Spotkanie weekendowe

Dokumenty prezentowane na wystawie "Czego nie mogliśmy wykrzyczeć światu" tworzą tzw. Podziemne Archiwum Getta Warszawy, którego inicjatorem był Emanuel Ringelblum, historyk i działacz społeczny. Powołał działającą w konspiracji grupę współpracowników (nazwali się Oneg Szabat, hebr. Radość Soboty) dokumentujących życie, a następnie śmierć getta Warszawy. Kiedy wiedzieli już, że getto zostanie zlikwidowane, a oni – wraz z innymi – wywiezieni do obozu Zagłady, zakopali dokumenty w piwnicy szkoły Borochowa przy ul. Nowolipki 68. Zapraszamy na oprowadzanie kuratorskie i warsztaty edukacyjne poświęcone twórcom i losom Podziemnego Archiwum Getta Warszawy. Wszystkich zainteresowanych prosimy o kontakt na: rezerwacja@jhi.pl. 

„Inwitacje. Zaproszenia z kolekcji Muzeum Drukarstwa” wystawa prezentowana w siedzibie Oddziału od maja do listopada 2018 roku – to wybór najciekawszych spośród niemal 2000 obiektów.

Eksponowane zaproszenia obejmują przeróżne rodzaje i typy zaproszeń, określanych przez ich przeznaczenie, rolę jaką maja spełniać i styl. Od zaproszeń z  lat 50. XX w. dotyczących wydarzeń politycznych, społecznych, kulturalnych do współczesnych. Pokazujemy, jak zmieniała się grafika – jej przemiany na przestrzeni lat, jak również tematycznie – druki zaangażowane politycznie i propagandowo za czasów PRL, druki o tematyce związanej z drukarstwem i książką, rozwiązania graficzne i typograficzne z lat 50., 60.,70., 80., 90., 2000, a także autorskie - wyjątkowe, ciekawe graficznie; satyryczne, druki solidarnościowe, związane z historią Warszawy, o tematyce powstańczej, politycznej. Foldery i zaproszenia teatralne, zaproszenia na wystawy grafiki, malarstwa, zaproszenia na wystawy znanych autorów, zaproszenia na wystawy w muzeach, galeriach.

Wybrana przez nas część zaproszeń umieszczona będzie nie tylko na planszach za szybą, ale w szklanych, otwartych kubikach. Ten sposób eksponowania daje możliwość publiczności bezpośredniego kontaktu z zaproszeniami. Umożliwia zapoznanie się z treścią, układem graficznym i typograficznym – szczególnie ważne, gdy zaproszenia są dwustronne lub typu karnet, składanka.

Oddzielny fragment ekspozycji stanowią zaproszenia o tematyce niepodległościowej. Zaproszenia na kolejne rocznice odzyskania niepodległości – szczególnie tzw. okrągłe; na wydarzenia upamiętniające drogę do niepodległości, m. in. powstania listopadowe, wielkopolskie.

Podczas zwiedzania wystawy będzie można wykonać pamiątkowy druk specjalnie typog

Wykład będzie opowieścią o kobietach, które zdecydowały się wkroczyć do świata tradycyjnie uznawanego za męski, czyli świata dyrektorów, menedżerów wysokiego szczebla i naukowców. Prezentacja będzie oparta na wynikach badań przeprowadzonych przez ośrodek badawczy DELab UW opisujących wizerunek kobiety na dzisiejszym rynku pracy i będzie próbą zdiagnozowania roli i znaczenia kobiet w świecie, w którym do tej pory obecni byli praktycznie wyłącznie mężczyźni.

W gablocie wystawowej znajdują się opisane wybrane próbki: efektownych minerałów, skał z warstwy osadowej, z granitowej części skorupy, głębokiej skorupy bazaltowej i ze skały płaszcza Ziemi oraz fragmenty meteorytów i imitacja gruntu marsjańskiego.

Ponadto w gablocie znajdują się nieopisane próbki, które są przedmiotem quizów. Quizy dotyczą zarówno eksponatów z gabloty, jak i ogólnej wiedzy o Ziemi i innych ciałach Układu Słonecznego. Quizy dedykowane są różnym grupom wiekowym a za ich poprawne rozwiązanie przewidziane są drobne nagrody.

Podczas pokazu w laboratorium Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa będzie można zobaczyć roboty przemysłowe "na żywo" oraz spróbować swoich sił w sterowaniu niektórymi robotami. Są to jedne z najnowocześniejszych urządzeń aktualnie stosowanych w światowym przemyśle. Zaprezentujemy, jakie zadania mogą wykonywać roboty w warunkach pracy przemysłowej i w jakim stopniu mogą wyręczyć ludzi. Opowiemy także o istotnych zagadnieniach bezpieczeństwa pracy z robotami.

Podczas wykładu można będzie bliżej poznać kryptowaluty. Zacznę od bitcoina i kryjącej się za nim matematyki, a następnie przejdę do Ethereum i "inteligentnych kontraktów". Na zakończenie opowiem o problemach i ograniczeniach dzisiejszego świata kryptowalut.

Układy scalone (z ang. integrated circuits - IC) są wszechobecne, czasami nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Są podstawowymi elementami praktycznie każdego urządzenia elektronicznego, występują m.in. w: urządzeniach AGD, komputerach, telewizorach, samochodach, telefonach, zegarkach, pendrive’ach, odtwarzaczach MP3 itd. Łatwa integracja układów scalonych z układami optycznymi lub mechanicznymi pozwoliła na stworzenie tzw. ‘Systemów na chipie’ (Systems-on-chip), czyli takich systemów, które zawierają w sobie wiele różnych urządzeń wykonanych różnymi technologiami, a zintegrowanych w jeden system elektroniczny. Powstanie takich systemów nie byłoby możliwe bez postępu w miniaturyzacji, czyli rozwoju technologii układów scalonych.

Technologia, czyli nauka o metodach wytwarzania układów scalonych, jest bardzo interdyscyplinarna. Zawiera w sobie wiedzę z wielu dziedzin, takich jak: chemia, fizyka, inżynieria materiałowa, mechanika, optyka, a przede wszystkim elektronika. Układy scalone już dawno wkroczyły do skali nano, czyli wielkości ekstremalnie małych. Warunki wytwarzania takich układów są również ekstremalne. Jakie są to warunki, jakie są etapy produkcji takiego układu, jak długo to trwa i ile to kosztuje…? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć na tym wykładzie…

Wykład będzie miał na celu przybliżenie szerokiemu gronu słuchaczy specyficznych warunków oraz poszczególnych etapów procesu wytwarzania układów scalonych.  Wykład pozwoli na poznanie ‘od kuchni’ metod realizacji układów, które zdominowały światowy rynek urządzeń elektronicznych.

Intensywne badania grafenu w ostatnich latach dały impuls do odkrycia wielkiej liczby podobnych materiałów dwuwymiarowych i powstania nowej wręcz dziedziny zainteresowań fizyków i inżynierów materiałowych. Znaleziono w nich wiele zjawisk fizycznych i właściwości rokujących nadzieję na zastosowania głównie w elektronice. Występują tam tak zwane elektrony Diraca, osobliwości van Hove'a, tworzone są tak zwane heterostruktury van der Waalsa, własności energetyczne i spin nośników ładunku poddają się łatwo kontroli zewnętrznym napięciem elektrycznym albo mechanicznymi naprężeniami, istnieją oznaki występowania nadprzewodnictwa. Wykład będzie omówieniem owych egzotycznych zjawisk i prezentacją ich przykładowych zastosowań.

Pokazy eksperymentów zatytułowane „Przygoda z chemią”, które odbędą się na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego w sobotę, 29 września 2018 roku, już po raz dwudziesty drugi, skierowane są do osób, które ukończyły 12 lat. Podczas trzech pokazów zaplanowanych na godziny: 10.00, 12.00 i 14.00 goście festiwalowi, ubrani w stroje ochronne, będą mogli obejrzeć kilkadziesiąt doświadczeń, wśród których znajdą się eksperymenty pirotechniczne, np. wulkan chemiczny, fajerwerki zapalane lodem, flary, grzyb atomowy oraz chemiluminescencyjne, np. zorza polarna, spirala światła, tlen singletowy, chemiczne latarki, a także oscylacyjne, np. bijące serce rtęciowe czy fale chemiczne. Goście będą mogli także aktywnie uczestniczyć w eksperymentowaniu w jednej z sal laboratoryjnych, „sadząc” ogród chemiczny, czyszcząc przedmioty wykonane ze srebra, ugniatając płyn nienewtonowski, pisząc prądem, syntetyzując niezwykłą superlepką ciecz, zanurzając róże w ciekłym azocie, produkując chemiczną oranżadę, zmieniając barwę kwiatów kobaltowych, wykorzystując ziemniak do produkcji tlenu, montując ogniwa z ogórków i cytryn, przeprowadzając chromatografię, czy pisząc i odczytując listy z wykorzystaniem atramentu sympatycznego.

Inżynieria nanostruktur to połączenie fizyki z chemią, dlatego chcielibyśmy zaprezentować Wam kilka ciekawych pokazów ilustrujących zjawiska właśnie z tych dziedzin. Wśród tego znajdzie się kolorowa chemia, kilka rzadko obserwowanych zjawisk fizycznych. Odpowiemy też na pytania: dlaczego mniejsze to czasem lepsze? Czy lewitacja to tylko magiczna sztuczka? Czy można rozpalić ognisko bez ognia? Czy piorunujące jest tylko wrażenie? To wszystko i jeszcze więcej sprawdzisz tylko u nas!

Za pomocą kolorowych pokazów wyjaśnimy, w jaki sposób impulsy światła umożliwiają przesyłanie informacji - od czasów starożytnych sygnałów świetlnych do współczesnych superszybkich łączy światłowodowych. Dowiemy się o rozdzielaniu i łączeniu barw światła, o tym, jak zagiąć promienie świetlne i jak działają światłowody. Zbudujemy także małą sieć światłowodową. A wszystko to w prawdziwym laboratorium optycznym - Laboratorium Fotoniki Kwantowej.

W ramach współpracy naszego Wydziału z Filmoteką Narodową w Warszawie zostaliśmy poproszeni o zrekonstruowanie trzech zabawek optycznych: praxinoskope, zoetrope, phenakistoscope. Zabawki wykonali studenci IV roku: Magdalena Borkowska, Agata Ciecierska i Jakub Wrzosk. Prace pod okiem adi. dr Izabeli Zając, Zosi Koss i Moniki Supruniuk trwały przez cały lipiec.

Szkielet zabawek zbudowany został z blachy aluminiowej, mosiężnych elementów i drewna. Pomagali nam Pan Adam i Pani Joanna Pruszkowscy. Pozostałe elementy i motywy zdobnicze wykonaliśmy ze skóry i barwionych papierów autorstwa Moniki Dzik i Moniki Supruniuk. Do dekoracji wykorzystane zostały fotografie (2010) i fotogramy (2010) Marii Skarżyńskiej, Moniki Supruniuk i Marty Stojeckiej, wykonane w dwóch historycznych technikach – cyjanotypii i papieru solnego. Humorystyczne scenki, wzorowane na tych XIX-wiecznych, namalowali: Magda Borkowska, Agata Ciecierska i Kuba Wrzosek.

Trudno sobie wyobrazić współczesną cywilizację bez wykorzystania prądu elektrycznego. Uporządkowany ruch ładunków elektrycznych odgrywa krytyczną rolę w licznych zjawiskach zachodzących w różnych skalach. Począwszy od sterowania przepływem pojedynczych elektronów, poprzez aktywność elektryczną organizmów, aż do ogromnych prądów zasilających instalacje przemysłowe i płynących podczas wyładowań atmosferycznych - jesteśmy otoczeni płynącymi prądami elektrycznymi.

Na naszym wykładzie przedstawimy kilka przykładów, które są być może mniej znane. Pokażemy, jak prąd elektryczny płynie w różnych ośrodkach, czasem tak nieoczekiwanych jak drewniany kij czy szklana rurka. Przedstawimy różne aspekty związane z prądem elektrycznym i opowiemy do czego można go wykorzystać.

Jak zwykle nasza opowieść będzie ilustrowana licznymi pokazami, które nie goszczą codziennie na salach wykładowych.

Rosnące zapotrzebowanie na energię elektryczną oraz wyczerpywanie się złóż surowców naturalnych stawiają przed współczesnym przemysłem coraz większe wyzwania, którym coraz trudniej sprostać. Zajęcia zaczniemy od zbudowania prostego silnika elektrycznego, aby lepiej zrozumieć zjawisko wytwarzania prądu elektrycznego. Następnie zajmiemy się źródłami energii oraz metodami jej przetwarzania, by ostatecznie przybliżyć budowę i zasadę działania nietypowego urządzenie, jakim jest silnik Stirlinga, a więc napędu, który być może zrewolucjonizuje energetykę odnawialną.

Wykład i dyskusja poświęcone będą najważniejszemu zadaniu, jakie staje przed człowiekiem w okresie dorastania - zbudowaniu podstaw własnej tożsamości, tego, kim się jest i kim chce się być. Radzenie sobie przez młodzież z tym zadaniem jest źródłem wielu napięć między nimi a ich rodzicami i stało się podstawą postrzegania okresu dorastania jako czasu kryzysu, buntu, sprzeciwu. Wykład będzie poświęcony przedstawieniu psychologicznych podstaw zmian zachowani, jakie obserwujemy u nastolatków oraz ukazaniu ich rozwojowej funkcji. Pooglądamy także fragmenty bajek, które pozwolą uczestnikom lepiej zrozumieć omawiane zagadnienia.

dr Konrad Piotrowski - Psycholog rozwoju, zainteresowany przede wszystkim okresem dorastania i wczesnej dorosłości. W swojej pracy naukowej zajmuje się rozwojem tożsamości, czyli procesem poszukiwania odpowiedzi na jedne z najważniejszych pytań, jakie w trakcie swojego życia zadaje sobie człowiek: Kim jestem? Kim chcę być? Aktualnie zgłębia również tematykę perfekcjonizmu, w tym to, jak perfekcjonizm wpływa na sposób poszukiwania własnej tożsamości.

Uchodzisz za znawcę myśli filozoficznej? Jesteś ekspertem od zadawania pytań, na które nie ma łatwych odpowiedzi? A może dopiero rozpoczynasz swoją przygodę z filozofią? Niezależnie od stopnia zaawansowania – wszystkich miłośników filozofowania zapraszamy do udziału w Filozoficznej Grze Terenowej. W niecodzienny, aktywny sposób osoby uczestniczące w grze będą mogły poszerzyć swoją wiedzę filozoficzną oraz sprawdzić się w logicznym myśleniu i argumentacji. Podzieleni na drużyny uczestnicy zabawy będą odkrywać kolejne zakamarki Kampusu Głównego Uniwersytetu Warszawskiego, spotykając po drodze filozofów z różnych epok i mierząc się z rozmaitymi filozoficznymi wyzwaniami. 

Proces tworzenia maszyn, urządzeń i różnego rodzaju przemiotów we współczesnym świecie nierozerwalnie związany jest z projektowaniem w oparciu o złożone systemy komputerowe. Programy CAD (ang. Computer Aided Design), służące między innymi do oglądania konstruowanych obiektów w trzech wymiarach, pozwalają na tworzenie wyrafinowanych kształtów i form w bardzo krótkim czasie. Spasowanie poszczególnych elementów rzeczywistej konstrukcji, które pojawiły się na początku w głowie konstruktora i na ekranie komputera, jest idealne, czego możemy doświadczyć, biorąc do ręki np. sprzęty i przedmioty codziennego użytku. Ten efekt potęguje możliwość współpracy programów CAD i CAM (ang. Computer Aided Manufacturing) z maszynami do automatycznej, cyfrowo sterowanej obróbki materii. Z kolei współpraca komputerowych systemów CAD i CAE (ang. Computer Aided Engineering) pozwala na drodze wyrafinowanych obliczeń zaprojektować urządzenie, które będzie bardzo skomplikowane i odpowiedzialne, a jednocześnie lekkie i bezpieczne. Systemy CAD-CAM-CAE wyparły już deskę kreślarską, ołówek, linijkę, kalkulator... Całe szczęście, że człowiek ma jeszcze dużo do powiedzenia, gdyż nadal jest twórcą pomysłu.

Opowiemy Wam i wyjaśnimy, jakie problemy wiążą się z pomiarem migracji ludzi, zaprezentujemy podstawowe statystyki migracyjne i opowiemy, jak poprawnie je interpretować. Podczas wykładu poprosimy uczestników o zainstalowanie aplikacji Kahoot, która służy do przeprowadzania quizów podczas wydarzeń publicznych i na żywo sprawdzimy, na ile jesteśmy w stanie odróżnić migracyjne fakty od mitów.

Zdjęcia prezentowane podczas Festiwalu Nauki przedstawiają wybrane fotografie Petera Harringtona, oficera RAF-u, wykonane w latach 1942-1943 w trakcie pobytu m.in. w Syrii i Iraku oraz podróży po Afryce Północnej. Zdjęcia prezentują historyczne pejzaże miast, m.in.: Damaszku, Aleppo, Bagdadu, Jerozolimy, Bejrutu, Trypolis, Bengazi, Kairu i Aleksandrii.

Przedmiotem prezentacji będzie jedynie ludzkie zjawisko - zdolność przyjmowania perspektywy innych, wczuwania się i rozumienia ich stanów, przewidywania sytuacji. Ukażemy złożoność i wielowymiarowość tej wyjątkowej kompetencji, która przejawia się w takich zjawiskach jak: empatia afektywna i poznawcza, inteligencja emocjonalna, prospołeczność, wrażliwość interpersonalna, ale także w bardziej poznawczych kompetencjach takich jak decentracja czy teoria umysłu. Co się zmienia kiedy odkrywamy, że kolega mieszkający w sąsiednim bloku widzi to samo podwórko inaczej? Od momentu opanowania zdolności do decentracji nasz świat już nigdy nie będzie taki sam. Możemy ją wykorzystywać zarówno w dobrej sprawie pomnażania społecznego dobrostanu, jak i wątpliwej - manipulacji innymi ( czasem każdy miałby ochotę być demonicznym Jago powodującym zachowaniami innych). Dlaczego ludzie różnią się łatwością „wchodzenia w buty innych”, co odpowiada za rozwój tej kompetencji? A także jakie konsekwencje wynikają z jej deficytów. Skoncentrujemy się na możliwościach, jakie przyjmowanie perspektywy stwarza w społecznym funkcjonowaniu i interpersonalnych relacjach. Każdy chciałby czasami wiedzeć, co myśli i czuje partner, jaki prezent  sprawiłby największą przyjemność, jak się zachować aby nie urazić, czy dobrze zinterpretowałam jego wyraz twarzy, jak najlepiej komuś pomóc? Pokażemy, wynikające z naszych badań, praktyczne benefity przyjmowania perspektywy:  ułatwianie rozwiazywania konfliktów, usprawnienie procesu edukacji, ograniczenie agresji (także cyberprzemocy), sprzyjanie adekwatnemu spostrzeganiu świata, ograniczanie stereotypów, nasilanie prospołeczności, a przede wszystkim zwiększanie naszej autonomii i podmiotowości.

Pojedynek w XIX wieku to „teatr, w którym krew była prawdziwa”.

Korzystając z rozmaitych źródeł z epoki (wspomnienia, anegdoty, kodeksy pojedynkowe, literatura piękna i jej ekranizacje, grafiki itp.) zestawionych ze współczesnymi wyobrażeniami popularnych powieści i seriali nurtu „retro”, zobaczymy dzisiejsze najczęściej zafałszowane i uproszczone wyobrażenie o tym specyficznym zjawisku. To zachowanie – akceptowane społecznie, choć równocześnie karane przez prawo – miało charakter ściśle zrytualizowanej formy, obwarowanej szczegółowymi przepisami i szczególny sens, ściśle związany z pojęciem honoru  (zob. interpretacje Jurija Łotmana).

Kryształy są wszechobecne w powieściach, filmach i sztuce. Dzięki klejnotom bohaterowie uzyskują wyjątkowe, potężne moce. Niekiedy kryształy mają właściwości uzdrawiające, a czasem są minerałem niezbędnym do rozwoju cywilizacji i eksploracji kosmosu. Bywa też, że po prostu są wyjątkowo cenne - ozdabiają korony królów, władców i oczywiście są najlepszymi przyjaciółmi kobiet. Ale jak to wygląda w prawdziwym świecie? Czy kryształy są wszechobecne także w życiu codziennym? Czy mają jakieś szczególne właściwości? A tak właściwie to co to jest ten „kryształ" i czymże jest ta „krystalografia"? Odpowiedzi na wszystkie powyższe pytania uzyskasz od prawdziwego krystalografa podczas
wykładu!
 

W ramach wykładów zaprezentowane zostały podstawowe informacje o współczesnych badaniach poświęconych tematyce 'ja' i 'samoświadomości' z perspektywy neuropsychologii i psychologii poznawczej. Zaprezentowane zostały metody badawcze pozwalające zmieniać odczucie swojego ciała, zakłócając zarówno poczucie przynależności części ciała (np. poczucie, że ręka jest moja) jak i całego ciała. Na przykładzie iluzji 'gumowej ręki' omówiono konsekwencje uzyskiwanych w takich badaniach wyników dla naszych założeń na temat 'ja. Uczestnicy zastawiali się, czy nasze 'ja' jest rzeczywiście tak niezmienne, jak nam się wydaje.