na forum. Zapraszam do uczestnictwa!

Do udziału w warsztacie niezbędna jest znajomość języka angielskiego przynajmniej na poziomie średniozaawansowanym.

Spotkanie będzie miało na celu wytłumaczenie podstawowych założeń pisma chińskiego i sposobu pisania znaków chińskich. Uczestnicy będą mogli spróbować swoich sił w pisaniu znaków (choć nie będą to zajęcia z kaligrafii chińskiej) oraz zobaczyć, jak wyglądają różne przykłady pisma chińskiego z dawnych i obecnych czasów.

Marcin Jacoby – doktor sinologii (UW, 2008), od 2017 r. wykłada w Katedrze azjatyckiej oraz pracuje jako Dyrektor ds. Współpracy Międzynarodowej w SWPS Uniwersytecie Humanistycznospołecznym. W latach 2008–2017 kierował Projektem Azja w Instytucie Adama Mickiewicza (realizacja ponad 70 projektów kulturalnych w Azji Wschodniej) oraz wykładał w Zakładzie Sinologii Uniwersytetu Warszawskiego (zajęcia z chińskiego języka współczesnego i klasycznego, tłumaczeń ustnych, historii sztuki i historii literatury). W latach 2002–2008 pracował w Zbiorach Sztuki Orientalnej Muzeum Narodowego w Warszawie.
Autor publikacji naukowych i popularnonaukowych o sztuce i kulturze chińskiej (m. in. Chiny bez makijażu), tłumacz chińskiej literatury klasycznej (m. in. przekłady dzieł Zhuangzi, Liezi), tłumacz ustny z języka chińskiego i angielskiego, od 2009 roku konsultant Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do egzaminów na tłumacza przysięgłego z języka chińskiego (Ministerstwo Sprawiedliwości).