Postsekularyzm. Polska i amerykańska perspektywa

Postsekularyzm jest odpowiedzią zarówno ludzi wierzących jak i niewierzących na rosnącą polaryzację społeczeństwa. Uznaje sekularyzację za niezbywalny i pozytywny wymiar nowoczesności i jednocześnie akceptuje religie jako ważny i pozytywny element kultury. Należy podkreślić, że przedrostek „post” nie oznacza tylko zmiany pojęcia „sekularyzmu”, ale zwraca uwagę na fakt, że relacje między tak istotnymi pojęciami jak nowoczesność, pluralizm, religia i demokracja uległy radykalnym zmianom. Stało się tak przede wszystkim dlatego, że Europa, czy szerzej rzecz ujmując cywilizacja Zachodu, utraciła swoja hegemoniczną pozycję w definiowaniu rzeczywistości jako opozycji między religią a sekularyzmem. Krótko mówiąc mamy do czynienia ze zmianą paradygmatu. Tak więc postsekularyzm jest bardziej zjawiskiem kulturowym niż abstrakcyjnym pojęciem stąd propozycja definicji postaw postsekularnych: Postsekularyzm jest nie tylko sposobem myślenia, ale przede wszystkim sposobem działania, którego celem jest zbudowanie trwałych, opartych na poszanowaniu wzajemnych odrębności, struktur społecznych służących dobru wspólnemu. Najważniejszym wyznacznikiem tej nowej formy międzyludzkiej koegzystencji jest zawieszenie wartościowania konkretnych światopoglądów na podstawie kryteriów religijnych, politycznych czy narodowych, które do tej pory były elementami polaryzującymi grupy społeczne. Jedynym wyznacznikiem wartościującym jest wkład w tworzone dobro wspólne. W wykładzie zostaną podane przykłady takich postaw zarówno w USA jak i w Polsce.