Szkoła podstawowa 7-8

Lodowce są malowniczym składnikiem krajobrazu, ale i w sposób potężny kształtują go. Ślady ich istnienia to zarówno doliny o charakterystycznym przekroju i niekiedy wielostopniowych zboczach, wygładzone zbocza gór, zagłębienia (kary, kotły polodowcowe), a także nagromadzony materiał przynoszony przez lodowiec. Następne części prezentacji odnoszą się do zjawisk podziemnych – jaskiń i ich szaty naciekowej, wulkanizmu i związanych z nim wypływów gorących wód – gejzerów. Wulkanizm jest omówiony na przykładach z różnych części kuli ziemskiej, także wysp wulkanicznych. Uzupełnienie stanowią schematy wulkanów oraz omówienie związku wulkanizmu z otwieraniem się oceanów, grzbietami śródoceanicznymi i wędrówką płyt skorupy ziemskiej.

Wokół nas jest wiele osób, które na co dzień doświadczają chorób i różnych niepełnosprawności. Często dostrzegamy, że osoba, którą znamy lub mijamy na ulicy, ma taką niepełnosprawność, lecz równie często nie zdajemy sobie z tego sprawy, ponieważ niepełnosprawność jest niewidoczna. Czy ma to dla nas znaczenie? Czy inaczej spostrzegamy osoby, kiedy widzimy, że coś im dolega? O czym wtedy myślimy i jak się zachowujemy?

A kiedy osobą chorą lub osobą z niepełnosprawnością jest rówieśnik, twoja koleżanka lub kolega z klasy, szkoły, podwórka, czy dobrze go znamy? Najczęściej staramy się ją lub go poznać i spędzamy z nimi dobrze czas, dzielimy zainteresowania, rozmawiamy na wiele tematów.  Jednak bywa i tak, że trudno nam zrozumieć, jak funkcjonują, jakie mają potrzeby, ponieważ ich sposób bycia i poziom ich sprawności bardzo różni się od naszej. Z całą pewnością więcej cech nas łączy niż dzieli i niewiele trzeba zrobić, aby lepiej zrozumieć drugą osobę.

Zapraszam na zajęcia, podczas których porozmawiamy na temat osób z problemami zdrowotnymi i z niepełnosprawnościami, ale przede wszystkim spróbujemy w pewnym stopniu „poczuć” co się z nami dzieje. Jak się zachowujemy, gdy przez chwilę nie słyszymy, nie rozumiemy, nie widzimy lub nie możemy się swobodnie poruszać. Spróbujecie wykonywać codzienne czynności, np. pisanie, ubieranie się, pomaganie innym lecz w niecodziennych okolicznościach. W jakich? Zapraszam na warsztaty.

Chojnowski park krajobrazowy to obszar występowania wielu oczek wodnych (naturalnych i w wyrobiskach, np. piaskowni), mokradeł, tarasów zalewowych. Pokazana została schematycznie budowa geologiczna podłoża, pozwalająca na tworzenie się tych form gromadzenia się wody. Zwrócono uwagę na nawarstwianie się w nich obumarłych roślin, a także na zmiany zbiorników, zarówno ich zanikanie, jak powstawanie i powiększanie, co ma istotne skutki dla środowiska. Ponadto dano przykłady estetycznych walorów krajobrazowych zarówno stawów, jak i mokradeł. Naprawdę warto odwiedzić.

Sport osób niepełnosprawnych przeszedł w ostatnich 20 latach olbrzymią metamorfozę. Początkowo traktowany był jako forma rehabilitacji, lecz z czasem przeistoczył się w sport profesjonalny. Osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności mają możliwość uprawiania niemal wszystkich dyscyplin sportu, które są dostępne dla osób pełnosprawnych. Współzawodnictwo w sporcie niepełnosprawnych odbywa się na każdym możliwym poziomie: regionalnym, narodowym oraz paraolimpijskim. Technologia wspomagająca oraz rozwój metod treningowych sprawia, iż poziom współzawodnictwa stale rośnie, a niepełnosprawni sportowcy rywalizują razem z pełnosprawnymi. Aktualnie sportowcy z niepełnosprawnością mogą rywalizować na Igrzyskach Paraolimpijskich w 22 letnich i 6 zimowych dyscyplinach sportu. Od wielu lat Igrzyska Paraolimpijskie odbywają się w tym samym roku i na tych samych obiektach co olimpijskie, ciesząc się wielkim zainteresowaniem kibiców oraz coraz większym mediów. 

W przypadku wielu osób niepełnosprawnych sport stał się ich sposobem na życie. Zawodnicy w wielu dyscyplinach mają możliwość uprawiania sportu na poziomie zawodowym na wzór sportowców pełnosprawnych. Sport to również naturalne środowisko integracji osób pełno – i niepełnosprawnych, jest jej bardzo ważnym środkiem. Niepełnosprawni sportowcy oraz ich sukcesy osiągane na zawodach najwyższej rangi motywują do podejmowania aktywności fizycznej innych niepełnosprawnych. Pokazują im, że ciężką pracą oraz wytrwałością w dążeniu do celu można osiągnąć sukces w sporcie, który może mieć realne przełożenie na sukcesy odnoszone w życiu. Dla pełnosprawnych są dowodem na to, że ograniczenia istnieją tylko w nas samych!

Uczestnicy będą odróżniać doświadczalnie przewodniki od izolatorów oraz wskazywać ich przykłady. Wspólnie z nami zbudują przełącznik z materiałów dostępnych w domu.

Jakie pomiary wykonuje się w celu wyznaczenia różnic wysokości, jak opracowuje się mapy sytuacyjno-wysokościowe? Co to jest niwelator, co to są łaty i jak wysoko skaczą ciężkie żabki?

Puszcza Białowieska to jedna z ostatnich i największych zachowanych części pierwotnego lasu, który niegdyś pokrywał znacznie większe obszary nizin Europy. Czym różni się Puszcza od innych lasów? Czy jest jednolita? Jak i gdzie się kończy? Uczestnicy warsztatów „Przygoda z krajobrazem Puszczy Białowieskiej” aktywnie poznają krajobrazy tego obszaru, poprzez ich tworzenie: modelowanie jednostek krajobrazowych, zarówno terenów leśnych (od lasów grądowych do borów bagiennych), jak i nieleśnych (od łąk z zadrzewieniami do obszarów z luźną zabudową), które współtworzą krajobraz Puszczy Białowieskiej. Zestawienie tych różnorodnych elementów w złożony krajobraz będzie przyczynkiem do dyskusji na temat funkcjonowania tego ekosystemu. To zadanie poprzedzone będzie obserwacją terenową wybranych gatunków drzew, które występują w Puszczy Białowieskiej. Zajęcia rozwijają zainteresowanie dużą skalą krajobrazową oraz przybliżają przyczyny i znaczenie różnorodności krajobrazów na przykładzie jednego z naszych najcenniejszych, żywych zabytków przyrody.

Technikami biologii molekularnej podejrzymy DNA roślin. Zobaczymy, w jaki sposób roślinne DNA „wędruje” w żelu agarozowym, a następnie zmierzymy jego stężenie. Dowiemy się, jak w laboratorium kultur in vitro „mieszkają rośliny” i jak należy o nie dbać.  Zobaczymy również, czy rośliny mogą świecić na zielono.

Mauzoleum Walki i Męczeństwa Al. Szucha 25 to autentyczne, zachowane wnętrze tzw. Aresztu domowego w latach 1939-1945. W części przyziemia przedwojennego budynku Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (dziś Ministerstwa Edukacji Narodowej) okupant urządził areszt dla więźniów przywożonych z miasta lub więzienia na Pawiaku, w którym oczekiwali na przesłuchania. Jednym z nich był aresztowany 23 marca 1943 r. wraz z ojcem Stanisławem Janek Bytnar „Rudy”. Przez cały czas poddawany był ciężkim przesłuchaniom. Jego koledzy postanowili wyrwać go z kazamatów gestapo. W tym celu zorganizowali akcję, która do historii przeszła jako Akcja pod Arsenałem. Dla uczniów i nauczycieli tworzymy możliwość dotknięcia w dosłownym tego słowa znaczeniu historii i skonfrontowania jej z wizją literacką.