Akademia Wychowania Fizycznego, Wydział Rehabilitacji
Typ | Tytuł | Opis | Dziedzina | Termin |
---|---|---|---|---|
Lekcja festiwalowa | Sport osób niepełnosprawnych – wyczyn czy rehabilitacja? |
Sport osób niepełnosprawnych przeszedł w ostatnich 20 latach olbrzymią metamorfozę. Początkowo traktowany był jako forma rehabilitacji, lecz z czasem przeistoczył się w sport profesjonalny. Osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności mają możliwość uprawiania niemal wszystkich dyscyplin sportu, które są dostępne dla osób pełnosprawnych. Współzawodnictwo w sporcie niepełnosprawnych odbywa się na każdym możliwym poziomie: regionalnym, narodowym oraz paraolimpijskim. Technologia wspomagająca oraz rozwój metod treningowych sprawiają, iż poziom współzawodnictwa stale rośnie, a niepełnosprawni sportowcy rywalizują razem z pełnosprawnymi. Aktualnie sportowcy z niepełnosprawnością mogą rywalizować na Igrzyskach Paraolimpijskich w 22 letnich i 6 zimowych dyscyplinach sportu. Od wielu lat Igrzyska Paraolimpijskie odbywają się w tym samym roku i na tych samych obiektach co olimpijskie, ciesząc się wielkim zainteresowaniem kibiców oraz coraz większym mediów. W przypadku wielu osób niepełnosprawnych sport stał się ich sposobem na życie. Zawodnicy w wielu dyscyplinach mają możliwość uprawiania sportu na poziomie zawodowym na wzór sportowców pełnosprawnych. Sport to również naturalne środowisko integracji osób pełno – i niepełnosprawnych, jest jej bardzo ważnym środkiem. Niepełnosprawni sportowcy oraz ich sukcesy osiągane na zawodach najwyższej rangi motywują do podejmowania aktywności fizycznej innych niepełnosprawnych. Pokazują im, że ciężką pracą oraz wytrwałością w dążeniu do celu można osiągnąć sukces w sporcie, który może mieć realne przełożenie na sukcesy odnoszone w życiu. Dla pełnosprawnych są dowodem na to, że ograniczenia istnieją tylko w nas samych! |
|
|
Lekcja festiwalowa | Czy sprawdziłeś już, jaką masz wydolność fizyczną? |
Koniec XX i początek XXI wieku to okres niespotykanego wcześniej nasilenia chorób związanych z niedostatkiem ruchu. Zawały serca i mózgu nazywane są największymi seryjnymi zabójcami w historii ludzkości, a schorzenia metaboliczne mają już zasięg epidemiczny. Z jednej strony niewystarczająca aktywność fizyczna, z drugiej błędy dietetyczne kumulują czynniki ryzyka wystąpienia schorzeń istotnie skracających życie. Opisane wyżej zjawiska skutkują obniżeniem wydolności fizycznej, najlepiej opisywanej zdolnością do maksymalnej konsumpcji tlenu (VO2max); wydaję się, że to właśnie ta cecha fizjologiczna najsilniej koreluje z poziomem zdrowia, zarówno obiektywnie (wskaźniki krążeniowo-oddechowe i metaboliczne), jak i subiektywnie (dobre samopoczucie, niska męczliwość, radość z ruchu). Testy pozwalające bezpośrednio ocenić poziom VO2max są skomplikowane, długotrwałe, drogie i nie zawsze bezpieczne. Istnieją jednak rzetelne sposoby pośredniej oceny w/w parametru, wykorzystując badania, których wyniki są wysoko skorelowane z faktycznym poziomem wydolności fizycznej. Należy do nich próba Ruffiera. Polega ona na ocenie wskaźnika, obliczonego na podstawie częstości tętna, po wykonaniu 30 przysiadów. Pomiary częstości tętna przeprowadzamy w pozycji siedzącej trzykrotnie: w spoczynku, bezpośrednio po wysiłku oraz po 1 minucie wypoczynku. Na podstawie uzyskanych wyników pomiarów obliczamy wskaźnik Ruffiera, który informuje nas o poziomie wydolności fizycznej. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Osoba z niepełnosprawnością w badaniach naukowych, stereotypach i w rzeczywistości |
Badania naukowe dostarczają nam wiedzy na różne tematy. Wiele z nich dotyczy funkcjonowania osób doświadczających różnego rodzaju niepełnosprawności. Czy jednak możemy z całym przekonaniem na podstawie tych badań orzec, jaka jest charakterystyka osoby z niepełnosprawnością i w jaki sposób może ona doświadczać problemów zdrowotnych? Z pewnością mamy tu pewne ograniczenia. Jeszcze więcej trudności nastręcza rozumienie osób, które funkcjonują nieco inaczej niż my, na podstawie niepopartych naukowo opinii społecznych, zawierających niejednokrotnie myślenie stereotypowe. Poznanie osoby doświadczającej problemów zdrowotnych i rozwojowych wymaga wiedzy, wrażliwości i otwartości na drugiego człowieka, dlatego celem spotkania będzie uwrażliwienie młodych uczestników na to, w jaki sposób można starać się rozumieć osoby, których funkcje ciała działają w odmienny sposób, oraz jak mądrze towarzyszyć im w różnych wymiarach ich życia. Zajęcia będą mieć charakter warsztatowy i konwersatoryjny, lecz przede wszystkim będą bazować na doświadczeniu osobistym poprzez konfrontowanie się z wyreżyserowanymi sytuacjami ograniczającymi codzienną aktywność. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Czy sprawdziłeś już, jaką masz wydolność fizyczną? |
Koniec XX i początek XXI wieku to okres niespotykanego wcześniej nasilenia chorób związanych z niedostatkiem ruchu. Zawały serca i mózgu nazywane są największymi seryjnymi zabójcami w historii ludzkości, a schorzenia metaboliczne mają już zasięg epidemiczny. Z jednej strony niewystarczająca aktywność fizyczna, z drugiej błędy dietetyczne kumulują czynniki ryzyka wystąpienia schorzeń istotnie skracających życie. Opisane wyżej zjawiska skutkują obniżeniem wydolności fizycznej, najlepiej opisywanej zdolnością do maksymalnej konsumpcji tlenu (VO2max); wydaję się, że to właśnie ta cecha fizjologiczna najsilniej koreluje z poziomem zdrowia, zarówno obiektywnie (wskaźniki krążeniowo-oddechowe i metaboliczne), jak i subiektywnie (dobre samopoczucie, niska męczliwość, radość z ruchu). Testy pozwalające bezpośrednio ocenić poziom VO2max są skomplikowane, długotrwałe, drogie i nie zawsze bezpieczne. Istnieją jednak rzetelne sposoby pośredniej oceny w/w parametru, wykorzystując badania, których wyniki są wysoko skorelowane z faktycznym poziomem wydolności fizycznej. Należy do nich próba Ruffiera. Polega ona na ocenie wskaźnika, obliczonego na podstawie częstości tętna, po wykonaniu 30 przysiadów. Pomiary częstości tętna przeprowadzamy w pozycji siedzącej trzykrotnie: w spoczynku, bezpośrednio po wysiłku oraz po 1 minucie wypoczynku. Na podstawie uzyskanych wyników pomiarów obliczamy wskaźnik Ruffiera, który informuje nas o poziomie wydolności fizycznej. |
|