ODWOŁANE_Zjawisko konkurencji podatkowej w Unii Europejskiej
Jednym z tematów agendy polityki podatkowej Unii Europejskiej, który w ostatnim czasie zyskuje coraz większe zainteresowanie opinii publicznej jest konkurencja podatkowa. Zjawisko konkurencji powszechnie uznawane jest za fundament wolnego rynku, jest procesem wzajemnego współzawodniczenia występujących w nim podmiotów. Celem tej rywalizacji jest przede wszystkim realizacja własnych interesów wyrażająca się dążeniem do osiągnięcia określonego zysku. Przyjmując, że dany uczestnik pragnie je maksymalizować, często niezbędne jest zaoferowanie warunków lepszych niż jego konkurenci.
Zważywszy na brak harmonizacji podatków dochodowych, kompetencje Komisji Unii Europejskiej w danym zakresie są znacznie ograniczone. W przeciwieństwie do podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, państwa członkowskie mają pełną swobodę w zakresie ich kształtowania. Podczas gdy polityka podatkowa w zakresie podatków bezpośrednich należy zasadniczo do kompetencji państw członkowskich, polityka konkurencji obejmująca zasady dopuszczalności pomocy publicznej stanowi obszar kompetencji wyłącznych organów Unii Europejskiej. Reguły przyznawania pomocy nie leżą zatem w gestii rządów narodowych, lecz są ustanawiane na szczeblu unijnym. Art. 108 TFUE upoważnia przy tym Komisję Europejską do monitorowania systemów pomocy publicznej w państwach członkowskich, a w przypadku stwierdzenia naruszenia zasad do wydawania decyzji nakazujących dokonanie zwrotu przyznanej pomocy. Członkowie Wspólnoty zobowiązani są do respektowania prawa unijnego w szczególności postanowień traktatowych, co wydaje się uzasadniać wykorzystywanie przez Komisję narzędzi polityki pomocy publicznej celem weryfikacji preferencji podatkowych występujących w Unii Europejskiej.
