warsztat

Dzięki goglom VR uczestniczki i uczestnicy zajęć wcielą się w rolę osoby wykonującej oględziny zwłok i miejsca ich znalezienia. Czy uda się wykryć wszystkie ślady i zabezpieczyć je tak, aby nadawały się do wykorzystania przed sądem? Jak wiedza z zakresu biologii, chemii czy fizyki wpływa na proces karny? Jaka wersja śledcza jest w realiach sprawy najbardziej prawdopodobna, i wreszcie: co wydarzyło się naprawdę?

Geneza wypraw na Księżyc, pierwsze udane loty oraz rola Mieczysława Bekkera, konstruktora osobowego pojazdu terenowego. Łazik LRV, którym astronauci poruszali się po powierzchi naszego naturalnego satelity, zawierał szereg nowatorskich rozwiązań. Ich autorem był polski inżynier, Mieczysław Bekker. Pośrednio też, jako twórca terramechaniki, Bekker przyczynił się do rozwoju wojskowych i cywilnych pojazdów terenowych. W czasie lekcji muzealnej poznamy jego dorobek i zbadamy, z jakimi problemami musi się uporać konstruktor pojazdu, którego żywiołem są ziemskie i księżycowe bezdroża.

Kokolitofory to jednokomórkowe glony morskie, których komórki otoczone są płytkami – kokolitami zbudowanymi z węglanu wapnia (kalcytu lub aragonitu). Kokolitofory należą do fitoplanktonu, zatem przeprowadzają fotosyntezę, wskutek czego wraz z innymi grupami fitoplanktonu są największymi producentami tlenu na Ziemi. Kokolity są bardzo małe, osiągają rozmiary od 1 do ok. 25 mikrometrów, więc do ich obserwacji potrzebny jest mikroskop o znacznym powiększeniu (co najmniej 1000-krotnym). Bogactwo i różnorodność kształtów kokolitów sprawiają, że możemy zachwycać się ich pięknem.

Dlaczego geolodzy zajmują się badaniami kokolitów?

Kokolitofory pojawiły się w późnym triasie i żyją do dziś. Ponieważ kokolity zbudowane są z węglanu wapnia, to łatwo zachowują się w stanie kopalnym. Masowe występowanie, szerokie rozprzestrzenienie geograficzne oraz szybka ewolucja kokolitoforów sprawiają, że po oznaczeniu do gatunku lub rodzaju tych mikroskamieniałości możemy określić nie tylko względny wiek skały, z której pochodzą, ale także środowisko, w którym ta skała powstawała. Co ciekawe, kokolity stanowią główny składnik kredy piszącej – skały osadowej, która ma zastosowanie w przemyśle: kosmetycznym, farmaceutycznym, ceramicznym i chemicznym. Skała ta dodawana jest m.in. do past do zębów i białych farb; stanowi główny składnik kredy do pisania na tablicy.

Podczas wykładu, wzbogaconego prezentacją multimedialną, przedstawione zostaną podstawowe zagadnienia dotyczące kokolitoforów. W części praktycznej będzie możliwość zapoznania się z warsztatem pracy mikropaleontologa, zajmującego się badaniami kokolitów. Uczestnicy zajęć wykonają zadania analogiczne do tych, które realizowane są przez specjalistów z tej dziedziny nauki.

Warsztaty polegające na badaniu własności promieniowania jonizującego z użyciem liczników tego promieniowania. Uczestnicy w małych zespołach wyposażonych w zestaw liczników zmierzą promieniowanie różnych przedmiotów, zbadają zależność natężenia promieniowania od odległości od źródła lub rodzaju przesłony. Zmierzą również promieniowanie kosmiczne (miony) docierające z różnych kierunków.

Patrząc na mapę polityczną Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej można zauważyć, że część granic państwowych ma przebieg nieregularny, inne natomiast wyglądają jakby zostały „odrysowane od linijki”. Państwo jest wspólnotą polityczną ludzi stale zamieszkujących dane terytorium i podlegających jednej władzy zwierzchniej. Mając to na względnie, warto zauważyć, że kształt granic państw bliskowschodnich i północnoafrykańskich związany jest ze zjawiskami politycznymi, ekonomicznymi, społecznymi i kulturowymi, które zachodziły w regionie na przestrzeni dziejów. Niektóre z tych zjawisk miały wpływ na proces delimitacji granic wspomnianych państw, inne zostały pominięte.

Celem lekcji jest przybliżenie uczestnikom głównych zjawisk i procesów oddziałujących na zmiany granic państw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, jak też konsekwencji (w tym politycznych i społecznych) związanych z tymi zmianami. Niektóre z państw regionu szczycą się długimi tradycjami państwowości, inne powstały w XX wieku. Przemożny wpływ na kształt ich terytoriów miały kolonializm oraz ruchy niepodległościowe. Innym ważnym czynnikiem oddziałującym na przebieg granic państwowych w regionie są konflikty zbrojne, wśród których na pierwszy plan wysuwa się konflikt arabsko-izraelski. Problem sporów terytorialnych dotyczy większości państw bliskowschodnich i północnoafrykańskich, przy czym część z nich do dziś nie została rozwiązana. W kontekście zmian granic państwowych należy też wspomnieć o procesach powstawania i upadku państw, które zachodziły w tej części świata w XX i XXI wieku. Dynamika procesów historycznych istotnie wpłynęła na mapę polityczną Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, kształtując unikatowość tego regionu.

Zajęcia obejmują wprowadzenie do kartografii geologicznej wgłębnej. Młodzież pozna ideę tworzenia tego typu obrazowań oraz zapozna się z symboliką używaną dla  poszczególnych treści geologicznych. W dalszej części zajęć omówione będą przykłady map i przekrojów geologicznych, dotyczące prawdziwych miejsc na Ziemi. Następnie uczestnicy wykonają samodzielnie przekroje geologiczne do wybranych map z treścią geologiczną, dzięki którym przyswoją umiejętność odczytywania z map takich elementów, jak np. uskoku, fałdy, intruzje. Zatem w toku warsztatów uczniowie poznają podstawy pracy z materiałami kartograficznymi oraz nauczą się sporządzać przekroje geologiczne.

W ramach zajęć przybliżymy słuchaczom propozycję konstrukcji bardzo szybkiego środka transportu – Hyperloop. Przedstawimy wyniki prac dotyczące możliwości uruchomienia tego rodzaju systemu transportowego w Polsce. Skupimy się na zagadnieniach aerodynamiki, wynikających z nich ograniczeniach i możliwych rozwiązaniach. Rozważymy systemy organizacji ruchu i zapewnienia bezpieczeństwa. Będzie możliwość zajęcia miejsca w modelu kabiny takiego pojazdu oraz odbycia wirtualnego przejazdu jego symulatorem.

Chinina jest jednym z alkaloidów pozyskiwanych z kory drzewa chinowego. Budowa cząsteczkowa chininy nadaje jej określone właściwości chemiczne. Jest słabo rozpuszczalna w wodzie. Ma właściwości alkaliczne. Z kwasami tworzy sole, np.

chlorowodorek chininy, dwuwodorosiarczan(VI) chininy, które są dobrze rozpuszczalne w wodzie. Podczas naświetlania promieniowaniem elektromagnetycznym, bliskim nadfioletem (np. wiązką o długości fali 365 nanometrów, typowo wykorzystywaną w testerach do banknotów), chinina emituje własne światło widzialne o niebieskiej barwie. Zjawisko to nazywane jest fluorescencją.

Chinina ma zastosowanie w przemyśle spożywczym jako aromat. Jest związkiem odpowiedzialnym za

charakterystyczny gorzki smak powszechnie znanego napoju bezalkoholowego- toniku. W Unii Europejskiej za dopuszczalną dawkę uznaje się 6.74 miligramów chininy na 100 mililitrów toniku. Sprzedawany w sklepach tonik może zawierać od 21 do 83 miligramów chlorowodorku chininy w 1 litrze płynu opartego na wodzie.

W trakcie 120-minutowych warsztatów uczestnicy:

• poznają właściwości optyczne chininy w interakcji z bliskim nadfioletem oraz zjawisko fluorescencji;

• zdobędą ogólną wiedzę na temat metod fluorymetrycznych i ich zastosowania w nauce, przemyśle, medycynie;

• będą mieli możliwość zapoznania się z budową oraz zasadą działania spektrofluorymetru;

• dokonają analizy ilościowej chininy w komercyjnie dostępnym napoju typu tonik.

Czy to prawda, że sztuczna inteligencja (AI) potrafi sama programować? Sprawdzimy to na przykładzie języka programowania VBA używanego do tworzenia makropoleceń w Excelu.

Makra pozwalają automatyzować większość na co dzień wykonywanych czynności w Excelu, dzięki czemu nasza praca staje się bardziej wydajna oraz pozbawiona błędów. Nie marnuj cennego czasu na rutynowe, powtarzane codziennie czynności. Możliwości języka VBA są ogromne, dlatego znajomość tego języka programowania jest tak ceniona przez pracodawców. Podczas spotkania pokażemy dlaczego warto rozpocząć naukę VBA oraz jak wejść na wyższy poziom pracy w MS Excel. Podstawowe aspekty pracy z językiem zostaną zaprezentowane w formie prostych przykładów, które mogą znacznie ułatwić życie analityka zmagającego się na co dzień ze żmudnymi i powtarzalnymi operacjami w Excelu. Sprawdzimy także, czy rzeczywiście wykorzystanie ogólnodostęnych czatów opartych na sztuczenj inteligencji znacząco ułatwia programowanie, a może nawet całkowicie nas (programistów) "wyręcza".

W trakcie spotkania:

• Dowiesz się co to jest VBA i do czego służy.
• Poznasz składnię języka VBA i zobaczysz jak w praktyce pisze się makropolecenia.
• Zobaczysz jakie procesy można zautomatyzować za pomocą kilku linii kodu.
• Sprawdzisz, czy sztuczna inteligencja (AI) sama pisze programy komputerowe.
• Przekonasz się, czy VBA pomoże Ci szybciej wykonywać codzienne obowiązki.

Materiały dla uczestników:

Uczestnicy warsztatu otrzymają pliki z zadaniami i pełnymi rozwiązaniami.

Miejsce:

Webinar odbędzie się w formie transmisji live na Facebooku LabMasters. Transmisja zostanie uruchomiona 15 minut przed startem webinaru. Polub FB LabMasters, aby otrzymać powiadomienie o starcie transmisji: https://www.facebook.com/LabMasters.SzkolimyAnalizujemyDoradzamy

Celem zajęć jest refleksja nad nowymi zjawiskami językowymi w polszczyźnie oraz ich ocena ze względu na przydatność w procesie komunikacji. Zostaną pokazane przykłady innowacji gramatycznych z podziałem na fonetyczne, słowotwórcze, fleksyjne i składniowe. Druga grupa to innowacje leksykalne, frazeologiczne i stylistyczne. Wiele uwagi zostanie poświęcone innowacjom słowotwórczym, a zwłaszcza sposobom ich derywowania za pomocą popularnych formantów. 

W dalszej części spotkania uczniowie poznają narzędzia internetowe używane przez językoznawców do badań nad językiem. Nauczą się korzystać z bardziej zaawansowanych funkcji Google, jak Google trends i Google scholar. Poznają też Narodowy Korpus Języka Polskiego.

Uczestnicy zostaną również zapoznani z projektem Obserwatorium Językowe Uniwersytetu Warszawskiego, którego celem jest rejestrowanie innowacji.

Zajęcia będą poświęcone klasycznemu językowi mongolskiemu.

Pierwszych 15 minut prowadząca poświęci wprowadzeniu, w którym pokrótce przedstawi pismo mongolskie: gdzie powstało, gdzie było i nadal jest w użyciu, kto go używał w przeszłości i używa współcześnie oraz jego charakterystykę (w porównaniu do pisma języka polskiego).

W trakcie kolejnych 30 minut zostaną w pierwszej kolejności pokazane wybrane litery i wyrazy w piśmie mongolskim z zastosowaniem tradycyjnych metod ich nauki. W tradycyjnej edukacji mongolskiej, na potrzeby nauki, głównie dzieci i młodzieży, wybrane litery nazywano, np. ząb, szyja, ogon, a wybrane wyrazy zapisywano w taki sposób, aby przyjęły graficzny kształt (obrazka) tego, co oddają w formie wyrazu, czyli, np. wyraz mori ‘koń’ przedstawiał faktycznie konia. Uczniowie otrzymają karteczki z zapisanymi literami i wyrazami na potrzeby zabawy edukacyjnej — z jednej strony będą mogli sami spróbować zapisać wyrazy mongolskie (karteczki będą “wzornikiem”, który ułatwi to zadanie), z drugiej strony prowadzący i sami uczniowie będą mogli pytać, kto ma kartkę z poszukiwanym wyrazem mongolskim. Poszukiwany/poszukiwana będzie musiał się zorientować (wspierając się informacją na tablicy), jaki wyraz jest w jego/jej posiadaniu. Uczniowie otrzymają także materiały z alfabetem klasycznego języka mongolskiego, przykładami wyrazów mongolskich kaligrafowanych w klasycznym piśmie mongolskim: jurta, Mongolia, koń, itp., a także listą popularnych imion polskich zapisanych w piśmie mongolskim (jeśli osoba prowadząca otrzyma odpowiednio wcześniej listę imion uczniów uczestniczących w lekcji, przygotuje listę tych imion).

Warsztat kierowany jest szczególnie do tych uczniów szkół średnich, którzy swoją przyszłość zawodową wiążą z mówieniem. To zajęcia dla przyszłych prawników, prezenterów radiowych i telewizyjnych, nauczycieli oraz wielu innych. Uczestnicy warsztatów dowiedzą się, na czym polegają najczęstsze nieprawidłowości w wymowie, a także dokonają analizy własnej artykulacji. Podczas warsztatów wykonywane będą ćwiczenia oddechowo-fonacyjne i artykulacyjne, a uczestnicy poznają techniki autokorekcji dostosowane do swoich potrzeb. Dla chętnych planowany jest także dykcyjny konkurs z atrakcyjnymi nagrodami.

Czym jest zrównoważony rozwój i jak produkcja żywności wpływa na środowisko. Co to są ślady środowiskowe oraz jak sposób odżywiania może sprawić, że będziemy bardziej eko? 

Po polsku zwykliśmy mówić, że ucząc się od podstaw do końca, poznajemy zagadnienie od A do Z. Analogicznie, studiując tybetański, język i pismo, należałoby powiedzieć, że zgłębimy temat od KA do HA Czemu tak właśnie można to ująć?

Język tybetański zaczął być zapisywany w VII w n.e. i wtedy uformowane zostało pismo tybetańskie. Wzorem było indyjskie pismo guptyjskie, południowych sąsiadów Tybetańczyków. Militarna rywalizacja z Chinami w Azji Środkowej wykluczała przyjęcie pisma chińskiego, które niosłoby groźbę sinizacji. Indie zaś czczone były jako ojczyzna światłego nauczyciela buddyzmu upowszechnianego w Tybecie.

Sylabariusz podstawowych znaków pisma przyjętego z Indii zaczyna się od sylaby KA, a kończy na HA, stąd tytuł wykładu. Jest to pismo alfabetyczno-sylabiczne typu abugida. Wzór indyjski dyktował także opis języka tybetańskiego. Według legendy Thonmi Sambhota stworzyć miał zarówno sposób zapisu, jak i gramatykę tybetańską w trzydziestu zwrotkach, których mieszkańcy Tybetu uczyli się tradycyjnie na pamięć.

Rodzime (emiczne) podejście Tybetańczyków do własnego języka zestawione będzie podczas wykładu z naukowym opisem języka tybetańskiego w ramach grupy języków sino-tybetańskich, a w niej podgrupy języków tybeto-birmańskich.

To jest lekcja o tym, jak się patrzy. To znaczy o naszym wzroku i o tym, do czego on się nam przydaje. I troszkę o tym, jak działa. A także o tym, jakie nam potrafi sprawiać niespodzianki, bo zapoznamy się z kilkoma dziwacznymi złudzeniami - i przy okazji zastanowimy się, czy do wszystkich pasuje określenie "optyczne". I jeszcze przyjrzymy się innym niż my zwierzętom, które jakoś widzą i zorientujemy się, co my o tym ich widzeniu wiemy (i jak to się dzieje, że w ogóle wiemy o tym cokolwiek). No i pewnie starczy nam czasu, żeby się na własnej skórze przekonać, czemu właściwie mamy dwoje oczu, a nie jedno.

Warsztat kierowany jest do uczniów klas 1-3 szkoły podstawowej. Uczestnicy dowiedzą się, na czym polegają najczęstsze nieprawidłowości w wymowie, a także będą mieli okazję dokonać analizy własnej artykulacji. Podczas warsztatów wykonywane będą ćwiczenia oddechowo-fonacyjne i artykulacyjne, a uczestnicy poznają techniki autokorekcji dostosowane do swoich potrzeb. Dla chętnych planowany jest także dykcyjny konkurs z atrakcyjnymi nagrodami.

Ponieważ las najlepiej poznaje się w lesie, zabierzemy was na wędrówkę, podczas której zobaczymy jeden z atrakcyjnych przyrodniczo fragmentów zachodniej części Kampinoskiego Parku Narodowego.

Długość trasy: ok. 9 km, czas trwania: ok. 4 godziny, liczba uczestników: max 30 os.
Wymagania kondycyjne średnie.
Trasa wycieczki prowadzi z Kampinosu żółtym szlakiem do Granicy – ścieżką edukacyjną „Skrajem Puszczy”- powrót przez wieś Józefów do Kampinosu.
Trasa urozmaicona pod względem krajobrazowym, wiedzie przez piękne bory sosnowe na południowym pasie wydmowym oraz rozległe tereny nieleśne.

Podczas warsztatów omawiane są zagadnienia:
- ochrona przyrody w KPN,
- martwe drewno i jego rola w przyrodzie,
- znaczenie terenów otwartych dla zachowania bioróżnorodności oraz walorów krajobrazowych Puszczy Kampinoskiej,
- drzewa i krzewy Puszczy Kampinoskiej,
- ślady i tropy zwierząt,
- pamiątki historii na trasie wycieczki.

Celem zajęć jest refleksja nad nowymi zjawiskami językowymi w polszczyźnie oraz ich ocena ze względu na przydatność w procesie komunikacji. Zostaną pokazane przykłady innowacji gramatycznych z podziałem na fonetyczne, słowotwórcze, fleksyjne i składniowe. Druga grupa to innowacje leksykalne, frazeologiczne i stylistyczne. Wiele uwagi zostanie poświęcone innowacjom słowotwórczym, a zwłaszcza sposobom ich derywowania za pomocą popularnych formantów. 

W dalszej części spotkania uczniowie poznają narzędzia internetowe używane przez językoznawców do badań nad językiem. Nauczą się korzystać z bardziej zaawansowanych funkcji Google, jak Google trends i Google scholar. Poznają też Narodowy Korpus Języka Polskiego.

Uczestnicy zostaną również zapoznani z projektem Obserwatorium Językowe Uniwersytetu Warszawskiego, którego celem jest rejestrowanie innowacji.

Lekcja przeznaczona jest dla osób nieznających języka tureckiego. Na wstępie zostanie przedstawiona krótka historia języka tureckiego. Wraz z migracją Turków na obecnie zamieszkiwanym przez nich teren Azji Mniejszej i części półwyspu Bałkańskiego język ulegał wielu modyfikacjom. Od momentu przyjęcia przez Turków islamu zapisywany był alfabetem arabskim. Dopiero od roku 1928 Turcy posługują się alfabetem łacińskim dostosowanym do wymowy tureckich samogłosek i spółgłosek. 

Następnie omówienie struktury języka tureckiego i jego cech charakterystycznych. Język turecki jest językiem aglutynacyjnym, czyli opiera się na przyłączaniu sufiksów (końcówek) do rdzenia. W języku tym występują zarówno sufiksy słowotwórcze, deklinacyjne jaki koniugacyjne. W języku tym nie ma gramatycznej kategorii rodzaju. Istnieją konstrukcje wyrażające posiadanie będące odpowiednikiem polskiego ‘mieć’, np. ‘mam kota’ – ‘mój kot istnieje’, dlatego też najważniejszą konstrukcją w języku tureckim jest posesywność wyrażana przez końcówki dzierżawcze.

Podstawową częścią zajęć będzie prezentacja alfabetu, nauka przedstawiania się, powitania, pożegnania, pytania o imię, narodowość, wiek, rodzeństwo. Tym samym zostaną przedstawione liczebniki, nazwy kilku krajów i języków, jakie w danych państwach są używane.

Na zakończenie podane zostaną podstawowe zwroty grzecznościowe, zarówno te, z jakimi mamy do czynienia w języku polskim, jak i te, które charakterystyczne są dla język tureckiego, a których użycie wymagane jest przez turecki savoir vivre.

Jan Heweliusz znany jest powszechnie ze swych prac astronomicznych. Przysłużył się jednak - jednym i tym samym przyrządem - wojsku, żegludze podwodnej i diagnostyce medycznej. Poznajmy polemoskop: jego zasadę działania, przeznaczenie i udoskonalenia, które wprowadzili Rudolf Gundlach i Jan Mikulicz - Radecki. Historia, konstrukcja, różnorodność zastosowań - któż by się spodziawał, że siedemnastowieczny wynalazek optyczny w XXI wieku nadal będzie w użyciu.  

Po krótkim wprowadzeniu na temat historii i specyfiki języka hebrajskiego słuchacze zapoznają się z alfabetem, zarówno z literami drukowanymi, jak i pisanymi. Następnie będą ćwiczyć czytanie (z samogłoskami oraz bez samogłosek), zapisywać swoje imiona a także nauczą się przedstawiać.

To jest lekcja o tym, jak się patrzy. To znaczy o naszym wzroku i o tym, do czego on się nam przydaje. I troszkę o tym, jak działa. A także o tym, jakie nam potrafi sprawiać niespodzianki, bo zapoznamy się z kilkoma dziwacznymi złudzeniami - i przy okazji zastanowimy się, czy do wszystkich pasuje określenie "optyczne". I jeszcze przyjrzymy się innym niż my zwierzętom, które jakoś widzą i zorientujemy się, co my o tym ich widzeniu wiemy (i jak to się dzieje, że w ogóle wiemy o tym cokolwiek). No i pewnie starczy nam czasu, żeby się na własnej skórze przekonać, czemu właściwie mamy dwoje oczu, a nie jedno.

Dzielenie się życiem prywatnym swoim i swoich dzieci w mediach społecznościowych jest normą społeczną i dla wielu rodziców stało się codziennym rytuałem. Coraz częściej przybiera postać sharentingu stwarzającego daleko idące niebezpieczeństwo dla fundamentalnych praw dziecka. W polskiej literaturze prawniczej niewiele uwagi poświecono zagrożeniom, jakie rodzice stwarzają własnym dzieciom poprzez swoje lekkomyślne zachowania w sieciach społecznościowych. Nacisk kładziony był do tej pory w głównej mierze na ochronę samego wizerunku małoletniego w sieci oraz zgodę na udostępnienie tego wizerunku. Media społecznościowe są zwykle uważane za część chronionego konstytucyjnie życia prywatnego rodziców, a nie są wystarczająco badane w kwestii zapewnienia ochrony małoletnim dzieciom. 

Ideą warsztatów jest upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży myśli pedagogicznej Janusza Korczaka – prekursora podmiotowego traktowania dzieci oraz jego nowatorskich metod wychowawczych. Celem warsztatów jest uwrażliwienie na przejawy łamania praw dziecka a także aktywizacja działań mających na celu ochronę praw dziecka. Rozwijanie wśród uczniów świadomości własnych praw, poznawanie możliwości i ograniczenia oraz poznanie norm regulujących życiem człowieka ma zasadnicze znaczenie dla społecznego rozwoju młodego pokolenia. Dzieci mają swoje prawa nadane im z chwilą przyjścia na świat, których nikt nie może łamać, a jeśli się tak zdarzy uczniowie objęci tym programem powinni umieć i znać sposoby radzenia sobie z tym problemem; znać instytucje i osoby chroniące ich prawa. Realizacja tego programu ma pomóc uczniom poznać ich prawa, nauczyć przestrzegania praw innych ludzi, dać wiarę i przekonanie, że warto z nich korzystać w obronie własnej godności osobistej.