Muzealizacja szczątków ludzkich – przemieszczenia i przysposobienia (Breslau/Wrocław, XX i XXI w.)

Historyczka sztuki, była minister kultury Małgorzata Omilanowska w opublikowanym w 2021 roku wywiadzie prasowym na temat dekolonizacji kolekcji muzealnych mówiła: „Można się zastanawiać, na ile poniemieckie zbiory mają «czyste» pochodzenie. Jeśli hipotetyczna kolekcja sztuki jakuckiej utworzona w XIX w. w Berlinie trafiłaby do muzeum archeologicznego np. w Łodzi, to czy powinniśmy ją zwracać Niemcom czy Jakutom, a może zostawić sobie?”. We Wrocławiu „poniemieckie zbiory” – a wśród nich również szczątki ludzkie z kolonialnych kontekstów – nie są tylko hipotetycznym problemem do rozważenia, lecz materialną spuścizną po niemieckich badaczach i kolekcjonerach, za którą po II wojnie światowej wzięły odpowiedzialność polskie uczelnie wyższe i instytucje kultury. W jaki sposób takie wrażliwe kolekcje były i są przemieszczane i przysposabiane? Jak opowiadać o trudnej przeszłości, którą ucieleśniają? Czy restytucja jest jedynym sposobem na ich dekolonizację? Podczas wykładu pod uwagę zostaną wzięte zbiory wrocławskich muzeów ujętych w opublikowanym w styczniu 2024 roku raporcie Narodowego Instytutu Muzeów Muzealizacja szczątków ludzkich. Problem akcesji i ewidencji autorstwa Emilii Jastrzębskiej, tj.: Muzeum Archeologicznego, Muzeum Etnograficznego, Muzeum Człowieka przy Zakładzie Biologii Człowieka UWr oraz Muzeum Medycyny Sądowej UMWr.