Schopenhauer w telewizji? O sposobach przekazu w debacie publicznej

 Co pamiętasz z wczorajszych wiadomości? Na co zwróciłeś uwagę słuchając wypowiedź gościa X podczas wczorajszej debaty medialnej? Czemu zapamiętałeś, że minister miał pomarańczowy krawat, a nie to, że powiedział, iż ceny benzyny znów pójdą w górę? To przykładowe pytania, które - choć w życiu codziennym nie są stawiane, są niezwykle ważne dla każdego z nas.

Świat mediów i telewizji od wewnątrz, czyli pokazanie tego, co niewidzialne. Oglądając debatę telewizyjną, czy też przysłuchując się konferencji prasowej jesteśmy widzami perfekcyjnie przygotowanego spektaklu. Zajmowane miejsce, tło, wysokość krzeseł, liczba osób w studiu, płeć, styl ubioru i kolory, fryzura, długość wypowiedzi, gestykulacja, biżuteria, makijaż, krawat… Nad tymi elementami pracuje sztab partyjnych specjalistów od PRu. Każdy rekwizyt jest na miarę złota, każde zdanie może przesądzić o sukcesie lub klęsce. Co powinniśmy wiedzieć oglądając telewizyjną debatę? Jak słuchać, by usłyszeć prawdę? Na co zwrócić uwagę, by wiedzieć, jaki jest prawdziwy cel dyskutantów? Po jakie środki sięgają politycy by przekonać publiczność? Na te i inne pytania spróbujemy odpowiedzieć, omawiając stosowane przez mówców publicznych sposoby kreowania wizerunku oraz techniki erystyczne. Współcześnie bowiem nie wystarczy mieć racji, trzeba umieć ją zaprezentować. Nad tymi umiejętnościami będą pracować uczestnicy warsztatu. Jak mówić, żeby wygrać, jak słuchać, żeby się nie nabrać, czyli o sposobach przekazu w debacie publicznej.