Chińska farmakognozja w zielniku Boskiego Rolnika, najstarszej farmakopei Państwa Środka
Farmakopea Boskiego Rolnika (Shennong bencao《神農本草》) to najstarsze dzieło farmakopealne w historii chińskiego piśmiennictwa, w którym na przestrzeni wieków (ok. III w. p.n.e. - III w. n.e.) zebrano, usystematyzowano oraz scharakteryzowano różne surowce pochodzenia naturalnego, które były i nadal są używane przez Chińczyków, aby dbać o zdrowie i leczyć róże stany chorobowe. Sposób, w jaki przedstawiono działanie tych substancji na organizm człowieka, pozwala zrozumieć, na jakich podstawach wyrastała tradycyjna medycyna chińska. Zawarte w Farmakopei opisy ujawniają, że Chińczycy zupełnie inaczej wyobrażali sobie budowę ludzkiego ciała oraz zachodzące w nim procesy fizjologiczne, czego bezpośrednią konsekwencją jest inne definiowanie przyczyn, przebiegu i sposobów leczenia stanów chorobowych.
Głównym celem wykładu jest przybliżenie słuchaczom podstawowych informacji na temat Farmakopei Boskiego Rolnika, jej formy czyli przede wszystkim według jakiego klucza są uporządkowane i jak wyglądają opisy poszczególnych substancji oraz treści, czyli jakie surowce były uznawane za lecznicze, jak wyobrażano sobie ich działanie i co mogą ujawnić o poglądach Chińczyków na temat ludzkiego ciała.
