Skamieniałości przewodnie a względny wiek skał

Od XVII wieku ustalenie następstwa wiekowego skał skorupy ziemskiej odbywa się w znaczącym stopniu na podstawie skamieniałości, czyli zachowanych w skałach w różnej formie szczątków roślin i zwierząt. Największe znaczenie wśród nich mają skamieniałości przewodnie, czyli skamieniałości, które żyły w krótkim odcinku dziejów Ziemi, miały szerokie rozprzestrzenienie geograficzne i powszechnie występują w skałach osadowych. Pamiętamy przy tym o zasadzie, odkrytej przez N. Steno (1669 r.), że wyżej zalegające warstwy zawsze są młodsze od tych, na których się znajdują. Zasada jest słuszna w zastosowaniu do skał o położeniu nie naruszonym. Chronologia wydarzeń w okresie od 600 mln lat temu do czasów współczesnych oparta jest na ewolucji takich zwierząt jak trylobity, graptolity, koralowce, głowonogi oraz licznych mikroorganizmów (małżoraczki, otwornicy, radiolarii). Podczas warsztatów można się dowiedzieć jak powstała tabela stratygraficzna – kalendarz dziejów Ziemi oraz poznać i dotknąć przedstawicieli najważniejszych grup zwierząt bezkręgowych, na podstawie których tabela powstała.

Nasze spotkanie będzie się składało z części warsztatowej oraz ze zwiedzania z przewodnikiem ekspozycji Muzeum Geologicznego PIG-PIB.