język obcy nowożytny
Typ | Tytuł | Opis | Dziedzina | Termin |
---|---|---|---|---|
Lekcja festiwalowa | Kulturowe podróże. Warsztaty nauki koreańskiego alfabetu hangeul |
Warsztaty alfabetu hangul mają na celu wprowadzenie uczestników w świat języka i kultury koreańskiej poprzez zaznajomienie z koreańskim systemem pisma. Celem warsztatów jest zapoznanie uczestników z podstawami czytania i pisania za pomocą alfabetu hangul. Warsztaty rozpoczną się od zapoznania uczestników z podstawowymi informacjami na temat alfabetu hangul: pochodzenie, historia i znaczenie tego systemu pisma dla kultury koreańskiej. Kolejnym krokiem będzie nauka poszczególnych liter. W tym celu uczestnicy będą ćwiczyć identyfikowanie dźwięków z poszczególnymi literami. Podczas nauki alfabetu zostanie przedstawiony sposób i porządek rysowania kresek, ćwiczenia w pisaniu i czytaniu poszczególnych liter. Następnie omówimy kombinacje i składanie liter w bloki sylabowe, a po nabyciu tych umiejętności, uczestnicy będą odczytywać proste wyrazy, a następnie proste zdania zapisane hangulem. Punktem kulminacyjnym będzie zapisywanie swojego imienia po koreańsku. Oprócz nauki alfabetul, uczestnicy poznają podstawy etykiety koreańskiej, czyli podstawowe zwroty oraz sposoby witania innych osób w zależności od wieku, statusu społecznego i sytuacji. Warsztaty pomogą zrozumieć zasady formalności obowiązujące w koreańskiej kulturze, istotność hierarchii wiekowej i szacunek dla starszych oraz zapoznają ze sposobami postępowania w różnych sytuacjach społecznych, jak np. podawanie i odbieranie prezentów, dziękowanie, przepraszanie, żegnanie się i wiele innych. Uczestnicy dowiedzą się, jak wyrażać szacunek i uprzejmość, używając odpowiednich zwrotów i form grzecznościowych. Te podstawowe informacje na temat nauki alfabetu hangul i etykiety koreańskich powinny pomóc uczniom w zrozumieniu koreańskiej kultury i komunikacji oraz zachęcić do dalszej nauki. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Mówimy po turecku |
Tematem lekcji będzie prezentacja świata turkijskiego, czyli regionów, gdzie używane są języki należące do grupy języków turkijskich. Główny nacisk położony będzie na język używany w Republice Tureckiej. Przedstawione zostaną: alfabet, podstawowe zwroty i wyrażenia grzecznościowe. Nauczymy się pytać o imię, pochodzenie, samopoczucie. Zaprezentowane zostaną także liczebniki oraz ich użycie w pytaniach o wzrost, wiek czy cenę towaru. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Jikoshо̄kai, czyli jak się przedstawić po japońsku |
Na lekcji pokazowej wykorzystane zostaną zarówno klasyczne, jak i nowoczesne metody nauczania. Uczestnicy otrzymają karty pracy, na których będą zapisywać jikoshо̄kai, czyli ‘przedstawienie się’. Podamy nasze imię i nazwisko (lektorka zapisze je dla uczestników japońskim sylabariuszem - katakaną), a także kraj i miasto pochodzenia. Nauczymy się liczyć do stu (ale spokojnie, będzie nam potrzebne tylko dziesięć słówek ! ), i podamy swój wiek. Liczby i cyfry przydadzą się także, by powiedzieć „Jestem w X klasie”. Oprócz tych zdań nauczymy się także podstawowych wyrażeń grzecznościowych (proszę, przepraszam, itp.). Nowoczesne metody dydaktyczne to na przykład Kahoot i Quizlet, które posłużą do wprowadzenia i zebrania w jedno miejsce słownictwa. Na koniec zajęć zagramy także w grę planszową. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Marhaban ‒ minirozmówki oraz wprowadzenie do pisma i fonetyki arabskiej |
Język arabski jest językiem urzędowym w ponad dwudziestu krajach oraz jednym z sześciu oficjalnych języków ONZ. Liczbę jego rodzimych użytkowników ‒ posługujących się na co dzień rozmaitymi odmianami dialektalnymi i mieszkających przede wszystkim na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce ‒ szacuje się na 360 mln. Różny poziom znajomości języka arabskiego prezentują również niearabscy muzułmanie. Język arabski jest zatem kluczem do poznania nie tylko bogatej kultury arabskiej, lecz także różnorodnych kultur muzułmańskich, zarówno w ich wymiarze historycznym, jak i współczesnym. Bez znajomości języka arabskiego nie sposób także zrozumieć skomplikowanej sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce, o której polskie media donoszą często w upraszczający, a czasami wręcz nierzetelny sposób. Celem lekcji jest uświadomienie słuchaczom specyficznej sytuacji językowej w świecie arabskim, jak również zapoznanie ich z najpopularniejszymi zwrotami w arabskim języku literackim oraz jego wybranych dialektach. Te swoiste minirozmówki staną się punktem wyjścia dla zaprezentowania podstawowych informacji na temat pisma i fonetyki arabskiej, z uwzględnieniem jej geograficznego zróżnicowania. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Woda, ręka, owca, czyli znaki kanji bez tajemnic |
Jak za pomocą obrazka przedstawić znaczenie ‘następny’ lub ‘nie’? Dlaczego znak na ‘fasolę’ przedstawia ceramiczne naczynie, a znak na ‘mówić’ przypominał… błyskawicę? Na te i inne nurtujące pytania poszukamy odpowiedzi na spotkaniu “Woda, ręka, owca, czyli znaki kanji bez tajemnic”. Współcześnie w języku japońskim używa się równolegle trzech rodzajów znaków – pochodzących z Chin logogramów kanji oraz dwóch, powstałych na ich bazie, sylabariuszy rodzimych – hiragany i katakany. Dodatkowo na co dzień stosuje się także alfabet łaciński i cyfry arabskie. Celem spotkania jest przybliżenie budowy i przedstawienie etymologii znaków z tej pierwszej grupy, czyli kanji, na które składają się różne typy znaków – między innymi piktogramy przedstawiające przedmioty, zwierzęta i ludzi, ideogramy, umownie przestawiające znaczenia, jak też różnego typu znaki złożone. Znaki składają się zwykle z dwóch lub większej liczby elementów. Na przykład znak 休 ‘człowiek + drzewo’ oznacza ‘odpoczynek’, a 泣 ‘woda + stojący człowiek’ oznacza ‘płakać’. Uczestnicy spotkania będą mieli możliwość poznania elementów składowych, które często występują w znakach kanji. Wśród tych elementów znajdują się zarówno ludzie i części ludzkiego ciała, rośliny i zwierzęta, jak również wiele przedmiotów związanych z ceremoniami religijnymi, pracą na roli, rzemiosłem lub wojną. Prowadzący przedstawi, w jaki sposób występowanie poszczególnych elementów w znakach buduje ich znaczenia, a nam pomaga nie tylko je zrozumieć, lecz także odczytać. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Czy w Peru mówi się po persku? |
Lekcja będzie polegać na interakcji pomiędzy prowadzącymi a uczniami. Uczesntcy będą uczestniczyć w rozwiązywaniu problemów, zadanych w zajmujący i zabawny sposób. Będzie też rozbrajanie stereotypów dotyczących języka perskiego i jego użytkowników. Podkreślanie analogii między perskim a polskim i pozostałymi językami europejskimi. Także uwagi o kontaktach językowych Polaków i Persów w przeszłości. Zwięzły opis głównych zasad języka perskiego, trochę słówek i krótkich zwrotów, przydatnych na co dzień (powitanie, przedstawienie się, liczenie do dziesięciu, zwroty grzecznościowe). Sprytne sposoby na szybkie nauczenie się dźwięków języka perskiego niewystępujących w polskim. Trochę informacji o perskim slangu szkolnym z Iranu. Zwrócenie uwagi na elementy mowy ciała i gestykulacji różnej od polskiej. Wszystko ilustrowane próbkami pisma i kaligrafii. Celem będzie oswojenie z językiem oddalonej i egzotycznej cywilizacji, jednak bliskim nam ze względu na wspólne korzenie i liczne kontakty w przeszłości. Zastosowanie prezentacji i działań aktywizujących z wykorzystaniem pomocy dydaktycznych. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Tajemnice cyrylicy. Poznaj pismo słowiańskich przodków |
Podczas warsztatów z cyrylicą wyruszymy w podróż przez historię, zaczynając od czasów świętych Cyryla i Metodego, którzy przyczynili się do powstania współczesnej cyrylicy. Przybliżymy sylwetki tych niezwykłych postaci i poznamy ich wkład w rozwój piśmiennictwa słowiańskiego. Następnie skupimy się na krótkiej ewolucji cyrylicy, od jej staro-cerkiewno-słowiańskich początków, aż po zróżnicowane formy obecne we współczesnych językach słowiańskich. Porównamy alfabety i zasady pisowni w wybranych językach, odkrywając przy tym fascynujące podobieństwa i różnice. Na koniec czeka na Was niepowtarzalna okazja, abyście mogli poczuć się jak prawdziwi skrybowie! Nauczymy Was zapisywać swoje imiona w różnych odmianach cyrylicy, od rosyjskiej po ukraińską. Będzie to nie tylko świetna zabawa, ale także szansa na stworzenie własnoręcznej pamiątki z warsztatów. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Czy gry wideo tłumaczymy czy lokalizujemy? Nowe wersje językowe gier od kuchni |
Obecnie zyski wiodących producentów gier wideo są wyższe, niż te w innych branżach rozrywki, takich jak muzyka czy film. Sukces ten nie byłby możliwy bez tworzenia, dystrybucji i promocji gier na wielu różnych rynkach. Proces taki jest przez graczy nazywany tłumaczeniem, podczas gdy w branży gier wideo używane jest określenie „lokalizacja”. W trakcie spotkania uczestnicy dowiedzą się nie tylko tego, skąd wzięła się taka nazwa, ale również poznają jej części składowe. Działania ukierunkowane na stworzenie nowych wersji językowych gier obejmują bowiem nie tylko przetłumaczenie elementów językowych tworzących daną grę, ale również modyfikacje warstwy graficznej, dźwiękowej czy nawet fabularnej oraz materiałów promocyjnych i strategii marketingowej. Spotkanie będzie okraszone licznymi przykładami takich rozwiązań nie tylko w lokalizacjach z języka polskiego i na język polski, ale również dotyczącymi innych języków, regionów i kultur. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Co „mówi” nam mózg na temat wykorzystania muzyki na zajęciach języka obcego? |
Muzyka i język charakteryzują się określoną strukturą, posiadają rytm oraz oparte są na zbiorze zasad. Obydwa systemy zależą też od przetwarzania neuronowego w obrębie kory słuchowej. Chociaż organizacja struktur dźwiękowych w muzyce nie może być porównywana w stosunku jeden do jednego z hierarchią jednostek w języku, to wykorzystanie podobieństw może okazać się pomocne na zajęciach języków obcych. Muzyka nie jest w dostatecznym stopniu wykorzystywana na zajęciach językowych, a jej wartość edukacyjna jest niedoceniania. Pierwszy powód determinują, często nieuzasadnione, obawy nauczycieli co do poprawności warstwy leksykalnej, na przykład w piosenkach. . Drugi argument jest niejednokrotnie podnoszony w kontekście ograniczonego czasu przeznaczonego na zajęcia i braku przekonania, czy ten cenny czas powinien być przeznaczony na wykorzystanie muzyki –narzędzia dydaktycznego, co do wartości którego nauczyciele nie mają pełnego przekonania. Z pomocą mogą przyjść badania neurolingwistyczne i neurokognitywne, którym przyjrzymy się podczas wykładu interaktywnego i postaramy się przełożyć ich wyniki na praktykę językową. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Co „mówi” nam mózg na temat wykorzystania muzyki na zajęciach języka obcego? |
Muzyka i język charakteryzują się określoną strukturą, posiadają rytm oraz oparte są na zbiorze zasad. Obydwa systemy zależą też od przetwarzania neuronowego w obrębie kory słuchowej. Chociaż organizacja struktur dźwiękowych w muzyce nie może być porównywana w stosunku jeden do jednego z hierarchią jednostek w języku, to wykorzystanie podobieństw może okazać się pomocne na zajęciach języków obcych. Muzyka nie jest w dostatecznym stopniu wykorzystywana na zajęciach językowych, a jej wartość edukacyjna jest niedoceniania. Pierwszy powód determinują, często nieuzasadnione, obawy nauczycieli co do poprawności warstwy leksykalnej, na przykład w piosenkach. . Drugi argument jest niejednokrotnie podnoszony w kontekście ograniczonego czasu przeznaczonego na zajęcia i braku przekonania, czy ten cenny czas powinien być przeznaczony na wykorzystanie muzyki –narzędzia dydaktycznego, co do wartości którego nauczyciele nie mają pełnego przekonania. Z pomocą mogą przyjść badania neurolingwistyczne i neurokognitywne, którym przyjrzymy się podczas wykładu interaktywnego i postaramy się przełożyć ich wyniki na praktykę językową. |
|
|
Lekcja festiwalowa | To na pewno tłumaczenie maszynowe! O błędach w lokalizacji językowej gier i ich przyczynach |
W dzisiejszych czasach gry wideo są wydawane w kilkunastu, a niekiedy nawet kilkudziesięciu różnych wersjach językowych na całym świecie. Nie zawsze jednak gracze są usatysfakcjonowani grą w rodzimej wersji językowej. Wielokrotnie na forach internetowych krytykują oni wydawców za błędy w grach wydawanych po polsku. Najczęściej wymienianymi usterkami są nienaturalna intonacja aktorów udzielających głosów pojawiającym się w grach postaciom, nadgorliwość w przekładaniu nazw własnych, czy nieścisłości gramatyczne lub ortograficzne negatywnie wpływające na odbiór gry. Błędy pojawiające się w polskich wersjach gier przetłumaczonych z innych języków nie zawsze muszą jednak wynikać z nieuwagi tłumaczy. Czasem mogą być one spowodowane strategiami podejmowanymi przez producentów, organizacją procesu tworzenia nowych wersji językowych gry, czy strukturą samych gier. Na spotkaniu przedstawione zostaną najczęściej wskazywane przez odbiorców błędy tego rodzaju oraz możliwe powody ich pojawiania się. Towarzyszyć im będą przykłady pochodzące z gier reprezentujących różne gatunki oraz wydanych zarówno w ostatnich latach, jak i w początkach dystrybucji gier w Polsce. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Zabawa z językiem: odkrywamy różnorodność językową i uwalniamy moc wyobraźni |
Warsztat obejmuję rozwój interkulturowej kompetencji komunikacyjnej, na którym uczestnicy będą zachęcani do odkrywania różnorodności kulturowej i językowej w celu zdobywania nowych umiejętności językowych i pogłębiania zrozumienia międzykulturowego. Jedną z kluczowych korzyści płynących z nauki języka angielskiego w ten sposób jest to, że zapewnia ona uczniom szerszy wgląd w bogatą różnorodność, która istnieje w anglojęzycznych krajach. |
|
|
Lekcja festiwalowa | „Liustra”, „kriesło” i „zażygałka”, czyli fałszywi przyjaciele tłumacza w języku rosyjskim |
Zjawisko fałszywych przyjaciół tłumacza jest znane chyba każdej osobie uczącej się języka obcego. Słowa, które brzmią lub wyglądają podobnie albo identycznie w języku ojczystym i języku uczonym mogą doprowadzić do nieporozumień lub nawet nieprzyjemności. Dlatego też trzeba mieć ich świadomość. Z uwagi na różnicę w systemie zapisu między językiem polskim i rosyjskim (alfabet łaciński i cyrylica) w przypadku tych języków możemy mówić jedynie o słowach o podobnym lub identycznym brzmieniu, czyli homonimach. Przykładowo, w języku rosyjskim słowo „zapominać” ma tak naprawdę zupełnie przeciwne znaczenie niż w języku polskim, ponieważ odnosi się do zapamiętywania. Po spotkaniu uczestnicy nie będą się już bać rosyjskiej „zażygałki”, dowiedzą się, że rosyjska „dynia” na pewno nie przyda się na Halloween, a „but” po rosyjsku nie jest częścią garderoby. |
|
|
Lekcja festiwalowa | ODWOŁANE - Meandry umysłu. Na drodze od wyrażenia do znaczenia |
Na jakie wysiłki zdobyć się musi ludzki umysł, aby przebyć drogę od formy wyrażenia do jego znaczenia? Sceną główną, na której rozgrywa się pełen ekspresji spektakl spajania znaczeń w teksty, jest ludzki mózg. Neurobiologia nie zna jednak odpowiedzi na postawione wyżej pytanie. Drogę przez nieznane toruje nam teoria mieszanin pojęciowych, sformułowana na styku lingwistyki i kognitywistyki. Ujmuje ona znaczenia wyrażeń jako mieszaniny pojęciowe – hybrydy będące świadectwem dynamiki ludzkich mechanizmów poznawczych. Funkcjonowanie tych mechanizmów – które podczas wykładu zrekonstruujemy na konkretnych przykładach – dowodzi, że nasz umysł z natury dąży do redukcji złożoności problemów. Czyni to w sposób zdumiewający. Redukcja złożoności sprawia, że formułując teksty, utożsamiamy formę wyrażeń z ich znaczeniem. Wrażenie to redukuje wysiłek wkładany w myślenie i komunikację. Jest to iluzja skądinąd pożyteczna, którą jednak teoria mieszanin pojęciowych bezlitośnie demaskuje. Znaczenia wyłaniają się bowiem w konfrontacji z kontrfaktycznością, we współbrzmieniu analogii i podobieństwa, w zmaganiach z ograniczeniami, jakie narzucają nam przestrzeń i czas. Przeczytanie książki, wysłuchanie czyjejś opowieści jest – zaledwie i aż – bodźcem, iskrą inicjującą powstawanie i przeobrażanie się znaczeń. Poprzez zaskakujące współoddziaływanie relacji strukturyzujących znaczenia (relacji analogii, rozbieżności itp.), nasza wyobraźnia sprawia, że dane wyrażenie zaczyna „mienić się” zupełnie nowymi barwami. Na wykład zapraszam wszystkich, którzy chcą dowiedzieć się, dlaczego wyrażenie child-safe bazuje na scenariuszu zagrożenia dla dzieci oraz jak pracuje nasza wyobraźnia, kiedy myślimy o ewolucji dinozaurów w ptaki. |
|
|
Lekcja festiwalowa | Jak w dawnych czasach uczono (się) języka polskiego jako obcego? Cz. 1 – Niemcy. |
Cykl dwóch spotkań – wykładów z prezentacjami multimedialnymi – daje odpowiedź na pytania: gdzie, kto i jak uczył się w dawnych czasach języka polskiego jako obcego? Określenie „dawne czasy” oznacza wieki XVI-XVIII, kiedy uczniami byli głównie Niemcy, oraz wiek XIX, gdy polszczyznę przyswajała ludność wschodniosłowiańska. Uwaga zostanie poświęcona lektorom, metodom i materiałom dydaktycznym oraz motywacji uczenia się. Na pierwszym spotkaniu zostaną przedstawione ośrodki edukacyjne w Berlinie oraz w miastach z ludnością niemiecką, które obecnie znajdują się w granicach Polski (Wrocław, Gdańsk, Toruń, Elbląg). Drugie spotkanie jest poświęcone ośrodkom kulturalnym na ziemiach rosyjskich (Moskwa, Petersburg) i ukraińskich (Charków). Spotkania staną się pretekstem do porównania języka polskiego z językami naszych sąsiadów oraz porównania dawnych i współczesnych lekcji języka obcego, w tym odpowiedzi na szereg dodatkowych pytań i przywołania licznych ciekawostek: - dlaczego warto było uczyć się języka polskiego? - dla kogo i dlaczego język polski jest łatwiejszy, a dla kogo trudniejszy? - co to jest interferencja językowa? - co jest germanizmem w języku polskim i co jest polonizmem w języku niemieckim? - co jest rusycyzmem w języku polskim i co jest polonizmem w języku rosyjskim? - kto był autorem pierwszego słownika języka polskiego? - jak wyglądały dawne podręczniki języka polskiego? - czy uczniowie byli tłumaczami? |
|
|
Lekcja festiwalowa | Jak w dawnych czasach uczono (się) języka polskiego jako obcego? Cz. 2 – Słowianie wschodni. |
Cykl dwóch spotkań – wykładów z prezentacjami multimedialnymi – daje odpowiedź na pytania: gdzie, kto i jak uczył się w dawnych czasach języka polskiego jako obcego? Określenie „dawne czasy” oznacza wieki XVI-XVIII, kiedy uczniami byli głównie Niemcy, oraz wiek XIX, gdy polszczyznę przyswajała ludność wschodniosłowiańska. Uwaga zostanie poświęcona lektorom, metodom i materiałom dydaktycznym oraz motywacji uczenia się. Na pierwszym spotkaniu zostaną przedstawione ośrodki edukacyjne w Berlinie oraz w miastach z ludnością niemiecką, które obecnie znajdują się w granicach Polski (Wrocław, Gdańsk, Toruń, Elbląg). Drugie spotkanie jest poświęcone ośrodkom kulturalnym na ziemiach rosyjskich (Moskwa, Petersburg) i ukraińskich (Charków). Spotkania staną się pretekstem do porównania języka polskiego z językami naszych sąsiadów oraz porównania dawnych i współczesnych lekcji języka obcego, w tym odpowiedzi na szereg dodatkowych pytań i przywołania licznych ciekawostek: - dlaczego warto było uczyć się języka polskiego? - dla kogo i dlaczego język polski jest łatwiejszy, a dla kogo trudniejszy? - co to jest interferencja językowa? - co jest germanizmem w języku polskim i co jest polonizmem w języku niemieckim? - co jest rusycyzmem w języku polskim i co jest polonizmem w języku rosyjskim? - kto był autorem pierwszego słownika języka polskiego? - jak wyglądały dawne podręczniki języka polskiego? - czy uczniowie byli tłumaczami? |
|
|
Lekcja festiwalowa | ODWOŁANE - Tłumaczenie konferencyjne - laboratorium |
Jakich predyspozycji wymaga tłumaczenie symultaniczne (kabinowe), a jakich konsekutywne (następcze)? Jakie odczucia towarzyszą tłumaczowi, kiedy jednocześnie słucha tekstu, analizuje go, tłumaczy ustnie i kontroluje output? Co umożliwia mu dekalaż, salami, antycypacja i kondensacja? Wszystkich, których w tej kwestii nie satysfakcjonują jedynie domysły, zapraszam do laboratorium kabinowego na zajęcia z tłumaczenia symultanicznego i konsekutywnego z języka niemieckiego na język polski. Będą Państwo tłumaczyć teksty o tematyce ogólnej pod opieką wykwalifikowanej tłumaczki konferencyjnej. |
|
|
Lekcja festiwalowa | ‘Ten Makbet niby taki sam, ale jakiś inny’, czyli o adaptacjach szekspirowskich słów kilka |
Makbet Williama Szekspira jest jedną z najsłynniejszych tragedii angielskiego dramatopisarza, regularnie przenoszoną w różnej formie na ekrany kin i telewizji. Jest też doskonałym przykładem tego, jak wielorakie artystyczne wizje autorów szekspirowskich adaptacji oraz ich interpretacje wydarzeń i postaci przedstawionych w oryginalnych sztukach pozwalają rozszerzyć przekaz każdej z nich o dodatkowe wątki, elementy i konteksty, trafiając tym samym do kolejnych pokoleń odbiorców. Podczas wykładu uczestnicy będą mogli zapoznać się ze sposobami tworzenia adaptacji dzieł scenicznych na potrzeby innego medium, jak np. filmu, telewizji czy animacji oraz w jaki sposób i w jakim celu dana wizja reżysera modyfikuje lub odwraca znaczenia obecne w oryginalnym tekście sztuki. Na przykładach analizowanych adaptacji szekspirowskich uczestnicy poznają techniki i rozwiązania stosowane przez twórców w trakcie dostosowywania dzieła scenicznego do nowej formy przekazu oraz wprowadzania ich własnej wizji i interpretacji oryginalnego tekstu. Przybliżone będą też wybrane konwencje i techniki adaptacyjne, np. transpozycja czy amplifikacja, formy ich zastosowania oraz efekty interpretacyjne. Przedstawione będą też konsekwencje takich ingerencji, zarówno pozytywnie jak i negatywnie wpływające na oryginalny przekaz dzieła. |
|