fizyka

Warsztaty polegające na badaniu własności promieniowania jonizującego z użyciem liczników tego promieniowania. Uczestnicy w małych zespołach wyposażonych w zestaw liczników zmierzą promieniowanie różnych przedmiotów, zbadają zależność natężenia promieniowania od odległości od źródła lub rodzaju przesłony. Zmierzą również promieniowanie kosmiczne (miony) docierające z różnych kierunków.

   Wielki Zderzacz Hadronów (inaczej akcelerator cząstek) został uruchomiony we wrześniu 2008 roku w miedzynarodowym ośrodku fizyki wielkich energii w CERN pod Genewą. Wewnątrz akceleratora są przyspieszane w przeciwnych kierunkach dwie wysokoenergetyczne wiązki cząstek (głównie protony) do szybkości światła. Następnie cząstki te są ze sobą zderzane w czterech punktach i ich produkty rozpadu są mierzone przez detektory cząstek: ATLAS, CMS, ALICE i LHCb. Każdy z detektorów ma swoje przeznaczenie do badania określonej fizyki cząstek elementarnych. Jednym z celów detektora LHCb jest rejestracja cząstek zawierających ciężkie kwarki piękne i powabne oraz badania łamania symetrii materia-antymateria w rozpadach tych cząstek. Łamanie symetrii przestrzenno-ładunkowej jest jedną z najmniej poznanych części modelu standardowego i tym samym jedną z największych zagadek współczesnej fizyki. Jeżeli nasz wszechświat powstał w wyniku wielkiego wybuchu to w nieskończenie małym obszarze przestrzeni energia zamieniła się w równe ilości materii i antymaterii. W miarę jak wszechświat rozszerzał się i oziębiał zmieniały się jego składniki. W ułamku sekundy cała antymateria znikła, zamieniając się w energię promieniowania (fotony) w procesie anihilacji z materią. Pozostała tylko niewielka nadwyżka materii (kilka protonów na 10 miliardów anihilacji). Z tej małej resztki powstał cały nasz wszechświat z miliardami galaktyk, gwiazdami, Słońcem, Ziemią i życiem na Ziemi. Nie wiemy jak powstała ta mała nadwyżka materii, z której jesteśmy zbudowani. Wiemy jednak, że do jej uzyskania potrzebne były oddziaływania łamiące symetrię między materią i antymaterią.

Wszyscy znamy leki w formie dostępnej w aptekach lub szpitalach: tabletki, syropy, zastrzyki… A co, jeśli nasz lek jest radioaktywny?!

Radiofarmaceutyki to wyroby medyczne zawierające przynajmniej jeden radioaktywny izotop. W zależności od typu promieniowania emitowanego przez radioizotop radiofarmaceutyki mogą być stosowane w celach diagnostycznych do obrazowania różnych chorób, w tym nowotworów, chorób neurologicznych bądź kardiologicznych, oraz w celach terapeutycznych do leczenia tych chorób. Znanych jest kilkadziesiąt radioizotopów, które mogą być użyte w medycynie nuklearnej. Takie radioizotopy posiadają najróżniejsze właściwości fizykochemiczne, począwszy od niemetali, np.: tlenu-15 i fluoru-18, aż do metali, np.: technetu-99m i lutetu-177. 

Zastosowanie radioaktywnych substancji do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych stwarza dodatkowe wyzwania, które muszą być brane pod uwagę w procesie produkcji radiofarmaceutyków. Podczas prowadzonego wykładu zostanie zaprezentowany proces powstawania radiofarmaceutyków, omówimy jakie środki bezpieczeństwa są zastosowane aby proces produkcji był bezpieczny dla farmaceutów.

Podczas prezentacji omówimy:

- rodzaje promieniowania wykorzystywanego w medycynie nuklearnej,

- sposoby wytwarzania radioizotopów medycznych,

- synteza radiofarmaceutyków - jak to wygląda w praktyce,

- kontrola jakości - jak się upewnić, że mamy dobry produkt,

- środki bezpieczeństwa w radiofarmacji,

- jak są testowane nowe radiofarmaceutyki - badania przedkliniczne nowych substancji,

- zastosowanie radiofarmaceutyków w medycynie - przykłady badań eksperymentalnych i klinicznych.

   Wielki Zderzacz Hadronów (inaczej akcelerator cząstek) został uruchomiony we wrześniu 2008 roku w miedzynarodowym ośrodku fizyki wielkich energii w CERN pod Genewą. Wewnątrz akceleratora są przyspieszane w przeciwnych kierunkach dwie wysokoenergetyczne wiązki cząstek (głównie protony) do szybkości światła. Następnie cząstki te są ze sobą zderzane w czterech punktach i ich produkty rozpadu są mierzone przez detektory cząstek: ATLAS, CMS, ALICE i LHCb. Każdy z detektorów ma swoje przeznaczenie do badania określonej fizyki cząstek elementarnych. Jednym z celów detektora LHCb jest rejestracja cząstek zawierających ciężkie kwarki piękne i powabne oraz badania łamania symetrii materia-antymateria w rozpadach tych cząstek. Łamanie symetrii przestrzenno-ładunkowej jest jedną z najmniej poznanych części modelu standardowego i tym samym jedną z największych zagadek współczesnej fizyki. Jeżeli nasz wszechświat powstał w wyniku wielkiego wybuchu to w nieskończenie małym obszarze przestrzeni energia zamieniła się w równe ilości materii i antymaterii. W miarę jak wszechświat rozszerzał się i oziębiał zmieniały się jego składniki. W ułamku sekundy cała antymateria znikła, zamieniając się w energię promieniowania (fotony) w procesie anihilacji z materią. Pozostała tylko niewielka nadwyżka materii (kilka protonów na 10 miliardów anihilacji). Z tej małej resztki powstał cały nasz wszechświat z miliardami galaktyk, gwiazdami, Słońcem, Ziemią i życiem na Ziemi. Nie wiemy jak powstała ta mała nadwyżka materii, z której jesteśmy zbudowani. Wiemy jednak, że do jej uzyskania potrzebne były oddziaływania łamiące symetrię między materią i antymaterią.

   Wielki Zderzacz Hadronów (inaczej akcelerator cząstek) został uruchomiony we wrześniu 2008 roku w miedzynarodowym ośrodku fizyki wielkich energii w CERN pod Genewą. Wewnątrz akceleratora są przyspieszane w przeciwnych kierunkach dwie wysokoenergetyczne wiązki cząstek (głównie protony) do szybkości światła. Następnie cząstki te są ze sobą zderzane w czterech punktach i ich produkty rozpadu są mierzone przez detektory cząstek: ATLAS, CMS, ALICE i LHCb. Każdy z detektorów ma swoje przeznaczenie do badania określonej fizyki cząstek elementarnych. Jednym z celów detektora LHCb jest rejestracja cząstek zawierających ciężkie kwarki piękne i powabne oraz badania łamania symetrii materia-antymateria w rozpadach tych cząstek. Łamanie symetrii przestrzenno-ładunkowej jest jedną z najmniej poznanych części modelu standardowego i tym samym jedną z największych zagadek współczesnej fizyki. Jeżeli nasz wszechświat powstał w wyniku wielkiego wybuchu to w nieskończenie małym obszarze przestrzeni energia zamieniła się w równe ilości materii i antymaterii. W miarę jak wszechświat rozszerzał się i oziębiał zmieniały się jego składniki. W ułamku sekundy cała antymateria znikła, zamieniając się w energię promieniowania (fotony) w procesie anihilacji z materią. Pozostała tylko niewielka nadwyżka materii (kilka protonów na 10 miliardów anihilacji). Z tej małej resztki powstał cały nasz wszechświat z miliardami galaktyk, gwiazdami, Słońcem, Ziemią i życiem na Ziemi. Nie wiemy jak powstała ta mała nadwyżka materii, z której jesteśmy zbudowani. Wiemy jednak, że do jej uzyskania potrzebne były oddziaływania łamiące symetrię między materią i antymaterią.

Wszyscy znamy leki w formie dostępnej w aptekach lub szpitalach: tabletki, syropy, zastrzyki… A co, jeśli nasz lek jest radioaktywny?!

Radiofarmaceutyki to wyroby medyczne zawierające przynajmniej jeden radioaktywny izotop. W zależności od typu promieniowania emitowanego przez radioizotop radiofarmaceutyki mogą być stosowane w celach diagnostycznych do obrazowania różnych chorób, w tym nowotworów, chorób neurologicznych bądź kardiologicznych, oraz w celach terapeutycznych do leczenia tych chorób. Znanych jest kilkadziesiąt radioizotopów, które mogą być użyte w medycynie nuklearnej. Takie radioizotopy posiadają najróżniejsze właściwości fizykochemiczne, począwszy od niemetali, np.: tlenu-15 i fluoru-18, aż do metali, np.: technetu-99m i lutetu-177. 

Zastosowanie radioaktywnych substancji do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych stwarza dodatkowe wyzwania, które muszą być brane pod uwagę w procesie produkcji radiofarmaceutyków. Podczas prowadzonego wykładu zostanie zaprezentowany proces powstawania radiofarmaceutyków, omówimy jakie środki bezpieczeństwa są zastosowane aby proces produkcji był bezpieczny dla farmaceutów.

Podczas prezentacji omówimy:

- rodzaje promieniowania wykorzystywanego w medycynie nuklearnej,

- sposoby wytwarzania radioizotopów medycznych,

- synteza radiofarmaceutyków - jak to wygląda w praktyce,

- kontrola jakości - jak się upewnić, że mamy dobry produkt,

- środki bezpieczeństwa w radiofarmacji,

- jak są testowane nowe radiofarmaceutyki - badania przedkliniczne nowych substancji,

- zastosowanie radiofarmaceutyków w medycynie - przykłady badań eksperymentalnych i klinicznych.

Celem lekcji jest zapoznanie uczestników z budową i zasadą działania reaktora fuzyjnego z elektrostatyczno-inercyjnym utrzymaniem plazmy typu fuzor oraz ogólnymi zasadami prowadzania prac eksperymentalnych w laboratorium fizycznym.

Uczniowie najpierw będą uczestniczyć w prelekcji wyjaśniającej, czym jest plazma, na czym polega fuzja jądrowa i jak wygląda praca urządzeń utrzymujących plazmę, takich jak fuzor, tokamak czy stellarator (45 min). Następnie słuchacze przejdą do laboratorium badawczego, gdzie zostanie przeprowadzony pokaz i zajęcia na aparaturze badawczej (45 min).

W laboratorium uczniowie zapoznają się z ogólnymi zasadami bezpieczeństwa pracy oraz budową aparatury eksperymentalnej. Następnie zostaną wprowadzeni w podstawowe zagadnienia związane z badanym zjawiskiem: problemem pomiarów próżniowych, pomiarów wysokich temperatur oraz podstawowymi zagadnieniami związanymi z przebiegiem wyładowania elektrycznego w gazie.

Uczniowie zaobserwują wpływ ciśnienia gazu na charakterystykę prądowo-napięciową oraz charakter wyładowania, a także wykonają pomiary temperatury katody reaktora za pomocą pirometru optycznego. Dokonają też wizualnej obserwacji charakteru wyładowania i rejestracji fotograficznej w jego kluczowych fazach.

UWAGA! Lekcja jest skierowana do klasy matematyczno-fizycznej szkoły średniej.

Wszyscy znamy leki w formie dostępnej w aptekach lub szpitalach: tabletki, syropy, zastrzyki… A co, jeśli nasz lek jest radioaktywny?!

Radiofarmaceutyki to wyroby medyczne zawierające przynajmniej jeden radioaktywny izotop. W zależności od typu promieniowania emitowanego przez radioizotop radiofarmaceutyki mogą być stosowane w celach diagnostycznych do obrazowania różnych chorób, w tym nowotworów, chorób neurologicznych bądź kardiologicznych, oraz w celach terapeutycznych do leczenia tych chorób. Znanych jest kilkadziesiąt radioizotopów, które mogą być użyte w medycynie nuklearnej. Takie radioizotopy posiadają najróżniejsze właściwości fizykochemiczne, począwszy od niemetali, np.: tlenu-15 i fluoru-18, aż do metali, np.: technetu-99m i lutetu-177. 

Zastosowanie radioaktywnych substancji do wytwarzania wyrobów farmaceutycznych stwarza dodatkowe wyzwania, które muszą być brane pod uwagę w procesie produkcji radiofarmaceutyków. Podczas prowadzonego wykładu zostanie zaprezentowany proces powstawania radiofarmaceutyków, omówimy jakie środki bezpieczeństwa są zastosowane aby proces produkcji był bezpieczny dla farmaceutów.

Podczas prezentacji omówimy:

- rodzaje promieniowania wykorzystywanego w medycynie nuklearnej,

- sposoby wytwarzania radioizotopów medycznych,

- synteza radiofarmaceutyków - jak to wygląda w praktyce,

- kontrola jakości - jak się upewnić, że mamy dobry produkt,

- środki bezpieczeństwa w radiofarmacji,

- jak są testowane nowe radiofarmaceutyki - badania przedkliniczne nowych substancji,

- zastosowanie radiofarmaceutyków w medycynie - przykłady badań eksperymentalnych i klinicznych.

Warsztaty polegające na badaniu własności promieniowania jonizującego z użyciem liczników tego promieniowania. Uczestnicy w małych zespołach wyposażonych w zestaw liczników zmierzą promieniowanie różnych przedmiotów, zbadają zależność natężenia promieniowania od odległości od źródła lub rodzaju przesłony. Zmierzą również promieniowanie kosmiczne (miony) docierające z różnych kierunków.

Promieniowanie kosmiczne zaczęło fascynować naukowców na początku XX w. W ciągu ostatnich 100 lat wynaleziono i skonstruowano wiele urządzeń umożliwiających wykrycie tajemniczych cząstek. Zajęcia będą polegać na przedstawieniu budowy i zasady działania detektorów promieniowania jądrowego i kosmicznego. Po wstępie teoretycznym nastąpi pokaz urządzeń lub ich elementów, co ułatwi zrozumienie mechanizmów odpowiedzialnych za „łapanie” cząstek z kosmosu.

Warsztaty polegające na badaniu własności promieniowania jonizującego z użyciem liczników tego promieniowania. Uczestnicy w małych zespołach wyposażonych w zestaw liczników zmierzą promieniowanie różnych przedmiotów, zbadają zależność natężenia promieniowania od odległości od źródła lub rodzaju przesłony. Zmierzą również promieniowanie kosmiczne (miony) docierające z różnych kierunków.

Promieniowanie kosmiczne zaczęło fascynować naukowców na początku XX w. W ciągu ostatnich 100 lat wynaleziono i skonstruowano wiele urządzeń umożliwiających wykrycie tajemniczych cząstek. Zajęcia będą polegać na przedstawieniu budowy i zasady działania detektorów promieniowania jądrowego i kosmicznego. Po wstępie teoretycznym nastąpi pokaz urządzeń lub ich elementów, co ułatwi zrozumienie mechanizmów odpowiedzialnych za „łapanie” cząstek z kosmosu.

W czasach rozwoju samochodów hybrydowych i walki o czystość środowiska, rotacyjny silnik wykorzystujący jako paliwo wodór może być interesującą alternatywą dla silników tłokowych. Brak elementów wymagających smarowania pozwala na wytwarzanie tylko wody jako produktu spalania.

Podczas lekcji uczniowie poznają podstawowe pojęcia fizyki jądrowej. Dowiedzą się m.in.. czym jest promieniowanie jonizujące, w jaki sposób oddziałuje ono z materią i w jakie jest jego zastosowanie w medycynie.

Warsztaty polegające na badaniu własności promieniowania jonizującego z użyciem liczników tego promieniowania. Uczestnicy w małych zespołach wyposażonych w zestaw liczników zmierzą promieniowanie różnych przedmiotów, zbadają zależność natężenia promieniowania od odległości od źródła lub rodzaju przesłony. Zmierzą również promieniowanie kosmiczne (miony) docierające z różnych kierunków.

Polska energetyka znajduje się obecnie w bardzo ciekawym, ale i trudnym momencie. Wybór odpowiednio dobrej, wydajnej a zarazem bezpiecznej metody produkcji energii wydaje się sprawą kluczową. Jest to ważne nie tylko dla obecnego pokolenia Polaków, ale i dla przyszłych pokoleń. Dociera do Nas bardzo dużo różnych informacji dotyczących energetyki jądrowej. Duża cześć z tych informacji wzajemnie się wyklucza. W związku z tym bardzo trudno jest poprzeć rozwój energii jądrowej w Polsce. Czy atom jest Nam potrzebny? Czy jest to proces bezpieczny? Czy jest to proces wydajny? A co jeśli nie atom? Te i kilka innych pytań pojawia się zawsze przy okazji rozmów o energetyce jądrowej. Bez restrukturyzacji energetyki Nasz kraj dużo wolniej będzie się rozwijał. To jedno jest pewne, reszta zależy od konkretnych dróg jakimi pójdzie rozwój energetyki w Naszym kraju. Celem tego wykładu jest przybliżenie słuchaczom wad i zalet reaktorów jądrowych, tak żeby każdy miał argumenty zarówno za jak i przeciw tej metodzie. Dzięki temu łatwiej będzie podjąć decyzję za lub przeciw.