Kropki, kreski i ogonki – o zawiłościach polskiego alfabetu

W polskim alfabecie mamy dziewięć liter tworzonych za pomocą znaków diakrytycznych: ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź i ż. Podczas spotkania porozmawiamy o tym, dlaczego te litery są nam potrzebne, choć w innych językach – także słowiańskich – wielu z nich nie ma. Zastanowimy się także nad procesami, które doprowadziły do powstania głosek zapisywanych za pomocą tych liter, i poczytamy dawne teksty, w których głoski te zapisywane były inaczej. Odpowiemy również na pytanie o to, dlaczego niektóre głoski zapisać możemy na dwa sposoby (np. u i ó), mimo że sposobów tych nie można używać zamiennie.