Nauki społeczne

Dla laika nauka to pasmo sukcesów, droga ciągłego postępu prowadzącego od odkrycia do odkrycia czy od jednej błyskotliwej tezy do drugiej. Gdy przyjrzymy się jednak codziennym praktykom badaczy, to otrzymamy obraz znacznie bardziej złożony. Nauka jest miejscem intensywnych interakcji, często także kontrowersji i polemik oraz poszukiwania chwiejnego konsensusu. Sprawa jest jeszcze bardziej skomplikowana w wypadku humanistyki, szczególnie w momencie, gdy jej przedstawiciele stawiają pytania o fundamenty, które z natury rzeczy pozostają kwestią sporną i nierozstrzygalną raz na zawsze.

Redakcje czasopism naukowych muszą godzić sprzeczne oczekiwania. Z jednej strony, dopuszczać do publikacji jedynie artykuły dobrze uzasadnione i osadzone w dotychczasowej wiedzy i interpretacjach. Z drugiej strony, powinny przynosić odważne tezy i nowe perspektywy, przekraczające dominujące sposoby myślenia. W trakcie spotkania przyjrzymy się procesowi redakcyjnemu, szczególnie omawiając recenzowanie tekstów przez specjalistów z danej dziedziny nauki (tzw. peer review). Zastanowimy się nad różnymi modelami recenzowania i ich ograniczeniami. Ponadto pokażemy, w jaki sposób publikacje w czasopismach budują prestiż autorów oraz jakie strategie stosują czasopisma, aby budować swoją pozycję na rynku wydawniczym.

Jak to się dzieje, że niezadowolenie społeczne czasem prowadzi do protestów, a czasami nie dzieje się zupełnie nic? Bywa tak, że wielu niezadowolonych obywateli po prostu siedzi w domu, podczas gdy w innych przypadkach niewielki incydent może doprowadzić do ogromnych strajków. Aby zrozumieć jak to możliwe, zaczniemy od opowieści o czterech małych wyimaginowanych wioskach, których mieszkańcy ku swemu niezadowoleniu dowiedzieli się właśnie, że przez ich powiat ma prowadzić hałaśliwa autostrada.

W czasie warsztatów przejdziemy wspólnie przez bardzo prosty model powstawania protestu i sprawdzimy, w jaki sposób zachowania indywidualne prowadzą do nieoczekiwanych rezultatów na poziomie społecznym.

Przyjrzymy się przede wszystkim temu, jak demonstracje powstają i jak nieoczywiste może być powiązanie między postawami niezadowolonych mieszkańców a rezultatem w postaci protestu. To ćwiczenie będzie pretekstem do tego, żeby zrozumieć lepiej dynamikę działań zbiorowych i zwrócić uwagę na interesujące własności różnych złożonych procesów grupowych.

Warsztat został opracowany w oparciu o materiały z realizowanego przez prowadzące projektu Action for Computational Thinking in Social Sciences (actiss-edu.eu). W trakcie projektu, finansowanego w ramach programu Erasmus+, zespół ekspertów z Warszawy, Groningen i Berlina opracował szereg otwartych kursów online i materiałów edukacyjnych wprowadzających uczestników w świat modelowania i symulacji społecznych. Materiały są ogólnodostępne, więc zainteresowani będą mogli już po warsztacie skorzystać z różnych kursowych materiałów, np. filmów na YouTube.

Za każdą cyfrową narracją o śmierci i próbą jej “przeskoczenia” stoi jej twórca oraz “kod bezpieczeństwa”. Za każdą sztuczną inteligencją stoi intencja i potencja zbudowania systemu sybmisywnego. Wykład, jako wstęp otwierający dyskusję, stanowi próbę zbadania hipotezy, że pragnienie doświadczania życia przy cyfrowym wspieraniu jego psychosomatycznych aspektów wiedzie człowieka do wyzwolenia z dotychczasowych granic człowieczeństwa, do wciąż nieznanej jeszcze w skutkach nowej narracji człowieka cyfrowego, już nie jako całkowicie oddzielonego od innych indywiduów, ale jako elementu większego, zintegrowanego systemu, i jednym i drugim: transgresją. Można powiedzieć, że znajduje się on właśnie w procesie przejścia i otwierania nowych możliwości swojego istnienia, które oddalają wizję śmierci oraz obiecują mniejszy niepokój z nią związany. Konsekwencją transhumanizmu będzie więc przekroczenie człowieczeństwa, tak w sensie Ja, podmiotu jak i jednostki – zgodnie z socjologiczną koncepcją systemowo-sieciową – człowiek doświadcza zmiany na tle cielesnym, mentalnym i społeczno-kulturowym, co stanowi „ostateczne przeznaczenie Osobliwości i Wszechświata”, jak reasumuje Ray Kurzweil w Nadchodzi osobliwość.

*** Do prezentacji mogą zostać załączone krótkie relacje filmowe i zdjęciowe w języku angielskim – wszystkie zostaną wyjaśnione w języku polskim.

Wprowadzeniem do zajęć będzie poznanie drogą głosowania stanowiska uczestników zajęć w kwestii: czy protokół dyplomatyczny to zestaw zmurszałych i przez nikogo nie stosowanych zasad, czy też – nie sposób wyobrazić sobie stosunków międzynarodowych bez obowiązywania i stosowania reguł protokolarnych.

Ponadto omówione zostaną zagadnienia:

- Dlaczego doszło do powstania protokołu dyplomatycznego?

- Ewolucja protokołu.

- Zasady uznawania przez państwo przyjmujące – dyplomatów państw obcych za persona non-grata.

- Czy dyplomata akredytowany w danym kraju może interesować się życiem politycznym ,

gospodarczym i kulturalnym oraz sprawami wojskowymi?

- Zagadnienie komunikowania się w dyplomacji i stosowania różnych instrumentów – z wizytówkami

włącznie.

Na zakończenie zajęć – przeprowadzone zostanie głosowanie nad ich główną tezą: protokół to relikt przeszłości - czy też nie? Zobaczymy czy wykład i dyskusja wpłynęła na zmianę stanowiska wobec znaczenia protokołu dyplomatycznego we współczesnych stosunkach międzynarodowych.

Czy w podręcznikach szkolnych pojawiają się osoby z niepełnosprawnościami? Czy poruszane są zagadnienia związane z niepełnosprawnością? Jeśli tak, to w jakich sytuacjach, rolach społecznych i kontekstach występują osoby z niepełnosprawnościami? Jakich określenia są stosowane w podręcznikach, aby nazwać i opisać niepełnosprawność? W jaki sposób osoby z niepełnosprawnościami obecne są na przedstawieniach wizualnych? To tylko niektóre z pytań, na które odpowiedzi pojawią się podczas wykładu „Lista (nie)obecności. Niepełnosprawność w podręcznikach szkolnych”. Zastanowimy się ponadto, z jakich założeń wynika dominujący sposób przedstawiania osób z niepełnosprawnościami i niepełnosprawności w podręcznikach oraz jakie są jego konsekwencje. Analizy i interpretacje prezentowane podczas wykładu są efektem projektu badawczego pod tym samym tytułem realizowanego w Collegium Civitas przez dr Martę Sałkowską, Magdę Szarotę, Magdalenę Kocejko oraz Angelikę Greniuk (projekt był dofinansowany przez PFRON).

Dyktatury wciąż mają się nieźle, a prawa człowieka łamane są nawet w państwach, które uważają się za demokracje. Obywatele, choć niezadowoleni z władzy, czują często, że niewiele mogą zrobić, że tylko przewrót zbrojny może przynieść efekty. Nic bardziej mylnego.

Historia i badania pokazują, że opór bez użycia przemocy jest skuteczniejszy niż walka zbrojna nawet przy zmianach reżimu. Przykładów nie brakuje na świecie: ruch Mahatmy Gandhiego w Indiach, walka z segregacją rasową w USA czy walka z apartheidem w RPA. W naszym regionie świetnymi przykładami była polska „Solidarność” czy rewolucja śpiewająca w państwach bałtyckich. W każdym przypadku mieliśmy do czynienia z obywatelami, którzy wyszli na ulice i powiedzieli władzy „nie”.

No dobrze, ale jak to zrobić? I czy teraz opór bez przemocy też mógłby być skuteczny? W Europie trwa wojna, więc czy obywatele mogą przyczynić się do jej zakończenia wojny albo zmiany władzy np. w Rosji i Białorusi? Jakie są narzędzia i metody oporu bez przemocy i w czym tkwi jego siła? Między innymi o tym porozmawiamy na spotkaniu, bo warto wiedzieć, jak się buntować.

Współcześnie obserwujemy dynamiczne zmiany w podejściu do rozumienia schizofrenii oraz w stosowaniu metod terapeutyczno-leczniczych. Zmianie uległa także definicja zdrowienia. To nie jest już tylko brak objawów schizofrenii, ale również odbudowanie wiary w siebie, poczucia sprawstwa, rozwój zasobów, aktywne uczestnictwo w procesie leczenia/zdrowienia i branie za nie odpowiedzialności. Rozwój środowiskowych systemów wsparcia w lokalnych społecznościach stworzył możliwość kontynuowania leczenia po hospitalizacjach, a także przyczynił się do zmiany spojrzenia na choroby psychiczne, jak na choroby takie jak inne. Jedną z konsekwencji tych zmian jest powstawanie pierwszych w Polsce grup samopomocowych tworzonych przez osoby z doświadczeniem kryzysu psychicznego. Dzięki ich działalności osoby po kryzysach psychicznych zaczęły zmieniać rolę z biernego pacjenta na aktywnego eksperta przez doświadczenie. Jedną z takich grup jest Grupa Wsparcia Osób z Doświadczeniem Kryzysu Psychicznego TROP. Kolejną konsekwencją zmiany wizerunku osób z doświadczeniem schizofrenii są zmiany w organizacji opieki psychiatrycznej w Polsce. W ostatnich latach wprowadzono kursy dla asystentów zdrowienia oraz doradców zdrowienia, czyli osób po kryzysach psychicznych. Osoby te są przygotowywane do podjęcia współpracy z zespołami medycznymi i terapeutycznymi w szpitalach psychiatrycznych, poradniach, zespołach leczenia środowiskowego czy środowiskowych systemach wsparcia. Osoby z doświadczeniem schizofrenii podejmując rolę eksperta przez doświadczenie, jako asystenta zdrowienia lub doradcy zdrowienia stają się partnerami profesjonalistów, członkami zespołów terapeutycznych, co potwierdza, że schizofrenia jest chorobą taką jak inne, z którą można godnie żyć, samorealizować się i wspierać innych.

Chociaż emocje są nam dane przez biologię, wyposażają nas w moc, która pomaga nam żyć, to jednak w wielu sytuacjach możemy mieć wrażenie, że zamiast nas wspierać, tylko nam to życie utrudniają. W każdym wieku, ale szczególnie, gdy jest się młodym i dopiero odkrywa się siebie, otaczający świat i innych ludzi, codziennie można przeżywać wiele różnych emocji. Dorastanie – choć fascynujące – to często też trudny i burzliwy okres w życiu, przez co nieraz można poczuć się jak na emocjonalnej karuzeli.

Warsztat dedykowany jest dla młodzieży, która chciałaby porozmawiać o emocjach i zapoznać się z ich tajnikami. Jego celem jest podniesienie kompetencji emocjonalnych. Wspólnie poszukamy odpowiedzi, czym są emocje, jakie mamy emocje, czemu one służą, gdzie powstają (trochę o sekretnym życiu mózgu i funkcji poznawczych) i w jaki sposób nasze ciało je komunikuje. Na zajęciach też odpowiemy na pytania, dlaczego emocje są ważne, jak je rozpoznawać oraz jak o nich rozmawiać, wykorzystując w tym celu mapę emocji. Jest to narzędzie, które pomaga odnaleźć się w swoich emocjach, rozpoznawać je, rozumieć i nazywać to, co się czuje i jak to się przejawia w ciele. A to pozwoli na pójście dalej – na skorzystanie ze strategii efektywniejszego radzenia sobie z emocjami trudnymi i zadbania o siebie.

W związku z tym, że sama wiedza teoretyczna nie wystarcza, aby sprawnie poruszać się we własnych emocjach, spotkanie będzie poprowdzone w formie warsztatu – interakcji z uczestnikami, którzy będą mogły zadawać pytania, dzielić się swoimi przemyśleniami, wykonają wspólnie ćwiczenie z mapą emocji.

Dzień Egiptologa to wydarzenie składające się z dwóch części. Zapraszamy na pokaz i warsztaty "Jak pisać hieroglify?”

Dzień Egiptologa to wydarzenie składające się z dwóch części. Zapraszamy na pokaz i warsztaty "Jak pisać hieroglify?”

W 1822 roku doszło do jednego z największych odkryć w historii nauki: francuski uczony Jean-François Champollion (1790–1832) odczytał pismo hieroglificzne. W tym roku obchodzimy 200. rocznicę tego niezwykłego wydarzenia – wykład przypomni więc historię badań nad hieroglifami oraz omówi życie i naukową działalność Champolliona, który wciąż stanowić może prawdziwy wzór do naśladowania dla naukowców i pasjonatów.

Podczas spotkania zastanowimy się, czy i jak psychologia może przyczynić się do zwiększenia troski o środowisko. Dyskusja zostanie oparta na wstępnych ustaleniach z badań prowadzonych przez zespół Pracowni Psychologii Kulturowej i Badań Międzykulturowych Instytutu Psychologii PAN. W trakcie wystąpienia podejmiemy tematykę wpływu systemu wartości (w tym wartości materialistycznych) na postawy proekologiczne, które zawierają przekonania o istnieniu ograniczeń wzrostu gospodarczego, o kruchości równowagi w przyrodzie i o możliwości wystąpienia eko-kryzysu. Następnie zastanowimy się, co ma ze sobą wspólnego religia i ekologia. Spróbujemy sprawdzić, czy fanatycy religijni są przekonani o swoim panowaniu nad światem, przez co działają destrukcyjnie dla środowiska. Dodatkowo ocenimy, jak moralność i poparcie dla prawicowego autorytaryzmu mogą buforować wpływ religii na troskę o środowisko i zachowania proekologiczne. Wreszcie postaramy się odróżnić pozytywny wpływ duchowości od negatywnego wpływu religijności (związanej z religiami monoteistycznymi!) na działania pro-środowiskowe. Na koniec zastanowimy się, jak uzyskane dane z badań naukowych mogą faktycznie przyczynić się do powstrzymania degradacji środowiska.

Warsztat dotyczyć będzie zjawiska przemocy w rodzinie. W trakcie spotkania poruszone zostaną następujące kwestie: jak definiować przemoc, rodzaje i fazy przemocy, konsekwencje oraz procedury postępowanie w sytuacji podejrzenia występowania przemocy w rodzinie. Omówione zostaną czynniki wpływające na pozostawanie w sytuacji przemocy oraz podstawowe strategie podejmowane przez osoby stosujące przemoc.

Prelekcja dotyczyć będzie zjawiska pomagania, w oparciu o poprawne rozróżnienie różnego rodzaju zachowań pomocowych. Rozważone zostaną zagadnienia dotyczące wolontariatu – jego definicji oraz klasyfikacji. Największa uwaga poświęcona zostanie motywacji do pomagania. Pojawi się odpowiedź na pytanie „dlaczego (nie)pomagamy?” w oparciu o teorie prospołeczności i liczne przykłady. Omówione zostanie zjawisko altruizmu – czy jest on możliwy? Pojawią się treści dotyczące czynników hamujących lub wspierających akt bezinteresownej pomocy. Przedstawione zostaną przykłady działań wolontariackich w ostatnich miesiącach wraz z próbą określenia motywacji wolontariuszy do działania. Prelekcja pozwoli oszacować prawdopodobieństwo zaangażowania się w wolontariat w przyszłości i poznać własny sposób spostrzegania zjawiska pomocy innym. Słuchacze zapoznani zostaną z szeregiem wyjaśnień aktu udzielenia/nieudzielenia pomocy w różnych okolicznościach.

W jakim wieku dziecko może bezpiecznie zacząć używać urządzeń cyfrowych takich jak smartfon czy tablet? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, ale coraz więcej badań prowadzonych na całym świecie pokazuje, że może nawet ważniejszym pytanie od kiedy, jest jak – jakie używanie, w jaki sposób jest bezpieczne? Badanie Brzdąc w sieci przeprowadzone w Polsce w 2020 roku przez zespół z Instytutu Psychologii Akademii Pedagogiki Specjalnej pokazało, czy dzieci w wieku do 6. roku życia w korzystają z urządzeń cyfrowych takich jak smartfon czy tablet, jak często to robią i na czym takie używanie polega. W badaniu poruszono także kwestie zagrożeń związanych z używaniem urządzeń cyfrowych przez małe dzieci. Badanie Brzdąc w sieci, jak podobne badania prowadzone w innych krajach ukazują bardzo dużą potrzebę informowania o tym jak bezpiecznie wprowadzać małe dzieci w świat technologii, co robić, aby technologia wpierała ich rozwój, a nie go ograniczała. Podczas wykładu zostaną przedstawione wybrane wyniki badania Brzdąc w sieci wraz z rekomendacjami dla bezpiecznego, prorozwojowego używania urządzeń cyfrowych przez dzieci, a także rodziców.

„Migranci”, „uchodźcy”, „cudzoziemcy” - to terminy coraz częściej spotykane w debatach publicznych. W dyskusjach pojawiają się również takie określenia jak wielokulturowość, integracja czy asymilacja. Te pojęcia nie zawsze są jednoznaczne. Bywa, że inaczej rozumieją je prawnicy, socjologowie czy politycy. Wykład ma na celu wyjaśnienie podstawowych pojęć związanych z badaniami migracyjnymi oraz pokazanie wyzwań definicyjnych, jakimi mierzą się migrantolodzy.

Jest więcej facetów o imieniu John wśród prezesów spółek na giełdzie nowojorskiej, niż wszystkich kobiet razem wziętych. Ale także naruszanie płacy minimalnej jest częstsze wobec kobiet, a za godzinę pracy kobiety dostają między 75 i 80 groszy, na każdą złotówkę zapłaconą mężczyźnie. Nierówności płacowe między kobietami a mężczyznami nie mają wiele twarzy i wiele przyczyn, wiele z nich psychologicznych -- ale mimo wszystko (a może właśnie z tego powodu) wiele osób podważa w ogóle ich występowanie. Nie trzeba się spierać, można odwołać się do nauki. Na wykładzie uczestnicy odbęda podróż przez dekady, kontynenty i segmenty rynku pracy, by zapoznać się z bieżącym stanem nauki na temat nierówności między kobietami i mężczyznami oraz skutecznymi sposobami eliminowania tych nierówności.

Czy zastanawialiście się, jak wyglądałyby odległe krainy, gdyby w XIX wieku działał Instagram? Co moglibyśmy podziwiać? Czego byśmy się dowiedzieli?

Trochę przewrotne pytanie – fotografia, choć już znana jako medium, nie była wówczas najważniejszym źródłem wiedzy o wyglądzie odległych miast i krain. Wizje takich miejsc tworzyły słowa – korespondencje prasowe z różnych miejsc świata, publiczne odczyty, a także prywatne listy.

I taki „Instagram” byłby przede wszystkim pisany, trochę może rysowany. Ciekawe, jak poradziłby sobie w takim medium Henryk Sienkiewicz? Jeździł po kurortach Europy dla zdrowia, po „dzikich” rejonach Ameryki dla przygody… Pisał z serca, trochę zmyślał, zachwycał się i nudził. Jakim byłby Instagramerem? Jak przedstawiałby inne kultury, obyczaje i ludzi? Czy obraz byłby realistyczny, czy ubarwiony? Z filtrem czy bez filtra?

Podczas prelekcji z elementami warsztatów poznamy (a może rozpoznamy z opisu?) wyjątkowe miejsca, do których zawitał nasz noblista zanim został sławnym pisarzem; przyjrzymy się także sposobom podróżowania w XIX wieku, rodzącej się turystyce. Posłuchamy także fragmentów prywatnych listów, które od 2020 roku nagrywa w wersji audio Fundacja WSPAK

Odkrycia naukowe w socjologii nie przyjmują formy spektakularnej, takiej, do której jesteśmy przyzwyczajeni, gdy mowa o odkryciach w naukach przyrodniczych. Rzadko mają swoich bohaterów, trudno wskazać ich dokładne miejsce i czas. Może to stawiać pod znakiem zapytania doniosłość wiedzy socjologicznej i budzić wątpliwość, czym różni się ona od publicystyki. Co więcej, najbardziej widowiskowe zjawiska społeczne (gwałtowne zmiany, rewolucje, protesty, kryzysy) nie umykają uwadze nawet mało bacznych obserwatorów, a poznawanie ich natury i przyczyn staje się udziałem wszystkich świadków i uczestników zdarzeń. Na przykładzie badań nad ruchem społecznym Solidarność ukazana zostanie istota i doniosłość odkryć w socjologii oraz jej odrębność od wiedzy zdroworozsądkowej.

Nierówności płacowe między kobietami a mężczyznami mają mają więcej niż jedną przyczynę, ale wiele z nich ma charakter ukrytych głęboko w zwojach naszych mózgów uproszczeń. Jedni mają ich więcej, inni mniej. Uproszczenia różnią się też skalą tego, jak trudno z nimi walczyć. W trakcie warsztatów każdy będzie mógł zbadać, które stereotypy zamieszkują jego zwoje. Uczestników zapoznamy ze źródłami tych stereotypów i skutecznymi sposobami ograniczania ich wpływu na kobiety i mężczyzn. Uczestnicy warsztatu na własnej skórze, w eksperymentach ekonomicznych będą mieli okazję sprawdzić czy sami są wolni uproszczeń czy przekonań, które stoją na przeszkodzie wyrównania płac.UWAGA! Prosimy o zabranie ze sobą telefonu komórkowego z dostępem do Internetu – urządzenie umożliwi wzięcie udziału w eksperymencie. 

W potocznym ujęciu zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniem koncentracji uwagi (ADHD) jest trudnością, która dotyka dzieci. Niestety, ADHD nie kończy wraz z wejściem w dorosłość, a dorosłe życie osób mierzących się z objawami typowymi dla ADHD jest pełne wyzwań i trudnych doświadczeń, których osoby neurotypowe (o typowo rozwijających się mózgach) nie doświadczają. Objawy ADHD, takie jak podatność na rozproszenie uwagi, impulsywność, dezorganizacja wpływają na wszystkie aspekty życia - pracę, zdrowie, jak również relacje z innymi osobami. Zrozumienie, w jaki sposób funkcjonują osoby z ADHD jest kluczem do tego, by skutecznie wspierać je w codziennym życiu. Podczas wystąpienia opowiem o trudnościach, z jakimi mierzą się osoby z ADHD, a także o strategiach przezwyciężania tych trudności. Rozwieję też najczęściej pojawiające się mity na temat ADHD i wskażę, w jaki sposób możemy wspierać osoby neuroróżnorodne w lepszym funkcjonowaniu w świecie, który nie jest dostosowany do ich potrzeb.

Popularność gier komputerowych rośnie. Często słyszy się już nawet o profesjonalnych graczach utrzymujących się z grania. Dodatkowo pojawiły się pierwsze szkoły o profilu e-sportowym. Większa liczba graczy zwiększa również szanse na wystąpienie u nich negatywnych konsekwencji psychologicznych. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) w rewizji 11 Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-11) przyjęła nową jednostkę nozologiczną – zaburzenie gamingowe (gaming disorder). Po raz pierwszy zatem zaburzenie polegające na problemowym graniu w gry zostało uznane jako zaburzenie psychiczne. Problemowe granie w gry, które często postrzegane jest stereotypowo, stało się istotnym problemem społecznym. Podczas wykładu słuchacze zostaną wprowadzeni w tematykę związaną z grami komputerowymi. Wykład przybliży słuchaczom podstawowe zagadnienia związane z nadmiernym graniem w gry – czynnikami ryzyka, objawami oraz metodami terapeutycznymi. Przedstawiony zostanie również świat gier z uwzględnieniem ich podstawowych mechanik i rodzajów. Materiał pozwoli lepiej poznać gry komputerowe oraz możliwe konsekwencje psychologiczne. 

W początkowych tygodniach rosyjskiej inwazji w Ukrainie Polacy masowo ruszyli z pomocą ukraińskim uchodźcom. Jedni pomagali przekazując dary rzeczowe, inni przyjmując do siebie osoby uciekające przed wojną. Wielu z nas, w pierwszych tygodniach wojny odczuwało również lęk i niepokój. W obliczu inwazji u naszych sąsiadów zastanawialiśmy się czy przyszłość naszego narodu jest również zagrożona. Aby uchwycić w czasie ten bezprecedensowy moment przeprowadziliśmy badanie w którym trzykrotnie pytaliśmy Polaków co aktualnie myślą i czują w związku z wojną na Ukrainie. Czy postawy, emocje i zachowania Polaków zmieniały się w czasie? Czy sytuacja w Ukrainie doprowadziła do zbliżenia się obu narodów, czy może przeciwnie – wzrostu nastrojów antyuchodźczych i postrzeganych zagrożeń? Czy wspólna historia Polaków i Ukraińców bardziej ich zbliża czy może oddala? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć podczas wykładu.