Siły bezwładności

W drugiej zasadzie dynamiki Newton stwierdził, że przyspieszenie jakie uzyskuje ciało jest rezultatem działania siły na to ciało. I tak jest w układach inercjalnych – których istnienie zapostulował Newton w swojej pierwszej zasadzie dynamiki. Jak na ciało nie działa w takim układzie żadna siła to ciało powinno pozostawać w spoczynku lub poruszać się ruchem jednostajnym prostoliniowym.
Problem pojawia się w układach nieinercjalnych. Ich najprostsza definicja jest taka, że te układy poruszają się z własnym przyspieszeniem. Co wtedy? Wówczas ciała znajdujące się w takich układach ze względu na swoją bezwładność zaczynają się poruszać z przyspieszeniem (tak jakby działała na nie jakaś siła). Ale my nie jesteśmy stwierdzić źródła tej siły. Siła, która nas pcha do tyłu w przyspieszającym tramwaju albo wypycha na zewnątrz w czasie obrotu karuzeli nie jest żadną realną siłą tylko siłą pozorną wynikającą jedynie ze znajdowania się w układzie nieinercjalnym. Mało tego jak na zachowanie ciał spojrzymy z układu inercjalnego wszystko wydaje się być „normalne”. „Dziwność” zachowania się ciał wynika z różnej perspektywy, z której na nie patrzymy.
Wytłumaczę kiedy pojawiają się siły pozorne. Opowiem m.in. o sile Coriolisa (wahadle Foucaulta) i sile odśrodkowej. Przeanalizujemy ten sam ruch jednocześnie z punktu widzenia układu nieinercjalnego i inercjalnego. Zobaczymy, że siła grawitacji wydaje się nie być „normalną” siłą a jest podobna do sił pozornych. Na zakończenie zastanowimy się nad sztuczną grawitacją oraz metodami jej wytwarzania.