Wszystkie potwory małe i duże. Himalaje i płatki śniegu, czyli o prawach allometrii

Widzowie sfilmowanej twórczości Tolkiena podziwiając talent autorów ujęć Mordoru, przy którym Himalaje to mazowieckie pagórki, czy maszerujących z wojskiem Orków wielkoludów, rozmiarami porównywanych do King-Konga, zastanowić się powinni nad tym, czy na planecie o polu grawitacyjnym porównywalnym do naszej Starej Ziemi  istnienie tego rodzaju obiektów przyrody nieożywionej i ożywionej byłoby możliwe. Wiemy przecież, z odkryć paleontologów, że największe szkielety odkopywanych dinozaurów to pozostałość zwierząt dość małych w porównaniu z bohaterem któregoś tam “remaku” Godzilli natomiast góry na Marsie są znacznie wyższe niż u nas. Wiemy też że masa jaj ptasich z masą ciała ich znosicieli, dla przebadanych przez ornitologów setek gatunków—od kolibrów do strusi— zawiązana jest takim samym prostym wzorem, przykładem prawa allometrii.
        Wykład poświęcony będzie prawom rządzącymi wzrostem obiektów przyrody ożywionej i nieożywionej, prawom ewolucji, i ich związkami z podstawowymi prawami nauk przyrodniczych.