Dziewczyny i ich dzienniki, czyli co łączy Agnieszkę Osiecką, Irenę Kwiatkowską i Zofię Nałkowską?
Popkultura wykorzystuje motyw dziennika osobistego jako fetyszu związanego z tajemnicą, w dzienniku często kryją się odpowiedzi związane z przeszłością jego autorki albo z okolicznościami jej śmierci. Ostatnio motyw dziennika został wykorzystany w serialu Mare z Easttown – schowany w skrzyni i odnaleziony przez tytułową detektywkę, zdradził możliwy motyw morderstwa młodej bohaterki. Tymczasem rękopisy odnajdywane w archiwach, w tym polskich, pokazują, że historia prowadzenia dziennika osobistego wśród dziewczyn jest dużo bardziej skomplikowana i znacznie mniej tajemnicza zarazem, niż mogłoby się wydawać. Punktem wyjścia wykładu będzie popkulturowy fetysz tajemniczego dziennika młodej dziewczyny. Spróbujemy ustalić, jakie znaczenia ten fetysz niesie i jak w rzeczywistości wyglądały praktyki prowadzenia dzienników osobistych przez dziewczyny od XIX wieku do lat 50. XX wieku. Zadamy przede wszystkim pytania: Po co dziewczyny diariuszowały? Kiedy porzucały praktykę? Kiedy pisały w tajemnicy, a kiedy i komu zdradzały, że piszą? Na przykładach znanych dzienników dziewczyn (Zofii Nałkowskiej, Agnieszki Osieckiej, Ireny Kwiatkowskiej, Anny Kowalskiej, Narcyzy Żmichowskiej) i nieznanych (Marii Schaaff, Toli Czerniejewskiej, Izy Moszczeńskiej, Marii Dłuskiej) przyjrzymy się, co dziewczyny pisały o miłości, śmierci, przyjaźni, nauce. Na podstawie porównania z dziennikiem młodzieńczym Bronisława Piłsudskiego, brata Józefa, spróbujemy znaleźć różnice i podobieństwa między dziennikami chłopców i dziewcząt. Zastanowimy się również, dlaczego dzienniki osobiste dziewczyn były bardziej wywrotowe, niż kiedy praktykę diariuszowania prowadziły dorosłe kobiety. Podczas wykładu zostaną zaprezentowane zdjęcia zachowanych rękopisów dzienników osobistych.
