Literatura cyfrowa
Wykład ukazuje specyfikę literatury kreowanej cyfrowo. Odpowiada na pytanie, co zmienia się w literaturze, która tworzona jest przy użyciu znaków cyfrowych i która angażuje twórczo użytkownika? Jak zmieniają się relacje autor - tekst literacki - czytelnik? Na czym polega odmienność literatury cyfrowej od tej tradycyjnej – drukowanej? Okazuje się, że nowa budowa znaku w przestrzeni cyfrowej wyznacza nowy sposób ukazywania się tekstu oraz nowy sposób generowania znaczeń. Literackie środki artystyczne w niespotykanym dotychczas wymiarze angażują, poza semantyką słowa, jego wymiar semiotyczny: zmianę kształtu, barwy, brzmienia, wielkości słowa i większych fragmentów tekstu. Warstwa przedstawień słowa staje się przestrzenna i cielesna, a konstytutywnym składnikiem figur są działania użytkownika. Kinetyczne, transsemiotyczne, interaktywne figury i szerzej struktury tekstowe tworzące literaturę cyfrową pokazują, że literackość zadomawia się w ruchomej tkance semiotycznej tekstu i działaniach użytkownika. Znaczenia literackie kształtowane są w interakcji znaczenia słowa (tu także zawartości fabularnej utworu literackiego) i semantyki jego warstwy przedstawień. W kształtowanie znaczeń literackich angażowana jest cielesność użytkownika, ale też cyfrowo przetwarzane teksty utworów literackich i nieliterackich. Linkowa struktura hipertekstu oraz formuła odbiorcy jako użytkownika inicjują narrację alternatywną i sprawczą (adaptującą struktury gry). Prezentowane podczas wykładu zagadnienia ilustrowane będą wybranymi utworami literatury cyfrowej: Leszka Onaka, Katarzyny Giełżyńskiej, Radosława Nowakowskiego, Susan Gibb, Marty Dzido, Roberta Kendalla i innych.
