Transhumanistyczna redefinicja życia oraz zmiana narracji o śmierci w społeczeństwie cyfrowym

Za każdą cyfrową narracją o śmierci i próbą jej “przeskoczenia” stoi jej twórca oraz “kod bezpieczeństwa”. Za każdą sztuczną inteligencją stoi intencja i potencja zbudowania systemu sybmisywnego. Wykład, jako wstęp otwierający dyskusję, stanowi próbę zbadania hipotezy, że pragnienie doświadczania życia przy cyfrowym wspieraniu jego psychosomatycznych aspektów wiedzie człowieka do wyzwolenia z dotychczasowych granic człowieczeństwa, do wciąż nieznanej jeszcze w skutkach nowej narracji człowieka cyfrowego, już nie jako całkowicie oddzielonego od innych indywiduów, ale jako elementu większego, zintegrowanego systemu, i jednym i drugim: transgresją. Można powiedzieć, że znajduje się on właśnie w procesie przejścia i otwierania nowych możliwości swojego istnienia, które oddalają wizję śmierci oraz obiecują mniejszy niepokój z nią związany. Konsekwencją transhumanizmu będzie więc przekroczenie człowieczeństwa, tak w sensie Ja, podmiotu jak i jednostki – zgodnie z socjologiczną koncepcją systemowo-sieciową – człowiek doświadcza zmiany na tle cielesnym, mentalnym i społeczno-kulturowym, co stanowi „ostateczne przeznaczenie Osobliwości i Wszechświata”, jak reasumuje Ray Kurzweil w Nadchodzi osobliwość.

*** Do prezentacji mogą zostać załączone krótkie relacje filmowe i zdjęciowe w języku angielskim – wszystkie zostaną wyjaśnione w języku polskim.