socjologia

Ławka miejska – powszechnie dostępny element małej architektury, nieodłączna część krajobrazu przestrzeni publicznej miasta. Atrybut wypoczynku,relaksu,chwilowego postoju, dłuższego oczekiwania. Setki milionów wersji wytworzonych, by pozwolić odpocząć nogom.Jedna z podstaw komfortowego korzystania z przestrzeni publicznej,gwarant różnorodności i intensywności korzystania z miejskich ulic i placów. Ławki wpływają na użytkowanie,odczuwanie i postrzeganie miejskiego krajobrazu.Stanowiąc podstawę do społecznych i psychicznych zjawisk,które zachodzą między mieszkańcami miasta,są jednym z elementów budujących jednostkowe poczucie identyfikacji z danym miejscem. Mogą nawiązywać do lokalnej specyfiki,tradycji miejsca lub wyróżniać się z otoczenia na zasadzie kontrastu,stanowiąc odrębne dzieło formalne niezwiązane z pozostałymi elementami budującymi daną przestrzeń.

Badacz ilościowy podda ławki parametryzacji poszukując w liczbach odpowiedzi na pytania np. ile ławek aktualnie znajduje się w poszczególnych dzielnicach Warszawy?Jaki dystans je dzieli? Badacz jakościowy zapyta natomiast:jak ilość ławek przekłada się na jakość ich użytkowania? Co powinna mieć ławka, by przyciągnąć do siebie użytkownika?Jak otoczenie wpływa na to,czy jest użytkowana intensywnie czy też stoi pusta?Czy dostawienie dwóch ławek to dużo czy mało? Jak wygląda idealna ławka miejska? Wystąpienie stanowi propozycję spojrzenia na miejską przestrzeń wraz z jej małą architekturą jak na umeblowaną przestrzeń mieszkalną. Na podstawie badań zrealizowanych w IV edycji Programu Wolontariatu Badawczego pt. ”Ławki miejskie” badacz społeczny o(d)powie,czego oczekujemy od ławek miejskich jako ich użytkownicy?

Reprywatyzacja stanowi aktualnie jeden z najbardziej palących problemów w Polsce. Skutki jej nieuregulowania prawnego są szczególnie odczuwalne w Warszawie. Po zwrot nieruchomości zwracają się już nie tylko prawowici spadkobiercy właścicieli, którzy utracili swoją własność wraz z wejściem w życie Dekretu Bieruta (1946), lecz także tzn.„handlarze roszczeniami” wykorzystujący luki prawne i manipulujący przepisami. W jaki sposób z dążenia do sprawiedliwości społecznej w latach 90., proces reprywatyzacji przerodził się w źródło zysku wąskiej grupy beneficjentów?

Możemy przyglądać się reprywatyzacji w aspekcie prawnym, politycznym, a także społecznym. Warto zastanowić się nad przyczynami obecnego stanu rzeczy oraz konsekwencjami, jakie generuje. Problem dzikiej reprywatyzacji dotyka lokatorów komunalnych, którzy nie mogą pozwolić sobie na zakup bądź wynajem mieszkania po kosztach rynkowych, ale pokrzywdzeni są wszyscy mieszkańcy stolicy: wraz z tym procesem z mapy Warszawy znikają boiska, placówki edukacyjne oraz przestrzeń publiczna.

Daną problematykę omówimy podczas interdyscyplinarnego spaceru edukacyjnego śladami warszawskiej reprywatyzacji. Spotkamy się przed wejściem do Instytutu Socjologii UW. Pierwszym miejscem, któremu się przyjrzymy, będzie Karowa 14/16. Mijając Hotel Europejski, dotrzemy na plac przed Pałacem Staszica, gdzie przed wojną znajdował się Pałac Karasia. Dzisiaj jest to działka znanego handlarza roszczeń. Następnie udamy się na ulicę Foksal, gdzie inwestor odzyskał boisko szkolne. Stamtąd ruszymy ulicą Chmielną i Bracką w stronę Pałacu Kultury i Nauki. Spotkanie zakończymy przy Sali Kongresowej, w miejscu dawnego adresu Chmielna 70.

Zespół Torów Wyścigów Konnych, choć zajmuje powierzchnię blisko dwukrotnie większą niż Łazienki Królewskie, nie jest dobrze znany warszawiakom. Był prywatną inwestycją Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni. W międzywojniu plany przebudowy stolicy wymusiły przenosiny toru wyścigów konnych z Pola Mokotowskiego na obrzeża stolicy (1938). Tor Służewiec przetrwał drugą wojnę światową niemal bez szwanku, ale już nigdy nie zostały zrealizowane plany komunikacyjnego scalenia go ze stolicą i uczynienia z niego centrum życia dzielnicy Mokotów. Składa się z dwóch części: hipodromu oraz miasteczka wyścigowego – rozległych kulis zamieszkiwanych przez ludzi i konie.

Podczas spotkania przedstawiona zostanie powojenna historia tego miejsca. Na podstawie analizy materiałów archiwalnych oraz wspomnień jego mieszkańców wejrzymy w życie warszawskiej enklawy, w której do 1950 r. funkcjonowało Towarzystwo Zachęty do Hodowli Koni. Jak nacjonalizacja całego majątku zmieniła organizację pracy i życia codziennego na służewieckim torze? Opowieści jego mieszkańców, archiwalia oraz fotografie pozwolą wskrzesić obraz życia codziennego społeczności „ludzi z Wyścig”, która funkcjonowała przez ponad pół wieku w ramach państwowego Przedsiębiorstwa Torów Wyścigów Konnych.

W 1993 r. został zlikwidowany wspólny zakład pracy i bogata infrastruktura społeczno-gospodarcza osiedla: hotel dla młodych pracowników, stołówka, pralnia i sauna, biblioteka, przychodnia oraz liczne kluby i koła zainteresowań. Jak wpłynęło to na życie codzienne jego mieszkańców? Kto dzisiaj pracuje na Torze Służewiec? W jakim rytmie toczą się dni, tygodnie i miesiące wyznaczane przez trening koni i ich starty w gonitwach?

Zajęcia warsztatowe, na których uczestnicy zapoznają się i poćwiczą zasady atrakcyjnego wystąpienia publicznego. Pod lupę weźmiemy zarówno język niewerbalny (m. in.: postawa, gesty, kontakt wzrokowy), jak i treść wypowiedzi (m. in. struktura, język, formy wyrazu). Zajmiemy się też tematem tremy, wchodzenia w kontakt ze słuchaczami, czy reagowania w momentach zaskoczenia.

 Co pamiętasz z wczorajszych wiadomości? Na co zwróciłeś uwagę słuchając wypowiedź gościa X podczas wczorajszej debaty medialnej? Czemu zapamiętałeś, że minister miał pomarańczowy krawat, a nie to, że powiedział, iż ceny benzyny znów pójdą w górę? To przykładowe pytania, które - choć w życiu codziennym nie są stawiane, są niezwykle ważne dla każdego z nas.

Świat mediów i telewizji od wewnątrz, czyli pokazanie tego, co niewidzialne. Oglądając debatę telewizyjną, czy też przysłuchując się konferencji prasowej jesteśmy widzami perfekcyjnie przygotowanego spektaklu. Zajmowane miejsce, tło, wysokość krzeseł, liczba osób w studiu, płeć, styl ubioru i kolory, fryzura, długość wypowiedzi, gestykulacja, biżuteria, makijaż, krawat… Nad tymi elementami pracuje sztab partyjnych specjalistów od PRu. Każdy rekwizyt jest na miarę złota, każde zdanie może przesądzić o sukcesie lub klęsce. Co powinniśmy wiedzieć oglądając telewizyjną debatę? Jak słuchać, by usłyszeć prawdę? Na co zwrócić uwagę, by wiedzieć, jaki jest prawdziwy cel dyskutantów? Po jakie środki sięgają politycy by przekonać publiczność? Na te i inne pytania spróbujemy odpowiedzieć, omawiając stosowane przez mówców publicznych sposoby kreowania wizerunku oraz techniki erystyczne. Współcześnie bowiem nie wystarczy mieć racji, trzeba umieć ją zaprezentować. Nad tymi umiejętnościami będą pracować uczestnicy warsztatu. Jak mówić, żeby wygrać, jak słuchać, żeby się nie nabrać, czyli o sposobach przekazu w debacie publicznej.

Opinia publiczna w społeczeństwach demokratycznych wywiera niekwestionowany wpływ na procesy podejmowania decyzji politycznych i kształtowania życia społecznego. Rozwój metod i technik badawczych w naukach społecznych w XX i XXI wieku sprawił, że możliwości gromadzenia danych, ich analizy i praktycznego zastosowania wniosków z nich płynących są coraz większe. Badanie opinii publicznej nie jest jednak, i prawdopodobnie nigdy nie będzie, zautomatyzowanym procesem. Jego realizacja wymaga od badacza umiejętnego podejścia i opanowania odpowiedniego warsztatu metodologicznego i analitycznego.

Oferowane warsztaty (skierowane do uczniów szkół ponadgimnazjalnych) będą miały charakter teoretyczno-praktyczny. Uczestnicy zdobędą podstawową wiedzę na temat metod i technik stosowanych obecnie w badaniach opinii publicznej oraz poznają niektóre tajniki procesu realizacji badań sondażowych. Dowiedzą się o potencjalnych możliwościach badacza i niebezpieczeństwach na niego czyhających. W oparciu o poznane zasady konstrukcji kwestionariuszy i podstawowe elementy wnioskowania statystycznego będą wykrywać różnego rodzaju błędy w narzędziach badawczych i wnioskach formułowanych na podstawie uzyskanych wyników badań. W oparciu o udostępnione w trakcie warsztatów kwestionariusze i bazy danych będą formułować własne hipotezy badawcze i podejmą próbę ich weryfikacji przy użyciu profesjonalnego oprogramowania statystycznego.

W mediach często pojawiają się informacje dotyczące niewłaściwych relacji lekarzy z firmami farmaceutycznymi. Polskie prawo farmaceutyczne ściśle określa, co medykowi wolno, a co nie. Zezwala jednak np. na przyjmowanie prezentów, które swą wartością nie przekroczą 100 PLN i są związane z praktyką medyczną. Jak na taką informację reagują pacjenci? Czy lekarz postępuje słusznie, przyjmując 2 ryzy papieru do drukarki, na którym potem będzie drukował zalecenia dla pacjentów? Dlaczego badania wskazują na ciągły spadek prestiżu lekarza? Czy lekarz ma prawo dokształcać się za pieniądze firmy, skoro edukacji nie sponsoruje mu państwo? Czy ufamy firmom farmaceutycznym? Dlaczego w siłę rosną ruchy antyszczepionkowe? Te i inne pytania zostaną postawione podczas naszego spotkania. Na jedne potrafimy udzielić odpowiedzi, a inne chciałybyśmy przedyskutować.

Zjawisko mobbingu w Polsce, podobnie jak w innych krajach, jest istotnym problemem społecznym, który niesie ze sobą poważne konsekwencje zarówno w wymiarze  indywidualnym, organizacyjnym jak i społecznym. W świadomości społecznej mobbing funkcjonuje, jako problem wymagający zmiany, ale jego specyfika nie jest w pełni rozpoznana ponieważ większość definicji mobbingu traktuje o jego objawach a nie uwarunkowaniach. Pomimo tego, że regulacje prawne dotyczące mobbingu pojawiły się w polskim prawodawstwie w  styczniu 2004 roku,  nadal nie bazuje się na wystarczająco jasnych i ugruntowanych powszechną praktyką kryteriach, według których możliwe byłoby bezsprzeczne rozdzielenie zjawiska mobbingu od innych działań pracodawców   i współpracowników zwłaszcza przy założeniu, że działania te są nieetyczne.

Niesprawiedliwe traktowanie, deprecjonowanie kompetencji pracowników, obrażanie, publiczne poniżanie czy wykorzystywanie, jako niektóre działania stanowiące elementy mobbingu, są tymczasem najczęściej rezultatem celowego manipulowania opinią innych zatrudnionych osób.  Mobbing można więc definiować jako patologiczny mechanizm władzy i nieformalnej kontroli. Z danych CBOS z 2014 roku wynika, że 28% zatrudnionych przyznaje, że w ich miejscu pracy pracownicy byli szykanowani przez przełożonych lub innych współpracowników, w tym 8% mówi o częstym występowaniu tego typu zachowań.

Podstawą skutecznej profilaktyki jest tymczasem przede wszystkim jasna charakterystyka problemu i określenie jego uwarunkowań oraz metod działania, które należy podjąć w sytuacji , gdy mobbing już występuje.

Piątek, godzina 17:00. Wyłaczamy komputer, wychodzimy z biura i poddajemy się błogiemu weekenowemu relaksowi. Myślami jesteśmy już na imprezie, w spa, na spcaerze z psem. Wtem...! Telefon od prezesa dzwoni nerwowo: „Mamy kryzys!”

Kryzys rządzi się swoimi prawami i pojawia się zawsze wtedy, kiedy najmniej się go spodziewamy. Jak wyjść z opresji?

Warsztaty poprowadzi Piotr Lignar z Katedry Strategii Akademii Leona Koźmińskiego, ​wieloletni dziennikarz Polskiego Radia i praktyk PR. 

Funkcjonowanie sytemu demokratycznego jest powiązane z wiedzą obywateli na temat państwa i sposobu jego działania. Podczas wykładu przedstawione zostaną wyniki badań na temat wiedzy o polityce Polaków. 

W latach 1926-1939 ukazywało się pismo dla dzieci „Mały Przegląd”. Pismo składało się niemal wyłącznie z listów, reportaży i relacji młodych czytelników. Jednym z częściej poruszanych tematów były zwierzęta domowe, w tym koty. Analiza przekazów dzieci, relacji nie cenzurowanych, nie nastawionych na dydaktykę czy pouczanie, daje doskonały obraz tego, czym kot był w przedwojennym gospodarstwie domowym, jak był traktowany (domownik, zwierzę użytkowe, zabawka), oraz jakie było nastawienie dzieci i dorosłych do traktowania kotów – czy rzeczywiście akceptowano brutalne zabawy i znęcanie się nad zwierzętami.Kto decydował o pozostaniu kota w domu, kto się nim zajmował w czasie choroby? Odpowiedź może zaskakiwać, bo wbrew oczekiwaniom nie zawsze, a może i nie najczęściej byli to rodzice. Wszystko wskazuje na to, ze kot traktowany był przede wszystkim jako zabawka dziecka,a zatem mógł być wyrzucony, gdy znudził się dziecku, rodzicom, a nawet służącej. Ważny jest też język, jakim dzieci pisały o kotach – czy używały zdrobnień, w jakich sytuacjach, jakich używały epitetów (czy raczej kota chwalono bo milutki, czy dlatego, ze był łowny), czy funkcjonowały znane dziś przesądy dotyczące kotów.

Wykład w przystępny sposób prezentuje strategie lobbingowe organizacji biznesu w Polsce i w Unii Europejskiej, przedstawia główne grupy interesów ekonomicznych, stosowane przez nie metody i narzędzia  wywierania wpływu, ich koalicje i sieci współpracy, pokazuje skuteczność ich kampanii lobbingowych.  Przedstawione będą przypadki lobbingu w gospodarce m.in. w energetyce, przemyśle, transporcie

Uczestnicy spotkania dowiedzą się jakiego typu komunikacja w mediach społecznościowych jest najskuteczniejsza i  jakie cele komunikacji należy wyznaczać. 

Wykład prezentuje działania lobbingowe organizacji reprezentujących interesy społeczne i publiczne m.in. ekologiczne, konsumenckie, mniejszości. Czy organizacje pozarządowe mogą mieć wpływ na politykę państwa czy Unii Europejskiej? Czy kampanie lobbingowe organizacji pozarządowych mogą być równie skuteczne jak stowarzyszeń biznesu i przedsiębiorstw? W jakich sprawach mają największe sukcesy? Wykład prowadzony w ramach projektu Jean Monnet Module „Interest representation and policy-making in the EU”.

Warsztaty przeznaczone są dla osób, które zawodowo lub hobbystycznie pracują z dziećmi w wieku przedszkolnym i chciałyby samodzielnie stworzyć niepowtarzalne pomoce edukacyjne. Warsztaty obejmują naukę umiejętności tradycyjnych (szycie i robienie na szydełku) oraz wykład na temat prawidłowości rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym w kontekście pomocy edukacyjnych. W trakcie warsztatów będzie można obejrzeć przykłady pomocy edukacyjnych tworzonych w ramach badań naukowych na kierunku pedagogika na Wydziale Nauk Społecznych SGGW

Czemu nie powstała i dziś już raczej nie powstanie metoda naukowa Stefana Banacha? Prawdopodobnie dlatego, iż wedle dzisiejszych standardów uprawiania nauki, należałoby powiedzieć o Banachu jak o osobie bardzo kontrowersyjnej. Znany za sprawą swoich wielkich odkryć matematycznych, był ucieleśnieniem tak swawoli jak i reżimu myślenia naukowego. Wielokrotnie zagrożony pozostawieniem na następny rok w klasie, nie będąc do końca świadomym faktu, iż właśnie obronił doktorat. Z kolei Lwowsko-Warszawska Szkoła Filozoficzna to przedsięwzięcie niemal zupełnie dziś zapomniane wśród statystycznej większości, a zarazem największe osiągnięcie polskiej myśli filozoficznej w historii. Związany ze szkołą był m.in. Alfred Tarski, wymieniany jako jeden z czterech, najwybitniejszych logików wszech czasów, obok Arystotelesa, Gottloba Frege  oraz Kurta Göbla, a także szereg innych postaci, w tym Władysław Tatarkiewicz, Kazimierz Ajdukiewicz, Stanisław i Maria Ossowscy.

W czasie otwartego wykładu, nieco przybliżymy styl pracy oraz główne idee twórców tych dwóch szkół - matematycznej i filozoficznej. Lekko ale i nieco poważnie, zastanowimy się nad tym, co nas łączy a co dystansuje od ówczesnego sposobu widzenia nauki i jej funkcji w życiu codziennym. 

Polska doświadcza w ostatnich latach wzmożonego napływu imigrantów. Pochodzą oni zarówno z krajów byłego Związku Radzieckiego (zwłaszcza z Ukrainy), jak też z państw azjatyckich (Wietnam, Indie, Chiny). Dużą grupę wśród tych cudzoziemców stanowią kobiety przyjeżdżające do pracy w Polsce. W niektórych krajach mówi się wręcz o feminizacji migracji z poszczególnych państw wysyłających: dzieje się tak, gdy większość migrantów stanowią właśnie kobiety. Obserwuje się, że skupiają się one w specyficznych sektorach rynku (m.in. usługi opieki nad dziećmi i osobami starszymi). Takie podziały sektorowe są też widoczne wśród etnicznych przedsiębiorców (imigrantki zakładają np. salony kosmetyczne). Kobiet dotyczą też różne ograniczenia i wyzwania związane ze stereotypami odnoszącymi się do postrzegania płci kulturowej. Prezentacja będzie dotyczyć specyfiki pracy kobiet – imigrantek w Polsce. Na podstawie danych urzędowych i wyników badań prowadzonych w terenie, scharakteryzowane zostaną wzory aktywności zawodowej takich cudzoziemek w Polsce oraz specyficzne wyzwania, przed którymi stoją.  

Uważa się, że partie polityczne powinny przed wyborami prezentować programy, które obiecują zrealizować, jeśli uda im się przejąć władzę. Decyzje wyborców nie zależą jednak tylko od oceny tych propozycji, ale też od ich przekonań o (nie)uczciwości i (nie)kompetencji polityków. Partie starają się zaś wpływać na te postawy kreując odpowiedni wizerunek. Podczas wykładu zastanowimy się, jak w toku kampanii wyborczej zmienia się to, co partie mówią do wyborców. Ile uwagi poświęca się programom, a ile wizerunkowi i jak proporcje tych elementów zmieniają się w czasie?

Celem prezentacji będzie ukazanie, co oznacza macierzyństwo dla dzisiejszych młodych matek, jak negocjują one zadania i wymagania, które stawia przed nimi wejście w nową rolę społeczną – rolę matki – i w jakim stopniu Internet i media społecznościowe mogą pomóc im pogodzić obowiązki rodzinne, zawodowe i szeroko pojęte życie społeczne.

W proponowanym wystąpieniu rozpatrzone zostaną różne strategie zarządzania okresem ciąży, połogu i wczesnego macierzyństwa stosowane przez młode matki:

- zmiana wzorca przygotowań do roli macierzyńskiej – cyfryzacja poradnictwa około-macierzyńskiego, zmiana wzorca transmisji wiedzy związanej z odgrywaniem roli matki – wiedza nie jest już transmitowana w sposób tradycyjny, w obrębie rodziny, lecz jest zapośredniczona przez e-ekspertów;

- profesjonalizacja macierzyństwa – wydłużenie procesu planowania i przygotowania do roli matki, macierzyństwo jako „zadanie”, „wyzwanie”, nie – naturalny proces rozwoju rodziny;

- cyfryzacja (smartfonizacja) okresu ciąży oraz urlopu macierzyńskiego (konsultacje i porady udzielane w ramach portali tematycznych, dzielenie się doświadczeniem z innymi mamami poprzez serwisy on-line);

- aktywizacja zawodowa młodych mam, umożliwienie im pracy zdalnej (brak przestoju zawodowego spowodowanego okresem ciąży i urlopu macierzyńskiego);

- budowanie wizerunku matki i dziecka poprzez aktywne korzystanie z portali społecznościowych (typu facebook, instagram itd.);

- zjawisko „insta_mam” i „insta_dzieci”, czyli macierzyństwo jako pomysł i sposób na życie młodych kobiet;

- proces „uzewnętrznienia” wstydu poprzez dzielenie się wrażeniami i relacjami z najbardziej intymnych momentów życia młodej (przyszłej) mamy.