Mobbing jako patologia działania zespołowego w instytucjach

Zjawisko mobbingu w Polsce, podobnie jak w innych krajach, jest istotnym problemem społecznym, który niesie ze sobą poważne konsekwencje zarówno w wymiarze indywidualnym, organizacyjnym jak i społecznym. W świadomości społecznej mobbing funkcjonuje jako problem wymagający zmiany, ale jego specyfika nie jest w pełni rozpoznana, ponieważ większość jego definicji traktuje o jego objawach a nie uwarunkowaniach. Pomimo tego, że regulacje dotyczące mobbingu pojawiły się w polskim prawodawstwie w styczniu 2004 roku, nadal nie bazuje się na wystarczająco jasnych i ugruntowanych powszechną praktyką kryteriach, według których możliwe byłoby bezsprzeczne rozdzielenie zjawiska mobbingu od innych działań pracodawców i współpracowników, zwłaszcza przy założeniu, że działania są nieetyczne. Niesprawiedliwe traktowanie, deprecjonowanie kompetencji pracowników, obrażanie, publiczne poniżanie, czy wykorzystywanie są tymczasem rezultatem celowego manipulowania opinią innych zatrudnionych osób. Mobbing można więc definiować jako patologiczny mechanizm władzy i nieformalnej kontroli.