Wszyscy jesteśmy neuroróżnorodni

Definicja neuroróżnorodności w perspektywie emancypacyjnej.

Gatunek ludzki charakteryzuje neuroróżnorodność, w ramach której istnieją dwie grupy: neurotypowi i neuroatypowi. Pierwsza grupa to, osoby, których funkcje i struktury mózgu, determinują typowy dla większości sposób percypowania świata i reagowania na niego. Do drugiej grupy należą osoby, których mózgi warunkują bardziej idiosynkratyczny sposób percypowania świata. W tej grupie znajdują się przede wszystkim osoby w spektrum autyzmu i na ich przykładzie przybliżę temat neuroróżnorodności.

Autyzm jest genetycznie uwarunkowanym ludzkim wariantem neurologicznym. Autystyczne mózgi charakteryzują się szczególnie wysokim poziomem łączności synaptycznej i reaktywności. To sprawia, że subiektywne doświadczenie jednostki autystycznej staje się bardziej intensywne i chaotyczne niż u osób nie autystycznych: zarówno na poziomie czuciowo-ruchowym, jak i poznawczym, umysł autystyczny ma tendencję do rejestrowania większej ilości informacji, a wpływ każdego fragmentu informacji ma tendencję do bycia zarówno silniejszym i mniej przewidywalnym.

Dyskusja na temat ludzkich zasobów, budujących społeczności – czego potrzebujemy by żyło się dobrze. Analogia do bioróżnorodności w omawianiu zasobów tkwiących a atypowych umysłach. Do czego może się przydać osoba neuroatypowa? Przypowiastki neuroróznorodne pozwalające zrozumieć, że ludzkość potrzebuje różnych perspektyw dla budowania własnej komplementarności.

Prezentacja definicji autyzmu w ujęciu normatywizującym, akcentującym jedynie odmienność ścieżki rozwojowej. 

Dyskusja na temat wykorzystania mocnych stron na swoich przykładach i odniesienie tego od mocnych stron osób neuroróżnorodnych