wykład

Polska doświadcza w ostatnich latach wzmożonego napływu imigrantów. Pochodzą oni zarówno z krajów byłego Związku Radzieckiego (zwłaszcza z Ukrainy), jak też z państw azjatyckich (Wietnam, Indie, Chiny). Dużą grupę wśród tych cudzoziemców stanowią kobiety przyjeżdżające do pracy w Polsce. W niektórych krajach mówi się wręcz o feminizacji migracji z poszczególnych państw wysyłających: dzieje się tak, gdy większość migrantów stanowią właśnie kobiety. Obserwuje się, że skupiają się one w specyficznych sektorach rynku (m.in. usługi opieki nad dziećmi i osobami starszymi). Takie podziały sektorowe są też widoczne wśród etnicznych przedsiębiorców (imigrantki zakładają np. salony kosmetyczne). Kobiet dotyczą też różne ograniczenia i wyzwania związane ze stereotypami odnoszącymi się do postrzegania płci kulturowej. Prezentacja będzie dotyczyć specyfiki pracy kobiet – imigrantek w Polsce. Na podstawie danych urzędowych i wyników badań prowadzonych w terenie, scharakteryzowane zostaną wzory aktywności zawodowej takich cudzoziemek w Polsce oraz specyficzne wyzwania, przed którymi stoją.  

Zespół Torów Wyścigów Konnych, choć zajmuje powierzchnię blisko dwukrotnie większą niż Łazienki Królewskie, nie jest dobrze znany warszawiakom. Był prywatną inwestycją Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni. W międzywojniu plany przebudowy stolicy wymusiły przenosiny toru wyścigów konnych z Pola Mokotowskiego na obrzeża stolicy (1938). Tor Służewiec przetrwał drugą wojnę światową niemal bez szwanku, ale już nigdy nie zostały zrealizowane plany komunikacyjnego scalenia go ze stolicą i uczynienia z niego centrum życia dzielnicy Mokotów. Składa się z dwóch części: hipodromu oraz miasteczka wyścigowego – rozległych kulis zamieszkiwanych przez ludzi i konie.

Podczas spotkania przedstawiona zostanie powojenna historia tego miejsca. Na podstawie analizy materiałów archiwalnych oraz wspomnień jego mieszkańców wejrzymy w życie warszawskiej enklawy, w której do 1950 r. funkcjonowało Towarzystwo Zachęty do Hodowli Koni. Jak nacjonalizacja całego majątku zmieniła organizację pracy i życia codziennego na służewieckim torze? Opowieści jego mieszkańców, archiwalia oraz fotografie pozwolą wskrzesić obraz życia codziennego społeczności „ludzi z Wyścig”, która funkcjonowała przez ponad pół wieku w ramach państwowego Przedsiębiorstwa Torów Wyścigów Konnych.

W 1993 r. został zlikwidowany wspólny zakład pracy i bogata infrastruktura społeczno-gospodarcza osiedla: hotel dla młodych pracowników, stołówka, pralnia i sauna, biblioteka, przychodnia oraz liczne kluby i koła zainteresowań. Jak wpłynęło to na życie codzienne jego mieszkańców? Kto dzisiaj pracuje na Torze Służewiec? W jakim rytmie toczą się dni, tygodnie i miesiące wyznaczane przez trening koni i ich starty w gonitwach?

W latach 1926-1939 ukazywało się pismo dla dzieci „Mały Przegląd”. Pismo składało się niemal wyłącznie z listów, reportaży i relacji młodych czytelników. Jednym z częściej poruszanych tematów były zwierzęta domowe, w tym koty. Analiza przekazów dzieci, relacji nie cenzurowanych, nie nastawionych na dydaktykę czy pouczanie, daje doskonały obraz tego, czym kot był w przedwojennym gospodarstwie domowym, jak był traktowany (domownik, zwierzę użytkowe, zabawka), oraz jakie było nastawienie dzieci i dorosłych do traktowania kotów – czy rzeczywiście akceptowano brutalne zabawy i znęcanie się nad zwierzętami.Kto decydował o pozostaniu kota w domu, kto się nim zajmował w czasie choroby? Odpowiedź może zaskakiwać, bo wbrew oczekiwaniom nie zawsze, a może i nie najczęściej byli to rodzice. Wszystko wskazuje na to, ze kot traktowany był przede wszystkim jako zabawka dziecka,a zatem mógł być wyrzucony, gdy znudził się dziecku, rodzicom, a nawet służącej. Ważny jest też język, jakim dzieci pisały o kotach – czy używały zdrobnień, w jakich sytuacjach, jakich używały epitetów (czy raczej kota chwalono bo milutki, czy dlatego, ze był łowny), czy funkcjonowały znane dziś przesądy dotyczące kotów.

Negocjacje zaczynają się w momencie, gdy druga strona mówi „NIE”!!! Jedną z kluczowych umiejętności negocjatora jest przełamanie oporu drugiej strony i doprowadzenie do satysfakcjonującego ją porozumienia. Powstaje tylko pytanie – jak to zrobić?
W. Ury, amerykański praktyk i teoretyk negocjacji, zaproponował uniwersalną strukturę oraz instrumenty umożliwiające odpowiedź na tak sformułowane pytanie. Zaproponował kilka kroków odwołujących się zarówno do sfery emocjonalnej jak i ekonomicznej kalkulacji zysków i strat.
Przedmiotem naszego klubowego spotkania będzie trening wskazanych przez W. Urego kroków przełamywania oporów. Uczestnicy warsztatów zostaną podzieleni na kilka grup, w których dokonają wyboru przedsięwzięcia natury gospodarczej. Zadaniem przedstawicieli każdego zespołu będzie przekonanie pozostałych do pomysłu reprezentowanej grupy. Gra się będzie toczyć o 0,5 mld PLN!!! Pieniądze zostaną „przekazane” tylko wtedy, gdy wszystkie grupy zgodzą się na jeden pomysł. Jeżeli nawet jeden z uczestników powie „NIE”, to pieniądze przepadają. Albo wygrają wszyscy, albo nikt!!! Nawet brak porozumienia bywa pouczającym – warto wiedzieć dlaczego ludziom trudno jest dojść do wspólnych ustaleń. Warto też wiedzieć, jakich użyć narzędzi, by porozumienie stało się faktem – jak być skutecznym w przełamywaniu oporów w negocjacjach!

Zjawisko mobbingu w Polsce, podobnie jak w innych krajach, jest istotnym problemem społecznym, który niesie ze sobą poważne konsekwencje zarówno w wymiarze  indywidualnym, organizacyjnym jak i społecznym. W świadomości społecznej mobbing funkcjonuje, jako problem wymagający zmiany, ale jego specyfika nie jest w pełni rozpoznana ponieważ większość definicji mobbingu traktuje o jego objawach a nie uwarunkowaniach. Pomimo tego, że regulacje prawne dotyczące mobbingu pojawiły się w polskim prawodawstwie w  styczniu 2004 roku,  nadal nie bazuje się na wystarczająco jasnych i ugruntowanych powszechną praktyką kryteriach, według których możliwe byłoby bezsprzeczne rozdzielenie zjawiska mobbingu od innych działań pracodawców   i współpracowników zwłaszcza przy założeniu, że działania te są nieetyczne.

Niesprawiedliwe traktowanie, deprecjonowanie kompetencji pracowników, obrażanie, publiczne poniżanie czy wykorzystywanie, jako niektóre działania stanowiące elementy mobbingu, są tymczasem najczęściej rezultatem celowego manipulowania opinią innych zatrudnionych osób.  Mobbing można więc definiować jako patologiczny mechanizm władzy i nieformalnej kontroli. Z danych CBOS z 2014 roku wynika, że 28% zatrudnionych przyznaje, że w ich miejscu pracy pracownicy byli szykanowani przez przełożonych lub innych współpracowników, w tym 8% mówi o częstym występowaniu tego typu zachowań.

Podstawą skutecznej profilaktyki jest tymczasem przede wszystkim jasna charakterystyka problemu i określenie jego uwarunkowań oraz metod działania, które należy podjąć w sytuacji , gdy mobbing już występuje.

„Większa część ludzi jest chora, jak gdyby na dżumę. Tą chorobą jest błędne myślenie o naturze świata” – brzmi fragment filozoficznego przesłania, które epikurejczyk Diogenes kazał wyryć po grecku na kamiennych tablicach w mieście Oinoanda (dziś. Turcja). Udostępniając w takiej formie epikurejskie lekarstwa na niepokoje duszy, Diogenes deklaruje chęć pomocy jak najszerszemu gronu osób. Na steli znalazły się nauki Epikura o atomistycznej budowie świata, zagadnienia z zakresu epikurejskiej etyki czy wizja szczęśliwej ludzkości oddanej filozofii. Monumentalna stela, ufundowana w II w.n.e., mierzyła ok. 80 m długości i ok. 3.5 m wysokości. Mimo że pierwszych odkryć dokonano w XIX w., to jednak badania prowadzone w II poł. XX w. znacznie poszerzyły naszą wiedzę o treści filozoficznego przesłania z Oinoandy. Do dziś uczeni próbują poskładać niczym kamienne puzzle fragmenty, które zachowały się do naszych czasów. Wykład poświęcony będzie odkryciu w Oinoandzie, które będzie okazją do zapoznania się z popularną w starożytności, a zarazem budzącą liczne kontrowersje, filozofią Epikura z Samos.

Pytania to zdania formułowane po to, aby się czegoś dowiedzieć, i to formułowane w taki sposób, który tę intencję ma sygnalizować. Pełnią one niebagatelną rolę w naszych procesach poznawczych i  komunikacji werbalnej. Celem wykładu będzie nie tylko przedstawienie podstawowych własności semantyczno-pragmatycznych zdań i wypowiedzi pytajnych w elementarnych pojęciach logicznej analizy języka, ale również omówienie najciekawszych typów pytań i związków semantycznych, w które ze sobą wchodzą. Co to jest pytanie podchwytliwe? Czym jest pytanie demaskatorskie a czym retoryczne? Dlaczego niektóre pytania są źle postawione? Zadając pytanie możemy nie tylko chcieć się czegoś dowiedzieć, ale również manipulować innymi i ich oszukiwać. Czy są jednak okoliczności, w których zadając pytanie kłamiemy? W werbalnej komunikacji potrafimy przekazywać informacje w sposób niedosłowny – wypowiadamy zdania, które komunikują odbiorcy coś innego niż to, co literalnie znaczą. Podczas wykładu omówione zostanie zagadnienie komunikacji niedosłownej w odniesieniu do pytań – czy zadając pytania, pytamy niekiedy o coś innego niż o to, o co byśmy pytali, gdybyśmy byli rozumiani dosłownie? W jaki sposób rozpoznajemy, że nadany przez nas komunikat powinien zostać odczytany niedosłownie? Na pytania te odpowiemy wykorzystując teorię tzw. implikatur konwersacyjnych H. P. Grice’a.

Czym jest wyobraźnia? Jakie miejsce pełni w ogólnej „architektonice” ludzkich władz poznawczych? Czy pełni jakąś pozytywną rolę w odsłanianiu naszej codziennej rzeczywistości, czy raczej wprowadza nas jedynie w sferę tego, co nierealne, fikcyjne, fantazmatyczne? Czy pomiędzy tymi dwoma wymiarami istnieje nieprzekraczalna przepaść, czy raczej relacja wzajmnego przenikania się? Pytania tego rodzaju towarszyszą filozofii co najmniej od czasów Platona. Szczególnego znaczenia nabrały jednak w fenomenologii, dla której problematyka wyobraźni stanowiła od początku jeden z tematów przewodnich. Z jednej bowiem strony przedstawiana była jako „królewska droga” do odsłonięcia istoty rzeczy, z drugiej jako przynależna świadomości funkcja „odrzeczywistniania” stanowiąca zarazem konieczny warunek wolności, jak i cokolwiek dwuznaczną dyspozycję etyczną. Celem wykładu jest prezentacja zarysu fenomenologicznej koncepcji wyobraźni, która kłaść będzie akcent na jej cielesno-afektywny charakter. W tej perspektywie – to, co wyobrażeniowe nie stoi w opozycji wobec tego, co realne, ale raczej wskazuje na ich nierozerwalny splot. Powiązanie wyobraźni z cielesnością pozwoli na wyszczególnienie trzech podstawowych znaczeń czy funkcji, jakie można jej przypisać: po pierwsze jest ona projekcją przestrzeni egzystencjalnej. Po drugie, wpisanym w ludzką cielesność nastawieniem na to, co w doświadczeniu nie jest dane bezpośrednio, ale jedynie założone, na ukryte w rzeczywistości możliwości. Po trzecie, stanowi projekcję uczuciową, która nadaje otaczającej nas rzeczywistości  afektywną aurę, a więc tym samym znaczący charakter. W ten sposób – mimo iż z zasady pozostaje domeną nieobecności – okazuje się koniecznym warunkiem możliwości rzeczywistości, w jakiej na co dzień żyjemy i działamy.

Procesy fizjologicznego starzenia się dotykają również funkcji poznawczych, przede wszystkim procesów pamięciowych. Wzrost liczby pacjentów z rozpoznanym otępieniem oraz medialne popularyzowanie wiedzy o tym  zjawisku,  sprawia, że wiele osób traktuje trudności poznawcze, związane  z wiekiem jako objawy chorobowe, np. choroby Alzheimera. Większość z typowych skarg na „kiepską pamięć” nie ma jednak nic wspólnego z zaburzeniami pamięci epizodycznej, które dominują w obrazie klinicznym j wielu otępień. To pogorszenie pamięci wynika najczęściej z naturalnego starzenia się oraz powszechnych u ludzi starszych zaburzeń emocjonalnych. 

Wiele osób, mimo iż zauważa u siebie fizyczne zmiany wynikające ze starzenia się, nie akceptuje faktu, że mózg, podobnie jak inne organy, również ulega takiemu procesowi. Towarzyszy temu często frustracja, nieskuteczne poszukiwanie farmakologicznych i pozafarmakologicznych metod cofnięcia zaburzeń oraz niepokój, który dodatkowo, wtórnie może wpłynąć na pogorszenie sprawności poznawczej.

Celem wykładu jest przybliżenie specyfiki trudności pamięciowych związanych z wiekiem, w odróżnieniu od stanów spowodowanych chorobą mózgu.

W ostatnich latach ujawniono wiele afer dopingowych dotyczących także gwiazd światowego sportu. Przypadki Armstronga, Szarapowej czy też niedopuszczenie do udziału w igrzyskach olimpijskich rosyjskich lekkoatletów dowodzą, że walka z dopingiem staje się coraz skuteczniejsza. Wpłynęły na to m.in. zmiany przepisów antydopingowych i rozszerzenie definicji dopingu, wprowadzone przez Światową Agencję Antydopingową (WADA). Od 2004 roku, walka z dopingiem nie ogranicza się wyłącznie do badań laboratoryjnych próbek biologicznych sportowców. 

Otwarty charakter listy substancji i metod zabronionych, mający na celu zniechęcenie do poszukiwania nowych form wspomagania farmakologicznego, coroczna aktualizacja listy, prawo antydopingowe działające do 10 lat wstecz, z roku na rok nowocześniejsza aparatura analityczna i czulsze metody identyfikacji zabronionych substancji w próbkach biologicznych, zwiększenie ilości kontroli antydopingowych w okresie „poza zawodami”, czy nadzorowany przez WADA program „ADAMS Whereabouts”, dzięki któremu najlepsi sportowcy świata nie mogą unikać badań „chowając się” przed kontrolerami powodują, że dziś coraz trudniej oszukiwać w sporcie. Dodatkowo wiele państw wprowadza jeszcze surowsze niż ogólnoświatowe przepisy regulacje prawne związane ze stosowaniem dopingu, w tym także karne, uznając doping za problem ogólnospołeczny.

Systematyczna realizacja opracowanego przez WADA Światowego Programu Zwalczania Dopingu przynosi pożądane skutki. Jednak z uwagi na złożone reguły obowiązujące w walce z dopingiem w sporcie, zdarza się, że nie wszystkie przypadki dyskwalifikacji sportowców są zrozumiałe dla kibiców.

Celem wykładu jest przybliżenie zagadnienia chorób rzadkich i ich szczególnej sytuacji w systemie ochrony zdrowia.

Choroby rzadkie to schorzenia, które występują nie częściej niż raz na dwa tysiąc osób. Wiele z nich uwarunkowanych genetycznie, a ich przebieg jest ciężki i często przewlekły. Połowa z nich ujawnia w wieku dziecięcym. Problemem pacjentów z chorobami rzadkimi jest przede wszystkim mała wiedza na temat ich choroby. Proces diagnozy często trwa latami, dlatego nazywany jest odyseją diagnostyczną. Dla większości chorych nie ma żadnego leczenia, dla niektórych opracowane zostały tzw. leki sieroce, które bywają bardzo drogie. Nietypowe objawy powodują, że chorzy doświadczają trudności nie tylko w uzyskaniu opieki medycznej, ale także odpowiedniego wsparcia społecznego.

Obecnie znamy już około ośmiu tysięcy takich chorób; na niektóre z nich choruje tylko kilka osób w Polsce, na inne – kilka tysięcy. W sumie wedle szacunków dotykają one od 6% do 8% populacji, a to oznacza, że w Polsce na choroby rzadkie w Polsce może chorować nawet 2,3-3 mln osób. Skala problemu porównywalna jest więc z chorobami cywilizacyjnymi, takimi jak cukrzyca

Kilka słów o metodologii badań naukowych w medycynie. Skąd się biorą nowe metody leczenia, jak poznajemy naturę różnych schorzeń oraz co różni medycynę współczesną od tej z przełomu XIX/XX wieku. Spotkanie będzie poświęcone rozważaniom nad naukowymi podstawami rozwoju medycyny. Czy medycyna jest nauką? Czy medycyna to wyłącznie praktyka, czy może istnieją także teorie medyczne? Czym jest wyjaśnianie i rewizja wiedzy i jaki ma to wpływ na postęp który obserwujemy w medycynie?

Najnowsze doniesienia wskazują, że objawy choroby Parkinsona mogą zależeć od rodzaju flory bakteryjnej żyjącej w naszym jelicie. Do tej pory większość badań nad tą chorobą skupiała się na procesach zachodzących w mózgu, a zwłaszcza na procesach odpowiedzialnych za obumieranie neuronów istoty czarnej - struktury odpowiadającej za koordynację ruchową.

Okazuje się jednak, że nasze dotychczasowe spojrzenie na chorobę Parkinsona mogło być błędne, gdyż prawdopodobnie główną przyczyną tej choroby mogą być zaburzenia jelitowe wywołane przez nieprawidłową mikroflorę. Już kilka lat temu naukowcy zauważyli, że parkinsonicy często cierpią na zaparcia, a także inne zaburzenia trawienne; problemy te pojawiają się długo przed wystąpieniem pierwszych objawów choroby.

Istnieją również dowody, że osoby z chorobą Parkinsona mają inny skład flory jelitowej niż osoby zdrowe, jednakże nie wiadomo, czy zaburzenia te są przyczyną czy skutkiem choroby. Nie wiadomo chociażby, co powoduje zmiany mikroflory przewodu pokarmowego, teoretycznie może to być zarówno niewłaściwa dieta, jak i problemy trawienne. Chociaż dopiero zaczynamy rozumieć jak ważne znaczenie dla naszego zdrowia mają bakterie zamieszkujące nasze organizmy, być może odkrycia te pomogą w przyszłości łatwiej i wcześniej diagnozować chorobę Parkinsona raz pozwolą stworzyć lepiej ukierunkowane leczenie.

Dzięki zastosowaniu wielu zdobyczy nowoczesnej techniki, w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nastąpił w medycynie wręcz oszałamiający postęp. Dotyczył on rozmaitych technik diagnostycznych oraz supernowoczesnych technik leczenia. Niestety osiągnięcia te nie przełożyły się na zadowolenie pacjentów, chorych i ich rodzin z kontaktów z przedstawicielami systemów ochrony zdrowia. Wraz z pojawieniem się i upowszechnieniem Internetu zaczął także narastać kryzys zaufania do wiedzy i kompetencji lekarzy. Dzisiaj słynny „dr Google” jest pierwszym „konsultantem” dolegliwości milionów ludzi. Czy skuteczniejszym od lekarzy? Czy lekarze powinni korzystać z supernowoczesnych technik informatycznych wykorzystujących sztuczną inteligencję i sieci neuronowe? Jak będzie się zmieniać zmedykalizowany świat telemedycyny, medycyny spersonalizowanej, translacyjnej, czy „mobilnej”? Czy pojawią się „wirtualni lekarze”? 

To krótkie zajęcia praktyczne, na których nauczysz się, jak udzielić pierwszej pomocy. Przećwiczysz uciśnięcia klatki piersiowej, użycie automatycznego defibrylatora oraz dowiesz się, jak skutecznie wezwać pomoc. Dowiesz się, co zrobić gdy ktoś się zakrztusi, skaleczy lub oparzy. Szybko i praktycznie zdobędziesz wiedzę, która może komuś uratować ludzkie życie.

Słuchaczom zostaną przybliżone zagadnienia związane z biodostępnością substancji farmakologicznie czynnych oraz związane z czynnikami determinującymi losy leku w ustroju. Przeanalizowane zostaną sformułowania pojawiające się często w reklamach preparatów dostępnych w aptekach i okaże się czego rzeczywiście one dotyczą i jakie procesy działania opisują.

Depresja to choroba mózgu. Chorzy mówią:

"Jakby mi ktoś prąd wyłączył"

"To zjazd, który zaczyna sie w dołku a kończy przepaścią"

"Czuję wokół siebie pustkę"

"Jestem nic nie warta"

"Marzę, żeby zasnąć i się nie obudzić"

Na depresję choruje 350 mln osób na świecie. W Europie depresja dotyka jedną osobę na 25. Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja jest główną przyczyną miliona samobójstw rocznie. W ostatnich dekadach zgromadzono wiele informacji na temat tego, co dzieje się w mózgu u chorych na depresję i jak zmiany w mózgu powodują objawy choroby.

Obecnie podstawową metodą leczenia depresji jest farmakoterapia za pomocą leków przeciwdepresyjnych. Prof. Vetulani w swych badaniach wykazał, jak leki przeciwdepresyjne wpływają na neuroprzekaźniki mózgowe, takie jak noradrenalina i serotonina i w jaki sposób korygują zaburzoną czynność mózgu w depresji. Psychoterapia jest ważnym sposobem leczenia depresji i istotnie wspomaga leczenie farmakologiczne, ale nie zawsze może je zastąpić. W ciężkich i lekoopornych depresjach skuteczna jest terapia elektrowstrząsowa.  A czy na horyzoncie pojawiają się nowe terapie?

“Myślę, więc jestem”. Co po 400 latach rozwoju nauki i technologii możemy powiedzieć o słynnym cytacie filozoficznym Kartezjusza? Czym różni się świadomość ludzi i zwierząt? Czy stan śpiączki całkowicie wyłącza naszą świadomość? Czy możemy śledzić ludzkie myśli z wykorzystaniem interface’ów mózg-komputer? Czy nauki ścisłe mogą formalnie opisać stan świadomości? 

Głównym następstwem urbanizacji środowiska jest zmniejszenie różnorodności biologicznej. Z drugiej  strony miejskie środowisko stwarza  nowe siedliska i nisze ekologiczne dla gatunków zdolnych do przystosowania się do specyficznych warunków panujących w miastach. Ciągłe rozrastanie się terenów zurbanizowanych skutkuje wchodzeniem gatunków na obszary miejskie. Proces ten nazywamy synurbizacją.  Miasto to również wyzwanie dla pasożytów, które pojawiają się na jego obszarach wraz ze swoimi żywicielami. Głównym czynnikiem warunkującym występowanie pasożytów w środowisku miejskim jest ich tolerancja na wiele rodzajów i poziom zanieczyszczeń, efektywność transmisji oraz dostępność żywicieli, zarówno pośrednich jak ostatecznych.

Podczas spotkania festiwalowego  poznamy bogactwo form i strategii życiowych różnych przedstawicieli królestwa roślin. Dowiemy się który gatunek jest największy? Który posiada największe kwiaty? Który żyje najdłużej? Jak rośliny polują na owady?. Po prezentacji multimedialnej udamy się na wycieczkę  terenową, podczas której będziemy odkrywać najdziwniejsze rośliny zgromadzone w naszym Ogrodzie Botanicznym. Uczestnicy dowiedzą się w jaki sposób rośliny potrafią przetrwać na pustyni (sukulenty liściowe, kaktusy, wilczomlecze), a jak radzą sobie na bagnach (owadożerne). Jakie rośliny rosły w czasach dinozaurów, a którym  udało im się przetrwać do naszych czasów (wolemia, metasekwoja, miłorząb) Przekonamy się czy rośliny „współpracują” ze zwierzętami? Jak rośliny potrafią  wykorzystać owady, a jak inne zwierzęta?

Do niedawna, najczęściej badane i opisywane funkcje układu odpornościowego dotyczyły obrony przed organizmami patogennymi (wirusy, bakterie, robaki pasożytnicze) i nadzoru polegającego na niszczeniu komórek starych, uszkodzonych i nowotworowych. Układ odpornościowy jest aktywny nie tylko w przypadku kontaktu z patogenami czy nieprawidłowymi komórkami własnymi. Bierze udział w utrzymaniu homeostazy organizmu, rozwoju jego tkanek i narządów począwszy od życia płodowego do starości. Jest kluczowy w prawidłowym rozwoju płodu, tolerancji na własne prawidłowe komórki, rozwoju mózgu, mięśni, kości, uczestniczy w komunikacji z komórkami różnych tkanek i narządów poprzez wydzielane czynniki pełniące funkcje przekaźników informacji.

Polska Akademia Nauk Ogród Botaniczny w Powsinie proponuje wykład połączony z pokazem roślin mięsożernych, czasami określanych jako rośliny owadożerne, które  należą do osobliwości przyrodniczych. Egzystują w bardzo ubogich środowiskach w składniki mineralne (głównie w związki azotu) rozwinęły cechy morfologiczne (wykształcenie liści pułapkowych) w celu schwytania żywej zdobyczy. Celem prezentacji będzie zatem omówienie najpopularniejszych roślin mięsożernych oraz ich pokaz.

Rośliny kształtują Ziemię, zmieniają cywilizację, zapewniając nam pożywienie, dach nadgłową i ubranie. Jednak wciąż zbyt mało o nich wiemy i za mało się nimi interesujemy. Wydają się tak bierne, nieruchliwe i zwyczajne...Dopiero, gdy przyjrzymy się im bliżej, okazuje się, że bez nich nie możemy żyć, a z nimi nasze życie będzie piękniejsze i lepsze. Rośliny to zielona nadzieja ludzkości!

Samowystarczalne domy pełne kwiatów, produkcja czystej energii, leki i szczepionki uprawiane na farmach, smaczniejsze i zdrowsze owoce - to wszystko jest w granicach i ich naszych możliwości. Musimy tylko poznać i polubić rośliny! 

Teoria dominacji jest jedną z najbardziej znanych w szkoleniu psów. Stosuje się ją od ponad stu lat. Została opracowana na podstawie badań zachowania wilków. Przez wzgląd na pokrewieństwo obu tych gatunków, uznano, że ich zachowania są analogiczne i stworzono zasady, które miały pomóc w szkoleniu psów. Teoria dominacji zakłada, że psy również tworzą stada, w których występuje hierarchia na czele której stoi przywódca – zwany Alfą. Przewodnik stada ma pierwszeństwo do wszystkich zasobów: jedzenia, miejsca odpoczynku, samicy. Według teorii dominacji psy tworzą również stado z ludźmi. Jeśli właściciel chce, by jego pies był posłuszny, powinien zająć pozycję Alfy, stosując reguły panujące w wilczym stadzie. Podczas wykładu zostaną omówione zasady teorii dominacji, a także obecne stanowisko specjalistów zajmujących się zachowaniem psów, na ten rodzaj szkolenia psów. Celem spotkania jest rozwianie wielu mitów krążących wokół tej zasady. Zapraszamy wszystkich, którzy chcą lepiej poznać swojego psa, a także dowiedzieć jakie on ma zdanie na temat dominacji ;-)