Sale konferencyjne w Pałacu Staszica – o przestrzeni realnej i wyobrażonej
Pałac Staszica – siedziba polskiej Akademii Nauk i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego wzniesiony został w latach dwudziestych XIX wieku dla Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Historia jego przemian pokazuje, że fizyczny wymiar gmachu, jego przeobrażenia zarówno na poziomie architektonicznym, jak i funkcjonalnym związane były z symboliką i rolą działalności w nim prowadzonej. Wystrój wnętrz, dobór obiektów, układ kolekcji muzealnych i bibliotek znajdujących się w pałacu zarówno w przeszłości, jak i obecnie związany jest z przestrzenią wyobrażoną przynależną do tego obiektu.
Autorka książki Metamorfozy Pałacu Staszica w krótkim wprowadzeniu przybliży szczegóły dotyczące historii przeobrażeń tego miejsca i opowie, w jaki sposób idee i wyobrażenia związane z kwestiami niepodległościowymi, tożsamościowymi, edukacją, pamięcią czy walką na symbole uobecniały się w fizycznym kształcie pałacu, w jego architekturze, wystroju, w znaczeniu poszczególnych obiektów. Przybliży także szczegóły warsztatu badawczego literaturoznawcy zajmującego się badaniem przestrzeni. Spotkanie rozpocznie się od krótkiego wystąpienia w Sali im. Adama Mickiewicza. Następnie uczestnicy będą mogli zwiedzić wraz z przewodniczką kolejno wszystkie sale konferencyjne w Pałacu Staszica: Salę im. Marii Skłodowskiej-Curie, Salę im. Hugona Kołłątaja, Salę im. Stanisława Staszica, Salę Lustrzaną, Salę Okrągłego Stołu, Salę im. Erazma Majewskiego oraz Salę im. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. W każdym z pomieszczeń zatrzymamy się, by wysłuchać komentarza na temat historii tego fragmentu budynku i obecnej architektury danej sali.
Tekst książki Metamorfozy Pałacu Staszica dostępny w RCIN pod adresem: https://rcin.org.pl/dlibra/publication/196572/edition/162556
Więcej na temat literaturoznawczych metod badań nad przestrzenią znajdzie czytelnik na stronie projektu „Literaturoznawstwo architektoniczne”: http://la-ibl-pan.ehum.psnc.pl/
