Mitochondria śródbłonka naczyniowego potrafią zaskoczyć.
Uszkodzenie śródbłonka naczyniowego jest uważane za główną przyczynę schorzeń sercowo-naczyniowych. Przez lata uważano, że tkanka ta tworzy jedynie pasywną barierę, coś na kształt folii wyścielającej wnętrze naczyń. Obecnie wiadomo, że komórki te tworzą wyspecjalizowaną warstwę wyścielającą naczynia, przedsionki i komory serca oraz naczynia limfatyczne i stanowi skuteczną barierę pomiędzy krążącą krwią a pozostałymi tkankami. Ponadto śródbłonek, obok wątroby, jest największym organem wydzielniczym w organizmie człowieka i wytwarza szereg naczyniowo-aktywnych czynników, w tym tlenek azotu. Oprócz regulowania przepływu krwi i utrzymywania integralności ścian naczynia, komórki śródbłonka aktywnie odpowiadają na czynniki znajdujące się we krwi, w tym czynniki wywołujące stres komórkowy i aktywację stanu zapalnego.
Mitochondria najbardziej kojarzone są z funkcją związaną z pozyskiwaniem energii na drodze oksydacyjnej fosforylacji czy produkcją reaktywnych form tlenu. Ponadto, są to jedyne organelle poza jądrem komórkowym, które posiadają swój własny genom. Natomiast w komórkach śródbłonka naczyniowego około 80% energii zmagazynowanej w postaci ATP jest wytwarzane na drodze glikolizy. Rodzi się zatem pytanie, jaka jest rola mitochondriów w tkankach, gdzie funkcje energetyczne nie są wiodące.
Poza zapoznaniem uczestników z budową układu krążenia oraz przybliżeniem roli śródbłonka w jego prawidłowym funkcjonowaniu, spróbuję wyjaśnić wątpliwości dotyczące zadań, jakie stawiane są mitochondriom w endotelium. Nie zabraknie faktów, ale pewne ciekawostki i mity również pomogą zrozumieć skomplikowane procesy, niezbędne do funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego i determinują funkcje tej niepozornej tkanki, jaką jest śródbłonek naczyniowy. Zapraszam!
