Wydział Rehabilitacji
| Typ | Tytuł | Opis | Dziedzina | Termin |
|---|---|---|---|---|
| Lekcja festiwalowa | Czy chód człowieka jest tak prosty, jak nam się wydaje? |
Chód człowieka wydaje się być bardzo prostym i nieskomplikowanym ruchem. Jest to dla nas tak automatyczna czynność, że w zasadzie nie myślimy o tym, jak chodzimy. Wszystko się odmienia, gdy przytrafi nam się jakaś kontuzja. Uraz kończyny, odcisk w trakcie długiego marszu czy wrastający paznokieć mogą sprawić, że nasz chód zacznie się zmieniać a z nim praca całego ciała. Te bardziej i mniej poważne zdarzenia sprawiają, że zaczynamy skupiać się na tym, jak idziemy. W przypadku bólu nie chcemy obciążać kończyny, więc przenosimy ciężar ciała na zdrową nogę. Jeśli nasza stopa była unieruchomiona przez wiele tygodni np. w gipsie, to musimy nauczyć się chodzić od nowa. W powrocie do zdrowia pomaga nam diagnostyka i analiza chodu. W świecie nauki już od wielu lat chód jest bardzo dobrze opisany i rozłożony na konkretne fazy. Możemy analizować go za pomocą różnych sposobów. Wybrane badania pomagają fizjoterapeutom dobierać odpowiednie metody, aby przywracać prawidłowy wzorzec chodu po urazach. Na zajęciach przyjrzymy się w jaki sposób badamy chód człowieka, poznamy metody którymi posługują się fizjoterapeuci, odpowiemy na pytania kto korzysta z diagnostyki chodu, jak się ją wykonuje i komu pomaga najbardziej. Dodatkowo, zapoznamy się z tym, jak ewoluuje chód człowieka od momentu postawienia pierwszych kroków, do osiągnięcia wieku podeszłego. |
|
|
| Lekcja festiwalowa | Poczuć niewidzialne – sporty osób niewidomych i niedowidzących |
Czy można trenować biegi nie widząc toru? Skakać w dal kierując się tylko dźwiękiem? Trafić do celu bez użycia wzroku? Sporty osób z niepełnosprawnością wzrokową to nie tylko rywalizacja, ale także przykład współpracy, zaufania i precyzji działania. Zajęcia rozpoczną się od krótkiej prezentacji, w której uczestnicy dowiedzą się, czym jest Adaptowana Aktywność Fizyczna (APA), w jakich dyscyplinach sportowych biorą udział osoby z dysfunkcją wzroku oraz jak wygląda ich trening i rywalizacja. Następnie uczestnicy wezmą udział w serii aktywności ruchowych inspirowanych lekkoatletyką paraolimpijską: 1). Bieg w parach: jeden z uczestników wciala się w rolę osoby niewidomej, a drugi w przewodnika. 2). Ćwiczenia biegowe z naprowadzaniem na dźwięk: sprint w kierunku źródła dźwięku, uczą koncentracji i szybkiej reakcji bez udziału wzroku. 3). Skok w dal: ćwiczenie rozwijające zaufanie i orientację przestrzenną. Osoba niewidoma biegnie do rozbiegu prowadzona przez przewodnika głosem, następnie po ustalonej komendzie oddaje skok w dal do piaskownicy. 4). Rzut woreczkiem do celu dźwiękowego /Boccia – test celności i orientacji w przestrzeni. Przewodnicy starają się po każdym rzucie naprowadzić głosowo i zwiększyć trafność rzutów. 5). Goalball: gra drużynowa dla osób z dysfunkcją wzroku. Krotki mecz na zakończenie – wszyscy grają z zasłoniętymi oczami i kierują się tylko słuchem. Na zakończenie podsumujemy zdobyte doświadczenia, zwracając uwagę na wyzwania związane z aktywnością fizyczną osób z dysfunkcją wzroku, a także sposobach komunikacji w sporcie. Zastanowimy się także, jak uczestnictwo w takich formach ruchu wpływa na rozwój – empatii, zaufania i współdziałania – zarówno w sporcie, jak i w życiu codziennym. |
|
|
| Lekcja festiwalowa | Wszyscy jesteśmy neuroróżnorodni |
Definicja neuroróżnorodności w perspektywie emancypacyjnej. Gatunek ludzki charakteryzuje neuroróżnorodność, w ramach której istnieją dwie grupy: neurotypowi i neuroatypowi. Pierwsza grupa to, osoby, których funkcje i struktury mózgu, determinują typowy dla większości sposób percypowania świata i reagowania na niego. Do drugiej grupy należą osoby, których mózgi warunkują bardziej idiosynkratyczny sposób percypowania świata. W tej grupie znajdują się przede wszystkim osoby w spektrum autyzmu i na ich przykładzie przybliżę temat neuroróżnorodności. Autyzm jest genetycznie uwarunkowanym ludzkim wariantem neurologicznym. Autystyczne mózgi charakteryzują się szczególnie wysokim poziomem łączności synaptycznej i reaktywności. To sprawia, że subiektywne doświadczenie jednostki autystycznej staje się bardziej intensywne i chaotyczne niż u osób nie autystycznych: zarówno na poziomie czuciowo-ruchowym, jak i poznawczym, umysł autystyczny ma tendencję do rejestrowania większej ilości informacji, a wpływ każdego fragmentu informacji ma tendencję do bycia zarówno silniejszym i mniej przewidywalnym. Dyskusja na temat ludzkich zasobów, budujących społeczności – czego potrzebujemy by żyło się dobrze. Analogia do bioróżnorodności w omawianiu zasobów tkwiących a atypowych umysłach. Do czego może się przydać osoba neuroatypowa? Przypowiastki neuroróznorodne pozwalające zrozumieć, że ludzkość potrzebuje różnych perspektyw dla budowania własnej komplementarności. Prezentacja definicji autyzmu w ujęciu normatywizującym, akcentującym jedynie odmienność ścieżki rozwojowej. Dyskusja na temat wykorzystania mocnych stron na swoich przykładach i odniesienie tego od mocnych stron osób neuroróżnorodnych |
|
|
| Lekcja festiwalowa | Nie(pełno)sprawni? Możliwości ciała, siła ducha – sport bez barier |
Czy osoba bez nogi może grać w piłkę nożną? A ktoś poruszający się na wózku – czy może rzucać do kosza i wygrywać mecze? Podczas tego wykładu przekonacie się, że ograniczenia fizyczne nie muszą być przeszkodą w uprawianiu sportu i czerpaniu radości z ruchu. Ciało – nawet jeśli funkcjonuje inaczej – może być sprawne, silne i zdolne do działania. Pokażę Wam, jak osoby z różnymi niepełnosprawnościami radzą sobie w sporcie i codziennej aktywności, jak pokonują bariery (często te w naszej głowie) i co daje im ruch. Opowiem o drodze do niezależności, o odwadze, wytrwałości i sile ducha. Porozmawiamy też o tym, jak każdy z nas – niezależnie od sprawności – może wspierać dostępność i włączenie w sporcie oraz jak wygląda codzienność osób, które mimo trudności realizują swoje pasje. Wykład skierowany jest do młodzieży z klas 6–8 szkoły podstawowej. Może być inspiracją zarówno dla tych, którzy kochają sport, jak i tych, którzy jeszcze szukają swojej drogi. |
|
