Obrazy przepływu czasu w utworach poetyckich: czas zatrzymywany

Czas jako  podstawowy parametr charakteryzujący czynności, stany i procesy zyskał różnorakie odwzorowania w obrazie świata utrwalonym w powszechnej świadomości i zakodowanym w języku. Doznawanie czasu wykazuje silny związek ze sferą uczuć i wyobraźni człowieka, z ludzką rzeczywistością psychiczną i kulturową. Czas przeżywany przez podmiot uczestniczący w jakichś zdarzeniach nie ma wartości i miary bezwzględnej; poczucie jego rozciągłości jest zależne od stosunku człowieka do tych zdarzeń, od towarzyszących im pragnień czy obaw. Chęć zatrzymania czasu, wydłużenia okresu trwania jakiegoś zjawiska znajduje wyraz w myśleniu i mówieniu. Można pokazać, że kształtowaniu obrazu czasu w wypowiedzi służą specjalnie dobierane środki językowe i typy struktur tekstowych, co jest najwyraźniej widoczne w poezji. W wykładzie przedstawione zostaną różne sposoby eliminowania przepływu czasu w utworach poetyckich – związek tych zabiegów z tematami utworów i strukturą gatunkową tekstów.