Instytut Psychologii Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej

Po ciężkim okresie pandemicznym, przyszedł kolejny tragiczny dla ludzkości okres wojny. Sytuacja na wschodzie wpływa na każdego z nas, jedni mają rodzinę na Ukrainie, a drudzy codziennie spotykają się ze wschodnimi sąsiadami w pracy. Nieustannie napływające informacje o kolejnych działaniach wojennych generują w nas silne, negatywne emocje, takie jak strach czy złość. Towarzyszą temu liczne zmiany fizjologiczne, psychologiczne oraz behawioralne. Nasz organizm próbuje poradzić sobie z tym negatywnym stanem. Przeżywamy reakcje alarmowe oraz przystosowawcze. Niekiedy prowadzą one do reakcji wyczerpania, jednak jednostka stara się do nich nie dopuścić. Jest w stanie pokonać stres dzięki podejmowanym wysiłkom, które stale modyfikujemy po ocenie poznawczej tego co dzieje się wokół nas. Działania te mają na celu pokonanie wymagań stawianych człowiekowi, które wstępnie oceniane są przez jednostkę jako obciążające i przekraczające jej zasoby. Jedni działają zadaniowo szukając aktywnie informacji na temat tego w jaki sposób można rozwiązać wyzwania. Osoby bardziej emocjonalne zorientowane są na swoich osobistych przeżyciach oraz silnie rozmyślają o tym co mogłyby zrobić, jednak aktywnie nie podejmują tych działań. Są też osoby, które odsuwają od siebie myśli o problemie i angażują się w czynności zastępcze np. wzmożoną pracę czy naukę. WHO podkreśla, iż zdrowie to nie tylko brak fizycznej, widocznej choroby, a jest to stan pełnego dobrostanu społecznego zarówno fizycznego jak i psychicznego. Każdy z nas posiada zasoby zdrowia psychicznego. To elementy, które wspomagają nas w obronie przed czynnikami wywołującymi stres lub w walce jego pokonaniu. Są nimi na przykład: prężność psychiczna rozumiana jako zdolność elastycznego przystosowywania się do ciągle zmieniających się wymagań otoczenia, jak również poczucie własnej skuteczności to element dający jednostce przekonanie, że jest zdolna osiągnąć zamierzony cel.

Wir konfliktów obejmuje ludność cywilną niezależnie od jej woli. Ludzie ci cierpią bezpośrednio, odnosząc rany i ponosząc śmierć, narażeni na ataki na godność i nietykalność, ale i pośrednio: tracąc rodziny, patrząc na krzywdę dręczonych na ich oczach bliskich, żyjąc poniżej granicy ubóstwa, bez jakiejkolwiek pomocy.

Ataki na kobiety, definiowane jako: „każdy akt przemocy, bazujący na zróżnicowaniu płci, którego rezultatem lub prawdopodobnym rezultatem jest fizyczna, seksualna lub psychologiczna krzywda albo cierpienie, a także groźba takich ataków”, są powszechne podczas konfliktów zbrojnych. Wszelkie ataki na tle seksualnym na godność i nietykalność w większości społeczeństw wiążą się ze społeczną stygmatyzacją kobiet, które są ich ofiarami. Większość kobiet, które są ofiarami ataków na tle seksualnym, nie uzyskuje wystarczającej, bądź nie uzyskuje wcale pomocy medycznej.

Z grupy bezpośrednich ataków na dzieci jedne z największych szkód w ich rozwoju wyrządza pobór do wojska. Jest to masowo stosowana praktyka podczas konfliktów zbrojnych. Skutkiem czynnego udziału dzieci w konfliktach zbrojnych są liczne zgony, a także psychiczne oraz fizyczne okaleczenia, całkowicie zniekształcające psychikę dzieci i powodujące często nieumiejętność ich przystosowania się do życia w sytuacji innej niż konflikt zbrojny.

Poprawa sytuacji ludności cywilnej wymaga bardzo wielu działań, w tym skoordynowanych akcji obejmujących: promocję poszanowania praw człowieka (wynikających z prawa praw człowieka i prawa humanitarnego) oraz rządów prawa. Po nich powinny nastąpić intensywne działania prorozwojowe. Całości działań powinny towarzyszyć sankcje przeciwko państwom i rządom oraz jednostkom odpowiedzialnym za ataki na ludność cywilną, a także akcje ograniczające i redukujące proces zbrojeń.

Celem wykładu jest prezentacja wiedzy na temat możliwych konsekwencji doświadczeń traumatycznych w kontekście czynników podatności oraz aktualnych modeli rozumienia czynników powodujących rozwój zaburzeń po traumie w postaci PTSD, a także prezentacja form terapii o potwierdzonej naukowo skuteczności w pracy z tym zaburzeniem.

Zgodnie z obowiązującymi kryteriami diagnostycznymi DSM-5 i ICD-10/11 osoby które przeżyły doświadczenia o charakterze traumatycznym mogą rozwinąć zespół stresu pourazowego (PTSD).

Na wykładzie zostaną przedstawione dokładne kryteria diagnostyczne zespołu stresu pourazowego(PTSD) w kontekście praktycznych wskazówek dotyczących rozpoznawania zachowań dysfunkcyjnych po traumie w przypadku osób dotkniętych tym zaburzeniem.

Ponadto zostaną przedstawione metody terapii zgodne z wytycznymi WHO, NICE i APA dotyczące leczenia osób, które przeżyły doświadczenia o charakterze traumatycznym i rozwinęły zespół stresu pourazowego (PTSD).

W jakim wieku dziecko może bezpiecznie zacząć używać urządzeń cyfrowych takich jak smartfon czy tablet? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, ale coraz więcej badań prowadzonych na całym świecie pokazuje, że może nawet ważniejszym pytanie od kiedy, jest jak – jakie używanie, w jaki sposób jest bezpieczne? Badanie Brzdąc w sieci przeprowadzone w Polsce w 2020 roku przez zespół z Instytutu Psychologii Akademii Pedagogiki Specjalnej pokazało, czy dzieci w wieku do 6. roku życia w korzystają z urządzeń cyfrowych takich jak smartfon czy tablet, jak często to robią i na czym takie używanie polega. W badaniu poruszono także kwestie zagrożeń związanych z używaniem urządzeń cyfrowych przez małe dzieci. Badanie Brzdąc w sieci, jak podobne badania prowadzone w innych krajach ukazują bardzo dużą potrzebę informowania o tym jak bezpiecznie wprowadzać małe dzieci w świat technologii, co robić, aby technologia wpierała ich rozwój, a nie go ograniczała. Podczas wykładu zostaną przedstawione wybrane wyniki badania Brzdąc w sieci wraz z rekomendacjami dla bezpiecznego, prorozwojowego używania urządzeń cyfrowych przez dzieci, a także rodziców.

Części prezentacji: 1. wprowadzenie do budowy mózgu; 2. gdzie w mózgu jest czucie, ruch, widzenie, mowa, zręczność, myślenie, pamięć; 3. co się dzieje, gdy mózg jest uszkodzony. Prezentacja, omówienie modelu mózgu, krzyżówka, bingo.

Coś się porusza przed oczami mimo, że obraz jest nieruchomy, coś smakuje jak truskawka mimo, że ma kolor zielony, coś słychać za plecami, mimo, że nic tam nie ma. Magia czy zabawa? Dlaczego nasze oczy, uszy i inne zmysły dają się oszukać? Iluzje sprawiają, że rzeczywistość jest ciekawsza i bardziej intrygująca niż sny, a wyobraźnia pozwala zobaczyć niewidzialne. Magicy, iluzjoniści, scenarzyści, aktorzy, muzycy, youtuberzy i influencerzy korzystają z iluzji. Malarze i artyści graffiti potrafią przekonać nas, że tam, gdzie się kończy horyzont, jest ukryty inny, wyjątkowy, czasem zabawny a czasem niesamowity świat. Armie i drużyny sportowe korzystają z iluzji aby oszukać przeciwnika. Nawet w świecie zwierząt i roślin iluzje są całkiem popularne. Niektórym zwierzętom pozwalają się schować przed wrogiem, innym zdobyć pożywienie albo spokojnie odpoczywać. Rośliny próbują wyglądać inaczej i udają, że są zupełnie czymś innym, aby przyciągnąć owady. Im więcej dowiadujemy się o iluzjach w świecie przyrody, tym bardziej zaskakuje nas pomysłowość natury. Od wielu lat w ośrodkach naukowych prowadzone są badania, których celem jest wyjaśnić, jak działa mózg, kiedy doświadcza iluzji. Naukowcy badają złudzenia i próbują odpowiedzieć na pytanie: Co dzieje się w umyśle człowieka, kiedy widzi lub czuje rzeczy, których nie ma albo które nie mogą istnieć? Zapraszamy na warsztaty, na których zanurzymy się w magię iluzji. Przyjrzymy się złudzeniom optycznym, poszukamy ich na ulicach i w grach komputerowych. Spróbujemy zrozumieć jak oszukują nas uszy i dlaczego słyszymy kosmitów i śpiew wiatru. Sprawdzimy, czy można mieć wrażenie, że chodzą po nas mrówki. Przetestujemy czy najbardziej smakuje nam to, co lubimy czy raczej to, co nam się podoba.