wykład

Ławka miejska – powszechnie dostępny element małej architektury, nieodłączna część krajobrazu przestrzeni publicznej miasta. Atrybut wypoczynku,relaksu,chwilowego postoju, dłuższego oczekiwania. Setki milionów wersji wytworzonych, by pozwolić odpocząć nogom.Jedna z podstaw komfortowego korzystania z przestrzeni publicznej,gwarant różnorodności i intensywności korzystania z miejskich ulic i placów. Ławki wpływają na użytkowanie,odczuwanie i postrzeganie miejskiego krajobrazu.Stanowiąc podstawę do społecznych i psychicznych zjawisk,które zachodzą między mieszkańcami miasta,są jednym z elementów budujących jednostkowe poczucie identyfikacji z danym miejscem. Mogą nawiązywać do lokalnej specyfiki,tradycji miejsca lub wyróżniać się z otoczenia na zasadzie kontrastu,stanowiąc odrębne dzieło formalne niezwiązane z pozostałymi elementami budującymi daną przestrzeń.

Badacz ilościowy podda ławki parametryzacji poszukując w liczbach odpowiedzi na pytania np. ile ławek aktualnie znajduje się w poszczególnych dzielnicach Warszawy?Jaki dystans je dzieli? Badacz jakościowy zapyta natomiast:jak ilość ławek przekłada się na jakość ich użytkowania? Co powinna mieć ławka, by przyciągnąć do siebie użytkownika?Jak otoczenie wpływa na to,czy jest użytkowana intensywnie czy też stoi pusta?Czy dostawienie dwóch ławek to dużo czy mało? Jak wygląda idealna ławka miejska? Wystąpienie stanowi propozycję spojrzenia na miejską przestrzeń wraz z jej małą architekturą jak na umeblowaną przestrzeń mieszkalną. Na podstawie badań zrealizowanych w IV edycji Programu Wolontariatu Badawczego pt. ”Ławki miejskie” badacz społeczny o(d)powie,czego oczekujemy od ławek miejskich jako ich użytkownicy?

Warsztaty przeznaczone są dla osób, które zawodowo lub hobbystycznie pracują z dziećmi w wieku przedszkolnym i chciałyby samodzielnie stworzyć niepowtarzalne pomoce edukacyjne. Warsztaty obejmują naukę umiejętności tradycyjnych (szycie i robienie na szydełku) oraz wykład na temat prawidłowości rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym w kontekście pomocy edukacyjnych. W trakcie warsztatów będzie można obejrzeć przykłady pomocy edukacyjnych tworzonych w ramach badań naukowych na kierunku pedagogika na Wydziale Nauk Społecznych SGGW

W ciągu najbliższych lat przez rynek pracy przetoczy się cyfrowe tsunami. Cyfrowe technologie – zarówno te, które znamy i oswajamy obecnie, jak i te, które dopiero zostaną wymyślone – zrewolucjonizują gospodarkę, odmienią sposób funkcjonowania przedsiębiorstw i instytucji publicznych, a przede wszystkim będą miały ogromny wpływ na charakter pracy. Już dziś eksperci przewidują, że zmiany technologiczne skutkujące automatyzacją i cyfryzacją wielu czynności umysłowych i fizycznych przyczynią się do zniknięcia z rynku pracy wielu zawodów.

Najnowsze analizy Oxford University (2016) sugerują, że automatyzacja i cyfryzacja sprawią, że w ciągu najbliższego ćwierćwiecza zniknie niemal połowa miejsc pracy na amerykańskim rynku(47%). Podobnie niewesołą wizję przedstawiają analitycy agencji konsultingowej McKinsey: automatyzacji – z wykorzystaniem obecnie znanych technologii – może ulec 45% wszystkich aktywności zawodowych (czyli czynności wykonywanych w ramach poszczególnych zawodów). Około 5% zawodów zniknie całkowicie. W przypadku krajów rozwijających się tempo przemian będzie wolniejsze, ale ich ostateczna skala znacznie bardziej dotkliwa dla rynku pracy: analitycy Banku Światowego przewidują, że w niektórych krajach rozwijających się automatyzacji może ulec aż 85% miejsc pracy. Czy roboty zabiorą nam pracę? Które zawody znikną? Jakie umiejętności i kompetencje będą cenione na rynku pracy za 15-20 lat? Jak pracę w przyszłości widzą Polacy?

Uważa się, że partie polityczne powinny przed wyborami prezentować programy, które obiecują zrealizować, jeśli uda im się przejąć władzę. Decyzje wyborców nie zależą jednak tylko od oceny tych propozycji, ale też od ich przekonań o (nie)uczciwości i (nie)kompetencji polityków. Partie starają się zaś wpływać na te postawy kreując odpowiedni wizerunek. Podczas wykładu zastanowimy się, jak w toku kampanii wyborczej zmienia się to, co partie mówią do wyborców. Ile uwagi poświęca się programom, a ile wizerunkowi i jak proporcje tych elementów zmieniają się w czasie?

Czemu nie powstała i dziś już raczej nie powstanie metoda naukowa Stefana Banacha? Prawdopodobnie dlatego, iż wedle dzisiejszych standardów uprawiania nauki, należałoby powiedzieć o Banachu jak o osobie bardzo kontrowersyjnej. Znany za sprawą swoich wielkich odkryć matematycznych, był ucieleśnieniem tak swawoli jak i reżimu myślenia naukowego. Wielokrotnie zagrożony pozostawieniem na następny rok w klasie, nie będąc do końca świadomym faktu, iż właśnie obronił doktorat. Z kolei Lwowsko-Warszawska Szkoła Filozoficzna to przedsięwzięcie niemal zupełnie dziś zapomniane wśród statystycznej większości, a zarazem największe osiągnięcie polskiej myśli filozoficznej w historii. Związany ze szkołą był m.in. Alfred Tarski, wymieniany jako jeden z czterech, najwybitniejszych logików wszech czasów, obok Arystotelesa, Gottloba Frege  oraz Kurta Göbla, a także szereg innych postaci, w tym Władysław Tatarkiewicz, Kazimierz Ajdukiewicz, Stanisław i Maria Ossowscy.

W czasie otwartego wykładu, nieco przybliżymy styl pracy oraz główne idee twórców tych dwóch szkół - matematycznej i filozoficznej. Lekko ale i nieco poważnie, zastanowimy się nad tym, co nas łączy a co dystansuje od ówczesnego sposobu widzenia nauki i jej funkcji w życiu codziennym. 

Poliamoria – tajemniczy termin, który coraz częściej pojawia się w mediach i debacie społecznej. Czym jest, na czym polega? Jakie są motywy szukania poliamorycznych relacji? Czym dla poliamorysty jest miłość i jakie emocje towarzyszą mu w codziennym życiu? 

Czym jest wyobraźnia? Jakie miejsce pełni w ogólnej „architektonice” ludzkich władz poznawczych? Czy pełni jakąś pozytywną rolę w odsłanianiu naszej codziennej rzeczywistości, czy raczej wprowadza nas jedynie w sferę tego, co nierealne, fikcyjne, fantazmatyczne? Czy pomiędzy tymi dwoma wymiarami istnieje nieprzekraczalna przepaść, czy raczej relacja wzajmnego przenikania się? Pytania tego rodzaju towarszyszą filozofii co najmniej od czasów Platona. Szczególnego znaczenia nabrały jednak w fenomenologii, dla której problematyka wyobraźni stanowiła od początku jeden z tematów przewodnich. Z jednej bowiem strony przedstawiana była jako „królewska droga” do odsłonięcia istoty rzeczy, z drugiej jako przynależna świadomości funkcja „odrzeczywistniania” stanowiąca zarazem konieczny warunek wolności, jak i cokolwiek dwuznaczną dyspozycję etyczną. Celem wykładu jest prezentacja zarysu fenomenologicznej koncepcji wyobraźni, która kłaść będzie akcent na jej cielesno-afektywny charakter. W tej perspektywie – to, co wyobrażeniowe nie stoi w opozycji wobec tego, co realne, ale raczej wskazuje na ich nierozerwalny splot. Powiązanie wyobraźni z cielesnością pozwoli na wyszczególnienie trzech podstawowych znaczeń czy funkcji, jakie można jej przypisać: po pierwsze jest ona projekcją przestrzeni egzystencjalnej. Po drugie, wpisanym w ludzką cielesność nastawieniem na to, co w doświadczeniu nie jest dane bezpośrednio, ale jedynie założone, na ukryte w rzeczywistości możliwości. Po trzecie, stanowi projekcję uczuciową, która nadaje otaczającej nas rzeczywistości  afektywną aurę, a więc tym samym znaczący charakter. W ten sposób – mimo iż z zasady pozostaje domeną nieobecności – okazuje się koniecznym warunkiem możliwości rzeczywistości, w jakiej na co dzień żyjemy i działamy.

międzynarodowe aspekty corporate governance; zarządy tych spółek a komunikacja wewnętrzna; metody oceny i motywacja zarządów; system wartości i kryteria sprawności. Sprawność to pojęcie od początku zakorzenione w prakseologii. Pojęcie odsyłające od techniki do produkcji, ale także do czysto sportowej rywalizacji. W świecie podlegającym lawinowo procesom globalizacji zarządzanie nabrało wymiaru wielokulturowego. Koncepcję badań nad kulturą w jej swoistości, etnicznym zacieśnieniu zaproponował w historii cywilizacji jako pierwszy Johann G. Herder (1744 -1803), niemiecki uczony, zakochany w świecie mazursko –litewsko - pruskiego pogranicza. Współczesny mu cesarz francuzów Napoleon Bonaparte i jego dowódcy to pierwsi europejscy stratedzy zarządzania międzykulturowego. Współcześnie w międzynarodowych korporacjach mamy sytuacje wymagające umiejętności porozumienia i współpracy w skali całej planety. Uniwersalizm języka angielskiego, atrakcyjność europejskiej kultury literackiej i muzycznej oraz międzynarodowa ochrona praw człowieka to podstawowe czynniki umożliwiające tę współpracę. Sprawność jako kategoria prakseologiczna w zarządzaniu międzykulturowym to nade wszystko polityka edukacyjna i kulturalna prowadzona pod presją wielości i inkorporacyjnego szacunku dla tychże wielości. Czy multi kulti stworzy obszary wspólnych wartości? To jedno z pytań, na które szukamy odpowiedzi.

Dzięki zastosowaniu wielu zdobyczy nowoczesnej techniki, w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nastąpił w medycynie wręcz oszałamiający postęp. Dotyczył on rozmaitych technik diagnostycznych oraz supernowoczesnych technik leczenia. Niestety osiągnięcia te nie przełożyły się na zadowolenie pacjentów, chorych i ich rodzin z kontaktów z przedstawicielami systemów ochrony zdrowia. Wraz z pojawieniem się i upowszechnieniem Internetu zaczął także narastać kryzys zaufania do wiedzy i kompetencji lekarzy. Dzisiaj słynny „dr Google” jest pierwszym „konsultantem” dolegliwości milionów ludzi. Czy skuteczniejszym od lekarzy? Czy lekarze powinni korzystać z supernowoczesnych technik informatycznych wykorzystujących sztuczną inteligencję i sieci neuronowe? Jak będzie się zmieniać zmedykalizowany świat telemedycyny, medycyny spersonalizowanej, translacyjnej, czy „mobilnej”? Czy pojawią się „wirtualni lekarze”? 

To krótkie zajęcia praktyczne, na których nauczysz się, jak udzielić pierwszej pomocy. Przećwiczysz uciśnięcia klatki piersiowej, użycie automatycznego defibrylatora oraz dowiesz się, jak skutecznie wezwać pomoc. Dowiesz się, co zrobić gdy ktoś się zakrztusi, skaleczy lub oparzy. Szybko i praktycznie zdobędziesz wiedzę, która może komuś uratować ludzkie życie.

Słuchaczom zostaną przybliżone zagadnienia związane z biodostępnością substancji farmakologicznie czynnych oraz związane z czynnikami determinującymi losy leku w ustroju. Przeanalizowane zostaną sformułowania pojawiające się często w reklamach preparatów dostępnych w aptekach i okaże się czego rzeczywiście one dotyczą i jakie procesy działania opisują.

Depresja to choroba mózgu. Chorzy mówią:

"Jakby mi ktoś prąd wyłączył"

"To zjazd, który zaczyna sie w dołku a kończy przepaścią"

"Czuję wokół siebie pustkę"

"Jestem nic nie warta"

"Marzę, żeby zasnąć i się nie obudzić"

Na depresję choruje 350 mln osób na świecie. W Europie depresja dotyka jedną osobę na 25. Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja jest główną przyczyną miliona samobójstw rocznie. W ostatnich dekadach zgromadzono wiele informacji na temat tego, co dzieje się w mózgu u chorych na depresję i jak zmiany w mózgu powodują objawy choroby.

Obecnie podstawową metodą leczenia depresji jest farmakoterapia za pomocą leków przeciwdepresyjnych. Prof. Vetulani w swych badaniach wykazał, jak leki przeciwdepresyjne wpływają na neuroprzekaźniki mózgowe, takie jak noradrenalina i serotonina i w jaki sposób korygują zaburzoną czynność mózgu w depresji. Psychoterapia jest ważnym sposobem leczenia depresji i istotnie wspomaga leczenie farmakologiczne, ale nie zawsze może je zastąpić. W ciężkich i lekoopornych depresjach skuteczna jest terapia elektrowstrząsowa.  A czy na horyzoncie pojawiają się nowe terapie?

“Myślę, więc jestem”. Co po 400 latach rozwoju nauki i technologii możemy powiedzieć o słynnym cytacie filozoficznym Kartezjusza? Czym różni się świadomość ludzi i zwierząt? Czy stan śpiączki całkowicie wyłącza naszą świadomość? Czy możemy śledzić ludzkie myśli z wykorzystaniem interface’ów mózg-komputer? Czy nauki ścisłe mogą formalnie opisać stan świadomości? 

Procesy fizjologicznego starzenia się dotykają również funkcji poznawczych, przede wszystkim procesów pamięciowych. Wzrost liczby pacjentów z rozpoznanym otępieniem oraz medialne popularyzowanie wiedzy o tym  zjawisku,  sprawia, że wiele osób traktuje trudności poznawcze, związane  z wiekiem jako objawy chorobowe, np. choroby Alzheimera. Większość z typowych skarg na „kiepską pamięć” nie ma jednak nic wspólnego z zaburzeniami pamięci epizodycznej, które dominują w obrazie klinicznym j wielu otępień. To pogorszenie pamięci wynika najczęściej z naturalnego starzenia się oraz powszechnych u ludzi starszych zaburzeń emocjonalnych. 

Wiele osób, mimo iż zauważa u siebie fizyczne zmiany wynikające ze starzenia się, nie akceptuje faktu, że mózg, podobnie jak inne organy, również ulega takiemu procesowi. Towarzyszy temu często frustracja, nieskuteczne poszukiwanie farmakologicznych i pozafarmakologicznych metod cofnięcia zaburzeń oraz niepokój, który dodatkowo, wtórnie może wpłynąć na pogorszenie sprawności poznawczej.

Celem wykładu jest przybliżenie specyfiki trudności pamięciowych związanych z wiekiem, w odróżnieniu od stanów spowodowanych chorobą mózgu.

W ostatnich latach ujawniono wiele afer dopingowych dotyczących także gwiazd światowego sportu. Przypadki Armstronga, Szarapowej czy też niedopuszczenie do udziału w igrzyskach olimpijskich rosyjskich lekkoatletów dowodzą, że walka z dopingiem staje się coraz skuteczniejsza. Wpłynęły na to m.in. zmiany przepisów antydopingowych i rozszerzenie definicji dopingu, wprowadzone przez Światową Agencję Antydopingową (WADA). Od 2004 roku, walka z dopingiem nie ogranicza się wyłącznie do badań laboratoryjnych próbek biologicznych sportowców. 

Otwarty charakter listy substancji i metod zabronionych, mający na celu zniechęcenie do poszukiwania nowych form wspomagania farmakologicznego, coroczna aktualizacja listy, prawo antydopingowe działające do 10 lat wstecz, z roku na rok nowocześniejsza aparatura analityczna i czulsze metody identyfikacji zabronionych substancji w próbkach biologicznych, zwiększenie ilości kontroli antydopingowych w okresie „poza zawodami”, czy nadzorowany przez WADA program „ADAMS Whereabouts”, dzięki któremu najlepsi sportowcy świata nie mogą unikać badań „chowając się” przed kontrolerami powodują, że dziś coraz trudniej oszukiwać w sporcie. Dodatkowo wiele państw wprowadza jeszcze surowsze niż ogólnoświatowe przepisy regulacje prawne związane ze stosowaniem dopingu, w tym także karne, uznając doping za problem ogólnospołeczny.

Systematyczna realizacja opracowanego przez WADA Światowego Programu Zwalczania Dopingu przynosi pożądane skutki. Jednak z uwagi na złożone reguły obowiązujące w walce z dopingiem w sporcie, zdarza się, że nie wszystkie przypadki dyskwalifikacji sportowców są zrozumiałe dla kibiców.

Celem wykładu jest przybliżenie zagadnienia chorób rzadkich i ich szczególnej sytuacji w systemie ochrony zdrowia.

Choroby rzadkie to schorzenia, które występują nie częściej niż raz na dwa tysiąc osób. Wiele z nich uwarunkowanych genetycznie, a ich przebieg jest ciężki i często przewlekły. Połowa z nich ujawnia w wieku dziecięcym. Problemem pacjentów z chorobami rzadkimi jest przede wszystkim mała wiedza na temat ich choroby. Proces diagnozy często trwa latami, dlatego nazywany jest odyseją diagnostyczną. Dla większości chorych nie ma żadnego leczenia, dla niektórych opracowane zostały tzw. leki sieroce, które bywają bardzo drogie. Nietypowe objawy powodują, że chorzy doświadczają trudności nie tylko w uzyskaniu opieki medycznej, ale także odpowiedniego wsparcia społecznego.

Obecnie znamy już około ośmiu tysięcy takich chorób; na niektóre z nich choruje tylko kilka osób w Polsce, na inne – kilka tysięcy. W sumie wedle szacunków dotykają one od 6% do 8% populacji, a to oznacza, że w Polsce na choroby rzadkie w Polsce może chorować nawet 2,3-3 mln osób. Skala problemu porównywalna jest więc z chorobami cywilizacyjnymi, takimi jak cukrzyca

Kilka słów o metodologii badań naukowych w medycynie. Skąd się biorą nowe metody leczenia, jak poznajemy naturę różnych schorzeń oraz co różni medycynę współczesną od tej z przełomu XIX/XX wieku. Spotkanie będzie poświęcone rozważaniom nad naukowymi podstawami rozwoju medycyny. Czy medycyna jest nauką? Czy medycyna to wyłącznie praktyka, czy może istnieją także teorie medyczne? Czym jest wyjaśnianie i rewizja wiedzy i jaki ma to wpływ na postęp który obserwujemy w medycynie?

Najnowsze doniesienia wskazują, że objawy choroby Parkinsona mogą zależeć od rodzaju flory bakteryjnej żyjącej w naszym jelicie. Do tej pory większość badań nad tą chorobą skupiała się na procesach zachodzących w mózgu, a zwłaszcza na procesach odpowiedzialnych za obumieranie neuronów istoty czarnej - struktury odpowiadającej za koordynację ruchową.

Okazuje się jednak, że nasze dotychczasowe spojrzenie na chorobę Parkinsona mogło być błędne, gdyż prawdopodobnie główną przyczyną tej choroby mogą być zaburzenia jelitowe wywołane przez nieprawidłową mikroflorę. Już kilka lat temu naukowcy zauważyli, że parkinsonicy często cierpią na zaparcia, a także inne zaburzenia trawienne; problemy te pojawiają się długo przed wystąpieniem pierwszych objawów choroby.

Istnieją również dowody, że osoby z chorobą Parkinsona mają inny skład flory jelitowej niż osoby zdrowe, jednakże nie wiadomo, czy zaburzenia te są przyczyną czy skutkiem choroby. Nie wiadomo chociażby, co powoduje zmiany mikroflory przewodu pokarmowego, teoretycznie może to być zarówno niewłaściwa dieta, jak i problemy trawienne. Chociaż dopiero zaczynamy rozumieć jak ważne znaczenie dla naszego zdrowia mają bakterie zamieszkujące nasze organizmy, być może odkrycia te pomogą w przyszłości łatwiej i wcześniej diagnozować chorobę Parkinsona raz pozwolą stworzyć lepiej ukierunkowane leczenie.

60 lat temu dzięki nowoczesnej aparaturze zaczęto poznawać świat przyrody pod olbrzymim powiększeniem w mikroskopach elektronowych. Odkryto np. rybosomy, gdzie odbywa się biosynteza białka i mitochondria produkujące energię w każdej żywej komórce. Uczestnicy zajęć dowiedzą się, jak wygladają osłonki mielinowe i co się dzieje, gdy są one uszkodzone oraz czy można ’zobaczyć’ skutki mutacji prowadzące do różnych schorzeń

Uważa się, że poprawa warunków życia w krajach zachodnich ma związek ze zwiększoną liczbą zachorowań na choroby autoimmunizacyjne. Przyczyną takiego stanu może być zmniejszona ekspozycja na patogeny, w tym pasożyty. Dotychczasowe metody leczenia chorób o podłożu autoimmunizacynym nie są skuteczne. Jako jedną z obiecujących metod leczenia zaproponowano helmintoterapie. Zarażenie pasożytami hamuje rozwój stanu zapalnego, wywołanego nadreaktywnością na neutralne substancje. W tej chwili prowadzone są badania kliniczne z wykorzystaniem nicieni, natomiast mechanizm zjawiska pozostaje nieznany.

Adam Wajrak od 1997 mieszka w Puszczy w Teremiskach. Dziennikarz specjalizujący się w tematyce zwierząt, przyrody oraz zagadnień środowiska. Autor ponad 700 artykułów i trzech książek. Szczególnie zainteresowany relacjami pomiędzy różnymi gatunkami zwierzętami a ich środowiskiem naturalnym jak i wpływem działalności człowieka. Mówi: puszcza Białowieska to jedyny prawdziwy las w Polsce. Pozostałe obszary leśne, stworzone i regulowane przez ludzi, to w zasadzie bardziej lub mniej dzikie plantacje przyszłego drewna. To co dzieje się ostatnio wokół puszczy to niedobra zmiana. Puszcza wyjdzie z niej straszliwie poraniona.

Szkolenie psów cieszy się rosnącym zainteresowaniem wśród właścicieli czworonogów. W ofercie możemy znaleźć coraz więcej szkół opierających swoje metody na pozytywnym wzmocnieniu. Pomimo dużej skuteczności tej metody, często również słyszymy opinie różnych ludzi, mniej lub bardziej związanych ze szkoleniem psów, że to nie działa. Czy szkolenie pozytywne to szkolenie bez kar? Czy jedzenie jest jedyną nagrodą jaką się wykorzystuje? Czy psy są przekupywane w czasie szkolenia? Czy psy agresywne mogą być szkolone pozytywnie? Czy etyka jest jedynym powodem, dla którego nie zadajemy psu bólu? Co ma nauka do szkolenia pozytywnego? W czasie wykładu słuchacze poznają fakty i mity dotyczące pozytywnego szkolenia, a także dowiedzą się, czym należy się kierować w wyborze szkoły dla psa, aby skutecznie zapanować nad  niesforną bestię w ich domu.

Starzenie się to proces dotyczący wszystkich narządów, który skutkuje pogorszeniem funkcjonowania całego naszego organizmu. Proces ten nie oszczędza również mózgu, który jest jednym z najważniejszych organów organizmu, gdyż steruje skomplikowanymi reakcjami i procesami życiowymi. Starzenie się mózgu i całego układu nerwowego to proces skomplikowany i postępujący, prowadzący ostatecznie do spadku funkcji ruchowych, czuciowych oraz poznawczych człowieka. Pomimo przytaczanego często w literaturze stwierdzenia, że deficyty poznawcze ujawniają się dopiero po 60-tym roku życia, wiele wyników eksperymentalnych wskazuje, że w rzeczywistości zaczynają się one o wiele wcześniej, niektóre nawet w okolicach 40-go roku życia.

Przebieg procesu starzenia się układu nerwowego jest wypadkową progra­mu genetycznego i uwarunkowanych środowiskowo wielokierunkowych zmian na poziomie molekularnym. Zmiany anatomiczne i funkcjonalne, które możemy obserwować w starzejącym się mózgu, są niejednorodne i specyficzne dla poszczególnych jego obszarów. Dotyczą one m.in. objętości tkanki mózgu, gęstości i liczby komórek nerwowych, a także ich morfologii; liczby połączeń między komórkami nerwowymi oraz efektywności komunikacji pomiędzy nimi.

W czasie wykładu przeanalizujemy zmiany jakie obserwowujemy w starzejącym sie układzie nerwowym i ich konsekwencje. Zadamy równiez pytania: czy są one nieuchronne? Czy w jakiś sposób możemy pracować nad sprawnością i efektywnością starzejącego się układu nerwowego

Uczestnicy:

- dowiedzą się jak opracowuje się szczepionki nowej generacji;

- dowiedzą się czy możliwe jest uzyskanie uniwersalnej szczepionki przeciw grypie, która chroniłaby nas przez całe życie;

- prześledzą etapy odkrywania eksperymentalnych szczepionek w laboratorium.