wykład

Czy trzeba biegać maratony, jeść wyłącznie zdrową żywność i zasypiać przed 22.00, aby być zdrowym? Skonfrontujemy najgłośniejsze slogany mediów z wynikami badań i wytycznymi towarzystw naukowych.

Pokażemy, że:
- 150 min umiarkowanego ruchu tygodniowo naprawdę obniża ryzyko zgonu o ~30%, ale już krótkie „mikro-przerwy” w siedzeniu chronią kręgosłup i zmniejszają glikemię równie skutecznie jak jeden długi trening.
- Nie każda „kaloria równa się kalorii”: indeks sytości i ładunek glikemiczny tłumaczą, czemu 500 kcal z warzyw syci dłużej niż 500 kcal z ciastka.
- „Sen przed północą” to mit – liczy się stały rytm dobowy i pełne cykle 90-minutowe; chronią one pamięć, układ odpornościowy i mikrobiotę.
- Suplement „detox” nie odciąży wątroby; od tego są glutation, zdrowe jelita i… pot.

Wszystkie organizmy do życia potrzebują energii. Głównym nośnikiem energii wykorzystywanej w procesach biologicznych jest ATP. Każda komórka organizmu człowieka posiada organelle wyspecjalizowane w produkcji ATP – mitochondria. Mitochondria obok jądra komórkowego są jedynymi organellami komórek zwierzęcych, w tym ludzkich, które posiadają własny genom – genom mitochondrialny. Genom ten koduje niewielką liczbę genów w porównaniu z genomem jądrowym, ale każdy z nich jest niezbędny do życia człowieka. Wieloletnie badania wykazały, że funkcjonowanie mitochondriów wpływa m.in. na starzenie, śmierć komórkową oraz wrodzoną odpowiedź immunologiczną. Mutacje w genomie mitochondrialnym lub zaburzenia jego liczby kopii prowadzą do tzw. chorób mitochondrialnych człowieka.

Spotkanie będzie składać się z części praktycznej i krótkiego wykładu. Uczestnicy zapoznają się z podstawowymi wiadomościami na temat mitochondriów i genomu (DNA) mitochondrialnego. W trakcie zajęć praktycznych uczestnicy poznają podstawowe techniki biologii molekularnej oraz samodzielnie wykonają eksperyment, którego celem będzie zbadanie zmienności genomu mitochondrialnego, a także przeprowadzą obserwacje mitochondriów przy użyciu mikroskopii fluorescencyjnej.

Na Ziemi układ odpornościowy chroni nas przed infekcjami bakteryjnymi, wirusowymi i pasożytniczymi. Monitoruje też stan komórek w naszym organizmie i całkiem skutecznie usuwa takie, które mogłyby przekształcić się w komórki nowotworowe. Co się jednak dzieje, kiedy zabieramy go ze sobą w kosmos? Na to pytanie próbujemy odpowiedzieć w ramach eksperymentu Immune Multiomics. Jest to jeden z 13 eksperymentów, który będzie wykonywany przez polskiego astronautę Sławosza Uznańskiego-Wiśniewskiego na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Na wykładzie opowiem o tym, co już wiemy na temat funkcjonowania układu odpornościowego w czasie misji kosmicznych, czego jeszcze chcielibyśmy się dowiedzieć i na czym polega eksperyment Immune Multiomics.

Tematem wykładu będzie historia ruchu robotniczego w USA od okresu rewolucyjnego do początku XXI w. Rozpoczynając przegląd niechęcią niektórych ojców założycieli do przemysłu i ich agrarnych preferencji, słuchacze będą mogli usłyszeć o pojawieniu się w stanach masowej produkcji, konfliktu między osobami zarządzającymi fabrykami a rzemieślnikami, pierwsze protesty i strajki, uregulowanie statusu organizacji robotniczych. Wspomniane zostaną warunki pracy i kryzysy ekonomiczne przekładające się na silniejszą pozycję tych ruchów i poparcie społeczne, szczególnie w okresie przed Wojną Secesyjną, w Wieku Pozłacanym, czy podczas wielkiego kryzysu. Omówione zostaną też problemy związane z ruchem robotniczym (uprzywilejowanie wybranych grup pracowników, kontakty ze światem przestępczym, różne formy radykalizmu), wykorzystanie prawa przeciwko ruchowi robotniczemu jak i bezprawne próby jego zwalczania.

Współczesne teksty kultury podjęły na nowo temat klas społecznych, pokazując obrazy klasowej przemocy, tej subtelnie ukrytej i tej bezwstydnej, dostrzegalnej gołym okiem. Proponujemy namysł nad tym, jakie wyjścia poza krąg tej przemocy – cząstkowe, całościowe, chwilowe, trwałe, indywidualne i zbiorowe - oferują nam dzisiaj filmy, seriale, powieści, autobiografie, literatura faktu.

Jednym z takich wyjść jest opowiedzenie swojej historii poprzez zostanie pisarką, raperką, artystką. Autonarracja prezentowana bywa jako forma przekroczenia klasowej alienacji. Innym wyjściem jest wzbogacenie się na tyle, by móc cieszyć się wyższym komfortem życia niż rodzina i dawni koledzy. Jeszcze inny sposób to drobne sabotaże klasowe w postaci kpiny z „wyżej urodzonych” czy kradzieże. Wspólnoty alternatywne wobec głównego nurtu kultury, oparte na zbiorowej identyfikacji klasowo wykluczonych również są prezentowane jako sposób na przekroczenie granic klasowych. Mamy także obrazy chwilowych, ekstatycznych, karnawałowych wręcz upustów klasowego gniewu. Jeszcze inne teksty kultury przewidują rewolucję jako skutek ostrych nierówności klasowych: coś, czego jeszcze nie widać, ale już grzmi w oddali. Wreszcie, mamy obrazy rewolucji „tu i teraz”: bardziej lub mniej spontanicznych aktów zerwania z klasowym podporządkowaniem.

Zdecydowaną większość współczesnych obrazów klasowości, w warstwie diagnozy nawet najbardziej krytycznych, łączy jednak klaustrofobiczna bezalternatywność. Zmiana generalna jako coś innego niż tylko destrukcja, przemoc i dystopia jest w nich nie do pomyślenia. Można pokazać klasowo zdefiniowany porządek, nawet w jego brutalnych wymiarach takich jak doświadczenie nędzy i bezdomności; można pokazać indywidualne ścieżki, którymi ucieka się z klas zdominowanych. Twórcom brakuje jednak wyobraźni, by w duchu realistycznym zaproponować społeczeństwo bezklasowe.

Po przykłady propozycji takiego przekroczenia sięgniemy więc do przeszłości. Przypomnimy tekst Brunona Jasieńskiego Palę Paryż. Polem, na którym testowano możliwości zaistnienia społeczeństwa bezklasowego, była także proza i poezja socrealistyczna. Odwołując się do wybranych przykładów postaramy się pokazać ten negatywnie oceniany nurt prozy XX wieku jako przestrzeń dla myślowych eksperymentów z nowymi formami społecznego współistnienia.

W Polsce sprzedaje się 2 miliardy tabletek OTC rocznie – to 55 op. na osobę. Ibuprofen, pseudoefedryna, paracetamol i ziołowe „uspokajacze” uchodzą za bezpieczne, bo dostępne.

Tymczasem:
- Próg toksyczny paracetamolu zaczyna się przy 7,5 g; seria „na kaca” potrafi go przekroczyć w 48 h i wywołać cichą niewydolność wątroby.
- Ibuprofen + napoje energetyczne = ryzyko uszkodzenia nerek (case-control, OR 2,4).
- Pseudoefedryna podnosi ciśnienie skurczowe o 8 mm Hg; u osób z nadciśnieniem zwiększa ryzyko udaru x 1,6.
- Zioła: dziurawiec obniża stężenie doustnych antykoncepcyjnych o 50 % i niweluje efekty chem

Przeanalizujemy etykiety „leków z pasma reklam” oraz pokażemy procedurę zgłaszania działań niepożądanych do GIF. Uczestnicy dostaną checklistę 5 pytań, które trzeba sobie zadać przed połknięciem „niewinnej” pastylki: od interakcji z alkoholem po wpływ na wątrobę, nerki i serce.

Multi-dimensional scaling, unsupervised learning, principal component analysis, RNA folding - have you ever heard these terms? If not, don’t worry! In this lecture, we’ll explore what they mean together, and what plotting dots on graph paper and matching pairs of brackets have to do with predicting the intricate 3D shapes of structured RNA molecules.

In the era of AlphaFold, even AI struggles to crack the mystery of ribonucleic acid, one of the trickiest biological macromolecules. Its sequence is written in just four letters - A, U, G, and C - yet it folds into an astonishing variety of shapes. We’ll discover how computational algorithms help us unravel the nature of RNA, take a look at the building blocks of its 3D structure, and step into the shoes of RNA structure predictors.

Rok temu, we wrześniu 2024, południowo-zachodnia polska doświadczyła katastrofalnej w skutkach powodzi, po której odbudowa w niektórych miejscowościach trwa do dzisiaj. Podobnie jak w przypadku innych katastrof naturalnych, zaobserwować dało się początkowo fazę mobilizacji wsparcia społecznego, podczas której ludzie byli gotowi przekazywać darowizny i angażować się w pomoc, a następnie fazę deterioracji, w których gotowość ta znacznie zmalała.

Przedstawimy zarówno perspektywę teoretyczną odnośnie tego, jak pomagamy w czasie katastrof naturalnych, jak również zarysujemy kontekst powodzi w 2024. Zaprezentujemy wyniki analizy dyskursu na temat powodzi w mediach tradycyjnych i społecznościowych.

Następnie przedstawimy wyniki badań ilościowych dotyczących gotowości do pomagania powodzianom już po wygaśnięciu "ostrej" fazy katastrofy. Omówimy, jakie czynniki wpływają na to, czy i jak chcemy pomagać powodzianom, gdy nadal potrzebują wsparcia, ale ich sprawy nie są już intensywnie poruszane w mediach.

Wystąpienie w ramach grantu Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej nr BPN/GIN/2024/1/00019.

Feminizm zostanie wstępnie zdefiniowany, a następnie przedstawiony jako przestrzeń sporu raczej niż ideologiczny monolit. Zarys historii feminizmu w jego czterech "falach" pozwoli nam zrozumieć ewolucję tego zjawiska, przypomnieć kluczowe postacie i zdarzenia. Jednak większa część wykładu poświęcona będzie pęknięciom i konfliktom wewnątrz ruchu. Czym różni się feminizm radykalny od liberalnego? Feminizm różnicy od feminizmu równości? Co to jest pop-feminizm i czy to to samo co feminizm neoliberalny? Skąd ogromne znaczenie czarnego feminizmu i myśli postkolonialnej? I co to właściwie jest "gender"? Po wykładzie, który potrwa ok 50 minut, odbędzie się dyskusja.

Spotkanie dotyczy sztuki abstrakcyjnej od jej początków (ok. 1910 r.) Jego celem jest przygotowanie do odbioru sztuki abstrakcyjnej. W programie jest dyskusja z elementami rozmowy nauczającej na bazie przygotowanej prezentacji. Omówienie sztuki abstrakcyjnej i awangardy, w tym abstrakcji lirycznej, suprematyzmu i neoplastycyzmu oraz powojennych kierunków i nurtów w sztuce abstrakcyjnej: ekspresjonizmu abstrakcyjnego w Stanach Zjednoczonych, hard-edge paining oraz minimalizmu, a także informelu i op-art w Europie Zachodniej. 

Coroczne badania Centrum Badania Opinii Społecznej wskazują, że chodzenie do teatru nie jest dla Polaków preferowaną formą rozrywki i spędzania wolnego czasu. W tej sytuacji
nie dziwi więc fakt, że dorośli mieszkańcy Polski nie zabierają do teatrów także swoich dzieci, a młodzi widzowie – dzieci i młodzież – oglądają przedstawienia teatralne z grupami
przedszkolnymi i szkolnymi i… często za takimi wyjściami nie przepadają. 

Współczesne przedstawienia dla dzieci są natomiast – przynajmniej w dużej części – bardzo zaangażowane i aktualne, jeżeli chodzi o poruszaną tematykę, niezwykle atrakcyjne widowiskowo i często nie ustępują filmom w kwestii scenicznych efektów, a także edukujące i wychowujące w sposób nienachalny, niemoralizatorski i raczej zostawiający pole do namysłu i refleksji, niż dający gotowe odpowiedzi.

Być może rodzice, dziadkowie, opiekunowie nie wiedzą, jakie korzyści może przynieść wszystkim – im, dzieciom i całym rodzinom – wspólne oglądanie przedstawień dla najmłodszych. One wcale nie musza być nudne dla starszej części publiczności. Jako badaczka teatrów dla dzieci, ale także mama nastolatka, postaram się przekonać o tym
odbiorców mojego wystąpienia, podpowiadając im dlaczego warto chodzić z dziećmi do dedykowanych im teatrów.

Żyjemy w czasach ekspertów i złożoności, ale charyzmatyczny polityk nadal przyciąga tłumy, często właśnie dzięki temu, że oferuje wyraziste rozwiązania i wypowiada się wbrew autorytetom. Ale czym właściwie jest charyzma i jak ją wyjaśniać?

Podczas spotkania będzie można poznać pojęcie charyzmy (wprowadzone przez jednego z klasyków socjologii, Maxa Webera) i poznać współczesną interpretację fenomenu charyzmy opartą na teorii psychoanalitycznej. Omówimy także współczesne przykłady, między innymi prezydenta USA Donalda Trumpa.

W tym roku po raz pierwszy w ramach Festiwalu Nauki planujemy na Wydziale Geodezji i Kartografii zorganizować duże otwarte wydarzenie. Będzie ono miało miejsce w niedzielę 21 września w Dużej Auli w godzinach 10:00-15:00. W przestrzeni tej odbywać się będą otwarte pokazy, wśród których: 

• pomiary geodezyjne łączące historię ze współczesnością,
• Virtual Reality,
• skaning laserowy,
• symulacje poruszania się osób starszych i o ograniczonej mobilności,
• interaktywne stanowisko – mobilne studio fotograficzne – światło sztuczne w fotografii – możliwość zrobienia zdjęcia do CV
• stoiska organizacji i kół naukowych m.in. Stowarzyszenia Studentów GiK PW "Geoida", Koła Naukowego Gospodarki Przestrzennej PW, Klubu Fillmowo-Fotograficznego "Focus" - w programie podstawy fotografii, techniki analogowe i inne. Możliwość poznania i porozmawiania z pasjonatami fotografii – otwarte słuchowisko na temat projektów oraz działania w branży fotograficznej.
• stoisko informacyjno-rekrutacyjne Wydziału Geodezji i Kartografii.

Równolegle do pokazów i wydarzeń w Dużej Auli odbywać się będą otwarte wykłady i warsztaty towarzyszące.

Dodatkowo zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie na najlepsze zdjęcie w dniu wydarzenia – do wygrania udział w sesji zdjęciowej oraz upominki z logiem Klubu Filmowo-Fotograficznego "Focus".

All organisms require energy to survive, and the primary energy carrier in biological processes is ATP. Every cell in the human body contains organelles known as mitochondria, which are specialized for ATP production. In addition to the cell nucleus, mitochondria are the only organelles in animal cells, including human cells, that contain their own genome, known as the mitochondrial genome. This genome encodes a small number of genes compared to the nuclear genome, but each of these genes is vital for human life. Extensive research has demonstrated that mitochondrial function is closely linked to various biological processes, including aging, cell death, and the innate immune response. Mutations in the mitochondrial genome or abnormalities in its copy number can lead to conditions known as human mitochondrial diseases.

The meeting will consist of a practical part and a short lecture. Participants will have the opportunity to learn the basics about mitochondria and the mitochondrial genome (DNA). During the practical part, attendees will gain hands-on experience with basic molecular biology techniques, conduct their own experiments to explore the variability of the mitochondrial genome, and observe mitochondria using fluorescence microscopy.

Obszary polarne jak w soczewce skupiają w sobie i pokazują dynamikę zmian jakim podlega nasza planeta. Monitorowanie środowiska polarnego jest jednym z kluczowych elementów badań klimatu Ziemi, procesów geodynamicznych oraz pogody kosmicznej. Polskie stacje badawcze pracujące w rejonie Arktyki i Antarktydy są kompleksowymi laboratoriami terenowymi integrującymi szereg technik pomiarowych dla lepszego zrozumienia procesów jakie wpływają na cały ekosystem Ziemi.

W badaniach polarnych na Svalbardzie szeroko wykorzystywane są technologie geodezyjne, takie jak wysoko dokładne obserwacje Globalnych Systemów Nawigacji Satelitarnej GNSS oraz naziemne techniki pomiarowe. Stacja referencyjna GNSS zlokalizowana w Hornsundzie umożliwia monitorowanie warunków jonosferycznych oraz wpływu pogody kosmicznej na sygnały GNSS w rejonie polarnym.

Szczególną rolę odgrywają badania geodynamiczne, które monitorują deformacje terenu i ruchy skorupy ziemskiej związane z topnieniem lodowców i zmianami klimatu. W połączeniu z nowoczesnymi technologiami UAV, naziemnymi skanowaniami 3D oraz teledetekcyjnymi zobrazowaniami satelitarnymi badania te pozwalają na szczegółowe modelowanie procesów geodynamicznych oraz dokumentowanie zmian w pokrywie śnieżnej, i terenie w kontekście globalnych zmian klimatu.

Wykład przedstawi najważniejsze geodezyjne technologie pomiarowe wykorzystywane w badaniach polarnych prowadzonych przez pracowników Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Zaprezentowane zostaną aktualne wyniki badań oraz ich wkład w lepsze zbadanie zmian zachodzących w Arktyce i zrozumienie ich wpływu na naszą planetę.

Czy generatywna sztuczna inteligencja (AI) może wspierać ludzką kreatywność czy może sama maszyna potrafi wykazywać się kreatywnością? To są dwa pytania, na które postaramy się odpowiedzieć podczas wykładu. Jej celem będzie zbadanie relacji między kreatywnością a AI poprzez analizę dwóch projektów z obszaru sztuk wizualnych: „Unsupervised” Refika Anadola oraz „Koniec wojny” Agnieszki Rayss i Davida Sypniewskiego. Przedstawiony zostanie model procesu twórczego, podkreślający dynamiczną interakcję między aspektami psychologicznymi (wizualizacja, abstrakcyjne myślenie) a cielesnymi (intuicja, wiedza ucieleśniona, doświadczenie fizyczne). Zostaną omówione różnice między generatywnymi możliwościami AI a ludzką kreatywnością, zakorzenioną w fizycznym świecie. Odniesienie do teorii kreatywności Margaret Boden pozwoli na wyróżnienie typów kreatywności: kombinacyjnej, eksploracyjnej i transformacyjnej oraz na wskazanie, w jakim stopniu AI może naśladować te procesy. Przykłady omawianych dzieł ukażą, że pełne wykorzystanie AI w sztuce wymaga połączenia wiedzy technicznej z estetyczną wrażliwością, a maszyna potrafi wykazywać znamiona kreatywności tylko w bardzo specyficznych środowiskach. Generatywna „kreatywność” przeważnie ogranicza się do produkcji uśrednionych treści w najlepszym wypadku wspierających ludzką twórczość.

Unlike our own galaxy, the Milky Way, there exist many other galaxies in the universe whose centres shine with extraordinarily high energy—sometimes 10 to even 1,000 times
more luminous than the entire Milky Way. These are known as active galaxies, and scientists believe that this intense energy is powered by the gravitational potential energy of a supermassive black hole at their cores. The closest example of such an active galaxy is Centaurus A, located about 12 million light-years from Earth. At its centre lies a supermassive black hole weighing about fifty million times the mass of our Sun. In my talk, I will take you on a journey into the very central regions of these energetic galaxies— the regions so compact that, with current imaging techniques and modern telescopes, we can directly observe only a handful of the nearest ones. To overcome this limitation, we rely on a method
known as light echo-mapping, or reverberation mapping. This technique leverages a unique property of active galaxies: their natural flux variability over time. By analyzing how different regions around the black hole respond to changes in light, we can probe their structure and distances, much like using echoes to map out a dark room. I will also briefly explain how we estimate the mass of these supermassive black holes, and how we study the structure and motion—or kinematics—of the gas and dust swirling in their immediate surroundings.

„Popłynęłam” – to zdanie zna wiele kobiet (i mężczyzn), które zakochały się w kimś emocjonalnie niedostępnym, manipulującym lub toksycznym. Ta prezentacja to neurobiologiczna opowieść o tym, jak mózg wikła się w miłość, która zamiast wzmacniać – osłabia.

Na pierwszym planie mamy dopaminę – neuroprzekaźnik nagrody. Toksyczna relacja często opiera się na tzw. „nagrodach nieregularnych” – raz dostajesz miłość, raz chłód. Taki schemat aktywuje układ nagrody jeszcze silniej niż stabilna relacja – mózg dosłownie uzależnia się od emocjonalnej nieprzewidywalności.

Do tego dochodzi oksytocyna – hormon przywiązania, który sprawia, że nawet po kłótni i cierpieniu pragniemy bliskości z tą samą osobą. Szczególnie mocno działa u osób z wcześniejszymi doświadczeniami odrzucenia – toksyczna relacja przypomina coś znajomego, a mózg „zamyka pętlę” przywiązania.

Kortyzol – hormon stresu – również nie pozostaje bierny. Jego przewlekły wzrost w toksycznych związkach prowadzi do zmęczenia, rozregulowania emocji i trudności w podejmowaniu decyzji. W połączeniu z wazopresyną i niskim poziomem serotoniny powstaje neurochemiczna mieszanka uzależniająca od partnera, nawet jeśli relacja nas niszczy.

W prezentacji przyjrzymy się również mechanizmom odstawienia – czemu rozstanie z toksyczną osobą wywołuje objawy podobne do zespołu abstynencyjnego? Czy można się „odkochać” neurobiologicznie?

Cukrzyca, choroby układu krążenia, nowotwory, przewlekłe choroby oddechowe – choroby niezakaźne odpowiadają za większość zgonów na świecie. Choć rozwijają się powoli, ich wpływ na jakość i długość życia jest ogromny.

Wykład poświęcony będzie psychologicznym i społecznym aspektom chorób niezakaźnych. Porozmawiamy o stylu życia, profilaktyce, czynnikach ryzyka, a także o tym, jak podejmować decyzje zdrowotne i jak psychologia może wspierać osoby przewlekle chore.

Every time we observe light from a distant galaxy or quasar, that light has traveled billions of years to reach us, and along the way, it passes through clouds of gas scattered across the universe. These gas clouds leave behind subtle dark lines in the spectrum of light like tiny shadows. These are called absorption lines, and one of the most important types is the Lyman-alpha line, caused by hydrogen, the most abundant element in the universe. Think of these lines as cosmic fingerprints. Each one tells us something about the gas it passed through: how much of it there is, how fast it's moving, and where it's located. By studying them, astronomers can map the structure of the universe, trace the history of galaxies, and understand how matter is distributed in space. But identifying and analyzing these lines in telescope data is challenging, it is like trying to find and decode faint patterns in a noisy background. Traditionally, analyzing these features requires a lot of manual effort and expert knowledge. But what if we could teach a computer to do it for us? In this talk, I will introduce FLAME, a machine learning tool we developed to help astronomers "read" these cosmic fingerprints automatically. FLAME learns from millions of simulated examples and is trained using data from the Hubble Space Telescope. It helps astronomers quickly and accurately analyze Lyman-alpha absorption lines, turning light into knowledge about the vast, invisible parts of the cosmos. This project is part of a growing trend: using artificial intelligence to tackle big problems in science. By combining astronomy with machine learning, we are not only speeding up research but also opening up new ways to explore the universe and uncover its hidden structure.

In recent years, disinformation has become one of the most persistent threats to democratic resilience, public trust, and evidence-based policymaking in Europe. The external, foreign-driven processes by which truth is diluted are increasingly amplified internally and being embedded within democratic societies themselves. While public as well as academic discourse has been targeting this issue for a decade, constant development of new technologies such as AI-driven tools for content generation, brings up new challenges.  

This lecture sheds a light on the phenomenon of false and manipulated information spread via new media. It outlines a conceptual framework comprising recurring main strategies that contribute to the erosion of shared factual understanding across the European public sphere. Drawing on comparative case studies from EU member states and the United Kingdom, the presentation examines how disinformation permeates media ecosystems, shapes collective perceptions, and interacts with political polarization, algorithmic infrastructures, and institutional vulnerabilities.

Each of the elements and steps is explored not as an isolated maneuver but as part of a broader disinformation architecture. The analysis pays special attention to the emotional economy of digital platforms, the monetization of outrage, and the deliberate blurring of boundaries between fact, belief, and opinion. Furthermore it points out to the lack of fact-checking know-how among journalists who by fulfilling the role of gatekeepers in media communication often become middlemen in the process of disinformation spread. 

The aim of this lecture is to provide a structured and critical lens through which disinformation can be identified as well as understood not merely as the spread of falsehoods, but as a process of destabilizing the very frameworks that allow societies to distinguish truth from manipulation. In doing so, the lecture seeks to equip listeners with analytical tools to recognize, resist, and ultimately counteract the erosion of truth in contemporary Europe.