Antyklerykalizm w literaturze średniowiecznej

We współczesnym wyobrażeniu epoka średniowiecza jest nadal postrzegana jako „czas katedr” –  okres dominacji religii chrześcijańskiej, w którym wszelkie próby podważenia roli Kościoła i duchowieństwa nie były tolerowane. W rzeczywistości jednak obraz ten jest znacznie bardziej złożony. Przedstawiciele duchowieństwa stawali się bowiem nierzadko obiektem satyry i werbalnych ataków, przy czym głosy krytyki pochodziły nie tylko – jak można by sądzić – ze środowisk świeckich, lecz także z kręgów wewnątrzkościelnych. Na wybranych przykładach z włoskiej literatury XIII i XIV wieku postaram się pokazać, w jaki sposób należy rozumieć pojęcie „antyklerykalizmu” w kontekście kultury średniowiecznej.