filozofia

Filozoficzny postmodernizm nie sprawdził się. Był ciekawą propozycją dla wszystkich zmęczonych modernistycznym „dogmatyzmem”, związanym z wiarą w rozum, postęp, demokrację czy wyższość zachodniej cywilizacji. Jednak jego głębsze przemyślenie, a także wydarzenia ostatnich lat, w tym bieżącego roku, związane z dyskusjami nt. demokracji i wartości europejskich, ujawniają, że czas go pożegnać. Dobrym wyjściem jest jedna z postaci hipermodernizmu.Postmodernizm głosił, że nie ma obiektywnych czy absolutnych prawd. Wszystko jest tylko interpretacją, pewną opowieścią, narracją podmiotów, które oceniają sytuacje ze swojego punktu widzenia.Spojrzenie takie pozwala zdynstansować się wobec własnego punktu widzenia, uwzględnić racje innych, otworzyć się na coś nowego. Czy jednak postmodernizm można w pełni realizować w praktyce? Być może. Uważam jednak, że kryzys związany z uchodźcami w Europie oraz spory wokół demokracji czy Trybunału Konstytucyjnego w Polsce pokazują, że jest to bardzo trudne, a przynajmniej – że ludzie tego nie chcą. Choćby dlatego, że wszystkie strony tych sporów odwołują się bowiem do pewnych ustalonych porządków i związanych z nimi wartości, takich jak solidarność, wolność, suwerenność, rządy prawa czy demokracja, które z perspektywy postmodernizmu już dawno się wyczerpały i stały się puste. W dyskursie społecznym wraca się coraz mocniej do projektu oświeceniowego, zdruzgotanego przez postmodernizm. Hipermodernizm to pomysł na wzniesienie się ponad opozycję modernizm-postmodernizm i uwzględnienie tego, co ważne dla człowieka w obu tych propozycjach.

Uchodzicie za znawców myśli filozoficznej? Jesteście ekspertami od logicznych łamigłówek? A może dopiero chcielibyście rozpocząć swoją przygodę z filozofią? Niezależnie od stopnia zaawansowania - wszystkich wielbicieli myślenia i niebanalnej edukacji zapraszamy do udziału w Filozoficznej Grze Terenowej! W niecodzienny, aktywny sposób będziecie mogli poszerzyć swoją wiedzę filozoficzną, sprawdzić się w logicznym myśleniu oraz w sztuce argumentacji, tocząc intelektualne pojedynki z Filozofami z różnych epok.

Filozofia eksperymentalna jest bardzo nową gałęzią filozofii. Filozofowie eksperymentalni poszukują  pewnych powtarzających się wzorców w intuicjach ludzi na temat kwestii filozoficznych. Mają przy tym przynajmniej dwa cele: chcą sprawdzić po pierwsze, na ile pewne rozwiązania czy niejawnie przyjmowane przez ludzi poglądy filozoficzne są powszechne i niezależne od kultury czy języka. Po drugie, interesuje ich, czy tradycujne analizy filozoficzne mają swe korzenie w tym, jak i co ludzie myślą, jak rozumieją pojęcia i jakie podejmują decyzje. Czy przypadkiem filozofowie zamknięci w wieży z kości słoniowej nie zaczęli tworzyć teorii, które w żaden sposób nie odpowiadają naszym powszechnym intuicjom? To ważne pytanie, jeśli uważamy, że wciąż jednym z zadań filozofii jest zrozumienie człowieka, jego sposobów myślenia i działania.

Na Festiwalu pokażemy warsztat filozofów eksperymentalnych – metody, z których korzysta, prowadząc swe badania. Przedstawimy najważniejsze wyniki ich badań oraz ich wpływ na rozważania teoretyczne. Zaproponujemy też wspólne stworzenie eksperymentu filozoficznego tak, by każdy mógł sprawdzić, czy jego intuicje są podzielane przez innych

Interaktywny spektakl prezentujący w zabawnej i przystępnej formie anegdoty z życia słynnych filozofów starożytnych.

W 2017 roku minie sto lat od czasu, kiedy Stowarzyszenie Niezależnych Artystów odrzuciło, przysłane na wystawę przez nieznanego bliżej artystę Richarda Mutta, dzieło: pisuar zatytułowany Fontanna. Marcel Duchamp, który ukrył się pod tym pseudonimem, napisał w odpowiedzi na zarzuty: „To, czy pan Mutt wykonał, czy nie wykonał swoją fontannę własnymi rękami nie ma tu znaczenia. WYBRAŁ JĄ. Sięgnął po zwykły codzienny przedmiot, umieścił go w nowym kontekście tak, że jego znacznie użytkowe zniknęło dzięki nowej nazwie i nowemu ujęciu. Stworzył nowy sposób myślenia o tym przedmiocie”. Dla jednych artystyczny gest Duchampa stanowi po dziś dzień wyraz upadku sztuki i powstanie nowej anty-sztuki, dla innych inicjuje narodziny sztuki współczesnej. Duchamp proponuje nam byśmy pytanie „Czym jest sztuka?” zastąpili pytaniem: „Jakie są warunki tworzenia sztuki?”. Odnaleźć tu możemy szereg problemów, z którymi skonfrontować się musi każda współczesna teoria sztuki: problem artefaktualności dzieła i zagadnienia związane z artystyczną (re)produkcją, pytanie o kontekst dzieła sztuki i granice między wartością użytkową a wartością estetyczną, wyzwania, jakie niesie dla teorii estetycznej sztuka konceptualna oraz pytanie o związek teorii i doświadczenia estetycznego.

Na wykładzie odniesiemy się do twórczości Marcela Duchampa, traktując ją jako źródło wyzwań dla filozoficznej teorii sztuki, a poszczególne prace francuskiego artysty potraktujemy jako ilustracje najistotniejszych problemów, które stoją przed odbiorcą i teoretykiem sztuki współczesnej.