Eksperyment LHCb na Wielkim Zderzaczu Hadronów w CERN
Wielki Zderzacz Hadronów (inaczej akcelerator cząstek) został uruchomiony we wrześniu 2008 roku w miedzynarodowym ośrodku fizyki wielkich energii w CERN pod Genewą. Wewnątrz akceleratora są przyspieszane w przeciwnych kierunkach dwie wysokoenergetyczne wiązki cząstek (głównie protony) do szybkości światła. Następnie cząstki te są ze sobą zderzane w czterech punktach i ich produkty rozpadu są mierzone przez detektory cząstek: ATLAS, CMS, ALICE i LHCb. Każdy z detektorów ma swoje przeznaczenie do badania określonej fizyki cząstek elementarnych. Jednym z celów detektora LHCb jest rejestracja cząstek zawierających ciężkie kwarki piękne i powabne oraz badania łamania symetrii materia-antymateria w rozpadach tych cząstek. Łamanie symetrii przestrzenno-ładunkowej jest jedną z najmniej poznanych części modelu standardowego i tym samym jedną z największych zagadek współczesnej fizyki. Jeżeli nasz wszechświat powstał w wyniku wielkiego wybuchu to w nieskończenie małym obszarze przestrzeni energia zamieniła się w równe ilości materii i antymaterii. W miarę jak wszechświat rozszerzał się i oziębiał zmieniały się jego składniki. W ułamku sekundy cała antymateria znikła, zamieniając się w energię promieniowania (fotony) w procesie anihilacji z materią. Pozostała tylko niewielka nadwyżka materii (kilka protonów na 10 miliardów anihilacji). Z tej małej resztki powstał cały nasz wszechświat z miliardami galaktyk, gwiazdami, Słońcem, Ziemią i życiem na Ziemi. Nie wiemy jak powstała ta mała nadwyżka materii, z której jesteśmy zbudowani. Wiemy jednak, że do jej uzyskania potrzebne były oddziaływania łamiące symetrię między materią i antymaterią.
