Literary portrayals of clones in contemporary English-language fiction

Na co dzień klonowanie kojarzy się nam z literaturą i filmem science-fiction – czymś odległym i spoza naszej rzeczywistości, na równi z cyborgami czy nawet kosmitami. Jednakże autorzy książek i filmów tego gatunku (i nie tylko) często sięgają do badań naukowych w poszukiwaniu inspiracji. Ich powieści poniekąd stają się polem do eksploracji zagadnień, które wywołują zacięte dyskusje zarówno w świecie akademickim, jak i poza nim. Czy w przyszłości, jak np. w powieści „Nie Opuszczaj Mnie” Kazuo Ishiguro (zekranizowanej w 2010), czy filmie „Wyspa” (2005), będziemy mogli przedłużać ludzkie życie poprzez „wymianę” schorowanych narządów, wykorzystując  klony jako dawców? Jaki status miałyby klon w społeczeństwie? Czy klon stanie się idealną kopią pierwowzoru, czy wychowanie i inne czynniki zewnętrzne będą miały znaczący wpływ na jego rozwój (jak w „Chłopcy z Brazylii”). Nawet jeżeli autor tego nie zakładał, opowieści o klonach poruszają problemy bioetyczne, takie jak np. wyżej wspomniane pozyskiwanie narządów do transplantacji. Podczas części wykładowej mojego spotkania chciałabym na podstawie kilku współczesnych powieści anglojęzycznych pokazać rozwój przedstawiania klonowania w literaturze (w ciągu ostatnich 50 lat) i wyodrębnić powtarzające się motywy. W drugiej części spotkania chciałabym zaprosić zebranych do wspólnej dyskusji na tematy bioetycznych zagadnień w kulturze popularnej.

Uczestnicy mogą się wcześniej zapoznać się z filmami, do których będę się odwoływała, np. „Nie Opuszczaj Mnie” (2010), „Wyspa” (2005), czy „Chłopcy z Brazylii” (1978).