Działacze Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i Ligi Narodowej – więźniowie X Pawilonu

W wyniku śledztwa prowadzonego przez władze carskie po manifestacji  zorganizowanej przez ZMP „Zet” 3 maja 1891 r. (w 100-lecie uchwalenie Konstytucji 3 Maja) – aresztowano 23 jej uczestników, w tym Bolesława Hirszfelda i Romana Dmowskiego. Było to pierwsze po 1865 r. tak poważne śledztwo, którym objęto działalność patriotyczną w Królestwie Polskim. W 1893 zapadły wyroki – wydalenia z Królestwa. W latach następnych do X Pawilonu Cytadeli trafiali także uczestnicy tzw. klińszczyzny (1894) i aktywiści Towarzystwa Oświaty Narodowej z Warszawy i Towarzystwa Oświaty Ludowej (1898), a także działacze Ligi Narodowej. Wśród nich m.in. Jan Ludwik Popławski, Władysław Jabłonowski, Jan Załuska, Józef Hłasko czy Eligiusz Niewiadomski. Ostatnim więźniem X Pawilonu wywodzącym się z tego środowiska był Władysław Rabski, dziennikarz z zaboru pruskiego, który wyszedł na wolność 11 listopada 1918 roku. Ta karta dziejów X Pawilonu jest do tej pory mało znana i stanowi swego rodzaju białą plamę.