Dlaczego (nie) jesteśmy ironiczni?

Kiedy nasz znajomy oglądy memy kotów w internecie zamiast przygotowywać szkolny projekt, możemy rzucić: „Nie pracuj tak ciężko!”. Jest to wypowiedź ironiczna, której kilkuletnie dziecko, znając sytuację, mogłoby nie zrozumieć. „Ciężko? Ale jak to ciężko? Czy projekt dotyczy kotów w internecie?

Ironia werbalna jest ogólnie definiowana jako rodzaj wypowiedzi, w której istnieje różnica między zamierzonym a dosłownym znaczeniem tego, co się mówi (Garmendia, 2018, Grice, 1975). Ironia jest używana w około 8% wszystkich wypowiedzi w konwersacjach między znajomymi przez osoby anglojęzyczne mieszkające w USA (Gibbs, 2000). Użycie ironii jest częścią biegłości pragmatycznej i umiejętnością komunikacyjną. Skuteczne komunikowanie się jest ważne dla funkcjonowania w społeczeństwie. Ludzie są często oceniani w dużej mierze na podstawie zachowań komunikacyjnych. Jednak niewiele wiadomo na temat czynników wpływających na zmienność wśród ludzi w używaniu ironii: dlaczego niektórzy używają ironii często, a inni nie? Czy istnieje związek między osobowością a używaniem ironii? Czy ironiści mają specyficzne poczucie humoru?

W wystąpieniu pokazane będą wstępne wyniki związane z czynnikami indywidualnych i społeczno-kulturowych związanych z używaniem ironii werbalnej, pochodzące z projektu finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki SONATA nr 2019/35/D/HS2/01005, przyznane Natalii Banasik-Jemielniak.