Najważniejsze dokonania edytorskie Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Edytorstwo naukowe to fascynująca dziedzina i zadanie dla dociekliwych uczonych, którzy odnajdują radość w kompetentnym pośredniczeniu między nieobecnymi już autorami i żyjącymi czytelnikami, rozumiejąc potrzebę służenia w ten sposób narodowej kulturze w zmieniającym się świecie. Ważną częścią działań Instytutu Badań Literackich PAN,  w obliczu niespotykanego dotąd zniszczenia substancji kulturowej kraju w wyniku II wojny światowej, a także w odpowiedzi na potrzeby edukacyjne  i badawcze rozwijającej się humanistyki, stało się opracowywanie nowoczesnych komentowanych wydań zarówno unikatowych zabytków najdawniejszego piśmiennictwa polskiego, narażonych na zniszczenie, jak i rozpowszechnionych dzieł najważniejszych klasyków, narażonych na błędne odczytanie i niezrozumienie. Na przykładzie dokonań edytorskich IBL PAN można prześledzić, jak wstępne instytutowe koncepcje trzech typów wydań naukowych przeznaczonych dla różnych czytelników interesująco zmieniały się w spotkaniu z potrzebami odbiorców, prowadząc do wykształcenia się nowych form wydań autorów epoki staropolskiej i oświecenia. W Instytucie kstałtowały się też zasady wydawania zarówno pełnych korpusów dzieł literackich wybitnych pisarzy romantyzmu, pozytywizmu i modernizmu, jak i korespondencji i literatury dokumentu osobistego – obszarów piśmiennictwa coraz bardziej interesujących dla współczesnych czytelników. W najnowszych czasach edytorzy naukowi stają też wobec nowych problemów dostosowania sposobów utrwalania i rozpowszechniania tekstów w środowisku cyfrowym, dającym nowe szanse wielowarstwowego udostępniania i opracowania tekstu. Od „Bogurodzicy” do wirtualnych „dzieł w toku” –  badacze związani z Instytutem od lat tworzą nowe standardy edytorstwa wszystkich gatunków literatury wszystkich epok.