Wojna sprawiedliwa w erze postclausewitzowskiej
W wystąpieniu omówiona zostanie, sformułowana w antyku i szeroko komentowana i rozwijana w średniowieczu, koncepcja filozoficzna głosząca istnienie wojen sprawiedliwych. Dawna doktryna wojny sprawiedliwej (bellum iustum) została skonfrontowana z realiami współczesnych konfliktów zbrojnych i poziomem rozwoju oraz awansowania technicznego arsenałów militarnych armii poszczególnych państw i podmiotów niepaństwowych. Pojawienie się broni atomowej, nowoczesnej broni biologicznej i chemicznej (ABC) w dwudziestowiecznych konfliktach zbrojnych zmieniło wymiar aksjologiczny, etyczny i prakseologiczny wojny w rozumieniu zaproponowanym w XIX w. przez gen. Carla von Clausewitza, czyli wojny rozumianej jako polityka prowadzona innymi środkami (w domyśle militarnymi). Broń masowego rażenia (w szczególności bomba termojądrowa o dużym wagomiarze) użyta w pełnej skali, potencjalnie unicestwi wszelkie podmioty polityki i ją samą jako zjawisko społeczne i kulturowe.
Na wykładzie poruszone będą takie zagadnienia jak m.in. czy łamanie prawa wojennego (jako środek działań) może usprawiedliwiać stawiane przez uczestników konfliktów zbrojnych cele polityczne wojny przez nich prowadzonej, czy daje się sformułować zadowalające uzasadnienia dla prowadzenia wojen prewencyjnych, w tym tych z użyciem broni ABC, czy da się rozsądnie podać straty ludzkie, materialne i instytucjonalne wojny, które maiłby by usprawiedliwić naczelne wartości przyświecające uczestnikom wojen totalnych („pełnoskalowych”, bez oglądania się na wszelakie koszty).
