Wydział Polonistyki

Czy to antywarsztaty? Nie! Ale w ten przewrotny sposób, parafrazując tytuł słynnego poradnika dla rodziców, chcemy zachęcić rodziców i opiekunów do refleksji na temat rozwoju mowy dziecka.

W obecnych czasach pełnych łatwych rozwiązań - super interaktywnych zabawek, bajek edukacyjnych, elektronicznych nianiek, gotowych słoiczków z jedzeniem - niełatwo być rodzicem. Co robić a czego nie robić, by mały człowiek mógł rozwijać w pełni swój potencjał?  

W trakcie warsztatów przedstawimy z perspektywy profilaktyki logopedycznej praktyczne aspekty stymulacji rozwoju dzieci. Korzystając z naszego doświadczenia logopedycznego i macierzyńskiego, podpowiemy, czego unikać, aby rozwój mowy dziecka przebiegał bez zakłóceń.

Architektura władzy pełni szczególną funkcję. Jej rolą jest nie tylko projektowanie siedzib ważnych instytucji czy świątyń. Ma ona dostarczać pożądanych sensów, kształtując krajobraz kulturowy człowieka. Siedziby instytucji władzy zawsze miały szczególne znaczenie i również dziś stanowią ważny element przestrzeni reprezentacyjnych. Splatają się tu względy pragmatyczne i ideologiczne; a wbrew pozorom funkcjonalność bardzo często przegrywa z potrzebami tworzenia pożądanych znaczeń: wystarczy rozejrzeć się po Warszawie, by znaleźć gmachy będące ilustracją potrzeby wywierania wpływu poprzez budowle. Na lekcji zastanowimy się nad tym, jakie kryteria wpływają na wybór określonych stylów czy form architektonicznych; dlaczego każdy reżim inwestuje tak wiele w przebudowę przestrzeni reprezentacyjnych, oraz jakie wyobrażenia rządzą naszym postrzeganiem tego, co ważne w przestrzeni. Przykłady zaczerpniemy z naszego otoczenia: pod ręką jest Warszawa i zmiany, jakie zachodziły w centrum od początku XX wieku. Podręcznikowym przykładem jest Paryż, przebudowany w połowie XIX wieku na stolicę w skali światowej. Ale przyjrzymy się też mniej znanym, a niezwykle wymownym przykładom stolic bałkańskich, w których działanie ideologii poprzez architekturę jest wyraźne. Przebudowa Skopja, Belgradu czy Aten ukazuje działanie stereotypów kulturowych. Zastanowimy się wreszcie, czy ustrój demokratyczny wypracował swój styl w architekturze i w jaki sposób można kodować wartości demokratyczne poprzez budowle publiczne. Celem lekcji jest (1) rozmowa o architekturze w kontekście społecznym i kulturowym, (2) omówienie związków między ideologią i władzą (3) oraz ilustracja wartości demokratycznych na przykładzie architektury.

Jej tej lekcji jest umiejętność pracy w grupach, kreatywność oraz samodzielność myślenia. Uczniowie otrzymają na planszach różne zagadki i polecenia do wykonania. Ich zadaniem będzie je rozwiązać, wykorzystując fragmenty "Przygód Alicji w Krainie Czarów" Lewisa Carrolla (te będą przedmiotem spotkania i zostaną uczniom rozdane). Zwycięzcami będą ci, którzy nie tyle najszybciej odpowiedzą na różne pytania i rozwiążą zagadki, ile rozwiążą je najciekawiej i najbardziej kreatywnie, mówiąc językiem Alicji: „coraz najciekawiej”, „coraz to zdumiewajęcej i zdumiewajęcej”. Celem spotkania jest wyjściowe pytanie: w jakie gry grają bohaterowie "Przygód Alicji w Krainie Czarów" i co możemy nazwać grą. Będziemy się zastanawiać, jak bohaterowie rozumieją świat, jak ten świat nazywają i jakie są tego konsekwencje. Pytaniom prowadzącego będą towarzyszyły zagadki, rebusy, gry słowne, wierszyki obrazkowe. Spróbujemy zastanowić się – jak Alicja – nad kształtem i znaczeniem słów oraz ich definicji. Poddamy refleksji język Alicji i sposoby wypowiadania się innych bohaterów. Zastanowimy się nad pułapkami tkwiącymi w języku, a także nad znaczeniem poszczególnych pojęć i nazw własnych w różnych tłumaczeniach powieści Carrolla. Pomyślimy również nad rolą różnorodnych odniesień kulturowych i językowych do innych znanych tekstów pojawiających się bezpośrednio w wybranych tłumaczeniach Przygód Alicji w Krainie Czarów.