fizyka

Ogólne fakty o funkcji zeta Riemanna będą zapodane,
i związki tejże z rozkładem liczb pierwszych będą naszkicowane;
i jak hipoteza Riemanna przy okazji się pojawiła,
jako wzmianka – ale po pół wieku już własnym życiem żyła;
chciałbym, abyście w klimaty problemu za $1.000.000. wprowadzeni zostali,
i trochę nad tą zagadką – Szanowni Słuchacze – podumali.

Zajęcia będą polegały na analizie zjawiska iluzji (optycznych i słuchowych) oraz na próbie zaprojektowania iluzji w małych grupach, a następnie przedstawieniu ich innym uczestnikom warsztatów. Do wykonania zadań wystarczy program graficzny w komputerze lub kartka / ołówek. 

W czasach rozwoju samochodów hybrydowych i walki o czystość środowiska, rotacyjny silnik wykorzystujący jako paliwo wodór może być interesującą alternatywą dla silników tłokowych. Brak elementów wymagających smarowania pozwala na wytwarzanie tylko wody jako produktu spalania.

Postulat Einsteina: „Prędkość światła w próżni jest taka sama dla wszystkich obserwatorów, niezależnie od ich względnego ruchu lub ruchu źródła światła” stanowi podstawę szczególnej teorii względności. Teoria ta dotyczy świata wyidealizowanego – świata bez grawitacji. W świecie rzeczywistym, np. na Ziemi, w wyniku grawitacji,  wszystkie ciała spadają w próżni z jednakowym przyspieszeniem, niezależnie od ich masy. Jest to fakt zdumiewający! Tak samo spada słoń jak liść lub piórko.

Prowadząc eksperyment myślowy pokażemy, że w rakiecie lecącej z przyspieszeniem ziemskim w świecie bez grawitacji, na ciała działałyby siły takie same, jak siły grawitacji na Ziemi. Równoważność sił grawitacji i sił działających na ciała w układzie przyspieszanym - to podstawa ogólnej teorii względności opisującej świat rzeczywisty, świat zawierający ciała niebieskie. Łatwo  także można pokazać, że  promień świetlny biegnący po prostej przez przyspieszaną rakietę, względem  znajdującego się w niej obserwatora, biegnie po paraboli.

W 1915 r. Einstein ogłosił to, co nazywamy ogólną teorią względności:

Materia zakrzywia czasoprzestrzeń.

Grawitacja jest przejawem tego zakrzywienia.

Skomplikowane, matematyczne  wyrażenia ogólnej teorii względności sprowadzają się do niewinnego wzoru:

G=k*T

G – obiekt matematyczny (tensor Einsteina) określa geometrię czasoprzestrzeni, T – też tensor określający rozkład materii we Wszechświecie.

k - 0,000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 0002

Z tego wynika, że sprzężenie między krzywizną przestrzeni a rozkładem materii jest bardzo słabe.

Potwierdzenie przewidywań ogólnej teorii względności.

1. Odchylenie promienia świetlnego w polu grawitacyjnym,

2. Ruch peryhelium Merkurego,

3. Zależność biegu czasu od pola grawitacyjnego – zasada  da działania GPS (Global Positioning System).

Często krąży opinia o uczniach w kontekście fizyki, że „umieją oni fizykę ale nie potrafią rozwiązywać zadań z fizyki”. Jakoś nie słyszy się opinii dotyczącej matematyki, że „umieją oni matematykę ale nie potrafią rozwiązywać zadań z matematyki”. Dlaczego - ponieważ wydaje się, że matematyka jest nierozłącznie związana z zadaniami. A fizyka w potocznym rozumieniu przedmiotu (potwierdzanym często coraz niższą wymagalnością z tego przedmiotu) to nauka o otaczającej nas rzeczywistości fizycznej a rozwiązywanie zadań czy problemów nie leży w głównym nurcie fizyki… Nic bardziej mylnego. Zdanie „umieją oni fizykę ale nie potrafią rozwiązywać zadań z fizyki” jest wewnętrznie sprzeczne. Zdanie to ma tylko dwie prawdziwe wersje: „umieją oni fizykę dlatego potrafią rozwiązywać zadania z fizyki”, lub „nie umieją oni fizyki dlatego nie potrafią rozwiązywać zadań z fizyki”. Tym niemniej rozwiązywanie zadań z fizyki wymaga specjalnego podejścia i twórczego wykorzystania swojej wiedzy i o tym będzie w tym wykładzie…